10 غذایی که باید در ایالت نیویورک امتحان کنید

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 18:42

ایالت نیویورک چیزهای زیادی به دنیا داده است (دوربین های کداک، تهویه مطبوع، و بله، دستمال توالت) و کمک های آن به دنیای غذا بسیار زیاد است، از ظروف آشکاری که به نام شهرها یا مناطق مبدأ آنها نامگذاری شده اند. (مانند بال بوفالو، سبزی یوتیکا، و پانسمان هزار جزیره) تا ورودی های شگفت انگیزتر مانند پای انگور و آب نبات اسفنجی. و در حالی که برخی از غذاها ممکن است چندان اشتها آور به نظر نرسند (با نگاه کردن به شما، بشقاب زباله)، همه آنها غذاهای بسیار خوشمزه ای هستند و ارزش سفر به ایالت نیویورک برای امتحان کردن در زیستگاه طبیعی خود را دارند. برای آشنایی بیشتر با 10 غذای جذاب و خوشمزه که باید در نیویورک امتحان کنید، ادامه مطلب را بخوانید.

گوساله در روز

Beef on Weck در بوفالو اختراع شد و تقریباً ارزش امتحان کردن در غرب نیویورک را دارد. کلید واژه Weck یا نان است که در واقع مخفف Kummelweck است، کلمه ای در آلمان جنوبی برای رول قیصر که روی آن دانه های زیره سیاه و نمک است. هنگامی که نان تازه درست شده خود را به دست آوردید (از بیرون پوسته، داخل آن نرم است)، باید آن را با تکه های گوشت کباب شده، کمی گوشت گاو در بالای نان، و یک طرف مقدار بیشتری از au بریزید. آب برای غوطه ور کردن، و ترب کوهی. داستان اصلی کمی مبهم است، اما تصور می شود که رول اختراع شده استتوسط یک نانوای آلمانی در بوفالو به نام ویلیام وهر در دهه 1800. افسانه ها حاکی از آن است که یک صاحب میخانه محلی این ساندویچ را با استفاده از نان درست کرده است، زیرا او می خواهد غذایی که مشتریانش را راضی کند و در عین حال تشنگی آنها را برای سفارش بیشتر آبجو تحریک کند. این روزها، بهترین مکان در بوفالو برای تهیه یک Beef on Weck مناسب، Schwabl's، Charlie the Butcher، و Bar Bill Tavern است (که اتفاقاً دارای بال های عالی بوفالو نیز می باشد، بنابراین می توانید هر دو مورد را در یک شات از لیست خود حذف کنید).

بشقاب زباله

بشقاب زباله بسیار خوشمزه تر از آن چیزی است که به نظر می رسد، قول می دهیم. این غذا در Nick Tahou Hots، یک رستوران روچستر که توسط الکس تاهو (پدر نیک) در سال 1918 افتتاح شد، اختراع شد. در آن زمان، این رستوران West Main Texas Hots نام داشت و الکس غذاهای یک بشقاب را با سیب زمینی، گوشت و چندین غذا سرو می کرد. طرف های دیگر (معمولاً ترکیبی از سیب زمینی سرخ شده خانگی، سالاد ماکارونی و لوبیا) همگی با پیاز، سس فلفل قرمز و خردل روی هم ریخته می شوند. گوشت روی آن انتخابی از همبرگر، هات داگ، ژامبون، انگشتان مرغ، ماهی سرخ شده و موارد دیگر است.

ظاهراً زمانی که مدتها پیش، دانشجویان کالج از نیک تاهو خواستند ظرفی با «همه آن زباله» روی آن، «بشقاب زباله» به خود گرفت. نیک در سال 1992 حق چاپ نام "بشقاب زباله" را به خود اختصاص داد، بنابراین اگرچه نسخه‌هایی از بشقاب را در رستوران‌های دیگر شهر پیدا خواهید کرد، اما آنها را چیزهایی مانند بشقاب‌های زباله، بشقاب‌های آشفته یا نام‌های دیگر می‌نامند، اما این احساس همیشه وجود دارد. همان آن را در Nick Tahou Hots اصلی امتحان کنید.

پای انگور

در شهر شیفته انگور ناپل در منطقه فینگر لیکس ایجاد شده است، پای انگور از انگورهای آبدار و خوش طعم این منطقه تهیه می شود. ساختن آنها کار ساده ای نیست، آنها به چند پوند انگور پخته و پوست کنده نیاز دارند (با پوست آن ها محفوظ است). دانه‌ها صاف می‌شوند، و سپس پوست‌ها به همراه شکر دوباره به آن اضافه می‌شوند، قبل از اینکه همه آن‌ها در پوسته پای پخته شوند و در نتیجه یک انفجار مربا با طعم انگور ایجاد می‌شود. ایرنه بوچارد با خلق پای انگور در دهه 1960 اعتبار دارد.

امروز، یکی را در Monica's Pies، Arbor Hill Grapery & Winery، یا از غرفه های کنار جاده در طول فصل برداشت پاییز در ناپل نمونه کنید.

Utica Greens

این غذا ترکیبی از سبزی تلخ، معمولا اسکارول، آرد سوخاری، پروسوتو سرخ شده، فلفل گیلاس تند و پنیر پارمیجانو-رجیانو است. اسکارول در اواخر دهه 1800، زمانی که بسیاری از ایتالیایی ها برای کار در آسیاب به این منطقه مهاجرت کردند، یکی از لوازم اصلی باغ های خانگی اوتیکا بود. در ایتالیا، اسکارول را معمولاً با روغن زیتون و سیر طبخ می‌کردند، اما در دهه 1980، جو مورل در حالی که در رستوران چسترفیلد کار می‌کرد، غذا را تغییر داد.

اکنون این غذا در رستوران های ایتالیایی ایالت، از آلبانی تا سیراکوز و همچنین در خود اوتیکا محبوب است. اوه، و در چسترفیلد، که اکنون چسترفیلد تاولو نامیده می شود، آنها را سبزها مورل می نامند. آنها را در آنجا امتحان کنید، یا در کافه روستای جورجیو، جایی که به آنها Village Greens گفته می شود، اکثر رستوران های Utica در واقع آنها را سبزی Utica نمی نامند.

Buffalo Wings

این بال‌های تند معروف در بوفالو (جای تعجب نیست) توسط ترسا بلیسیمو، که مالک انکر بار با خانواده‌اش بود، اختراع شد. دلیل دقیق اینکه او تصمیم گرفت بال‌های مرغ را در سس تند بریزد و آن‌ها را با پنیر بلو و کرفس سرو کند کمی مبهم است اما این میان‌وعده بلافاصله محبوب شد. بال‌های بوفالو با سرخ کردن بال‌ها بدون هیچ گونه پوشش یا نان‌زنی و سپس ریختن آن‌ها در سس نارنجی روشن از کره ذوب شده، سس تند و فلفل قرمز درست می‌شوند.

آنها را در مکانی که اختراع شده اند امتحان کنید، Anchor Bar یا Bill Bar Tavern، جایی که می توانید یک Beef on Weck نیز بخرید.

سیب زمینی نمک

در نیویورک مرکزی محبوبیت دارد، سیب زمینی نمکی در سیراکوز که به دلیل تولید نمک معروف بود، به دلیل چشمه های نمک موجود در اطراف دریاچه Onondaga ایجاد شد. در طول دهه 1800، معدنچیان نمک ایرلندی کیسه‌ای از سیب‌زمینی‌های کوچک و پوست‌کنده را به محل کار می‌آوردند و هنگام ناهار آن‌ها را در آب شور آزاد می‌جوشانند. سیب‌زمینی‌های کوچک قرمز یا سفید از نمک روی پوست پوسته‌ای ایجاد می‌کنند و از آبکی شدن بیش از حد آن‌ها جلوگیری می‌کنند و از بیرون ترد و در داخل کرم‌دار می‌شوند.

می توانید سیب زمینی نمکی را در Bob's Country Barbecue امتحان کنید.

Spiedie

این ساندویچ داغ توسط مهاجران ایتالیایی در بینگهامتون در دهه 1920 ساخته شد. Spiedie اشاره ای به کلمه ایتالیایی spiedino به معنی استسیخ. اسپیدی‌ها از مرغ، گوشت خوک، گوشت گاو یا بره تهیه می‌شوند که در یک سس خوش طعم (معمولاً از سرکه شراب، روغن و ادویه‌های مختلف تهیه می‌شود) و سپس روی تف کبابی می‌شوند. سپس یک تکه نان ایتالیایی به عنوان نوعی دستکش استفاده می شود تا دور گوشت سیخ شده بپیچد و آن را از سیخ بیرون بکشد و داخل ساندویچ ببرد. و این است - هیچ ماده دیگری اضافه نشده است.

آگوستین یاکوولی گفته می شود که جاسوس را در سال 1939 به رستوران خود Augies آورد و به زودی جاسوسان در سراسر بینگهمتون پخش شدند. امروزه، بینگهمپتون جشنواره سالانه Spiedie Fest و رالی بالون را برگزار می کند و مارینادهای جاسوسی بطری شده به طور گسترده به فروش می رسد. یکی از آن‌ها را در چاه چاه‌های S & S Charkey، Sharkey's Bar & Grill، یا Spiedie & Rib Pit نمونه کنید.

آب نبات اسفنجی

منشا آب نبات اسفنجی مبهم است، اما در دهه های 1940 و 50 در آبنبات فروشی های بوفالو و غرب نیویورک ظاهر شد. آب نبات اسفنجی یک تافی ترد با طعم ملاس برشته شده است که از شکر، شربت ذرت و جوش شیرین تهیه می شود و سپس با یک پوشش شکلاتی (شکلات تیره شیری یا نارنجی) پوشانده می شود. در خارج از بوفالو به طور گسترده ای شناخته شده نیست، آب نبات های مشابه (اما متفاوت!) با نام هایی مانند سیدر تافی، آب نبات پری، آب نبات لانه زنبوری، یا کف دریایی در سرتاسر جهان وجود دارد. بوفالونی ها اصرار دارند که آب نبات اسفنجی در گرما و رطوبت بالا به خوبی عمل نمی کند و حمل و نقل آن را به مکان های دیگر دشوار می کند، بنابراین اغلب در خارج از منطقه یافت نمی شود.

مقداری آب نبات اسفنجی از Fowler's Chocolates، Ko-Ed Candies، Alethea's و Parkside بخرید.آب نبات، که همه آنها برای دهه ها وجود داشته اند.

White Hots

اولین بار در روچستر توسط مهاجران آلمانی در اوایل دهه 1900 ساخته شد، سوسیس هات سفید حاوی ترکیبی از گوشت خوک، گوشت گاو و گوساله است و به همراه ترکیبی از ادویه جات ترشی جات، پخته نشده و دودی نشده است. معمولا به صورت کبابی در نان سرو می شود و روی آن پیاز، لذیذ، فلفل، ملاس، و سرکه و غیره روی آن قرار می گیرد. آنها همچنین می توانند گوشت در یک بشقاب زباله باشند.

مشهورترین تولید کننده غذاهای داغ، Zweigle's است که از سال 1925 آنها را تولید می کند و در استادیوم های ورزشی روچستر و بوفالو و در اکثر رستوران هایی که آنها را سرو می کنند یافت می شود. در استادیوم Red Wing، جایی که تیم بیسبال در لیگ کوچک روچستر بازی می‌کند، یا در Nick Tahue Hots یک غذای سفید سفارش دهید.

سس سالاد هزار جزیره

هزار جزیره زنجیره ای از جزایر بین شمال نیویورک و کانادا و زادگاه سس سالاد است. چندین داستان منشا این پانسمان وجود دارد. یک داستان از این قرار است که صاحبان ثروتمند قلعه بولد، جورج و لوئیزا بولد، در قایق تفریحی خود بیرون بودند که سرآشپز آنها متوجه شد که فراموش کرده است برای سبزی هایشان لباس بیاورد. او با مخلوط کردن سس مایونز، سس کچاپ، ترشی، سس ورسسترشایر و یک تخم مرغ آب پز بداهه نوازی کرد و به این ترتیب سس هزار جزیره را ایجاد کرد.

نسخه دیگر معتقد است که جورج لالوند راهنمای ماهیگیری و مسافرخانه دار برای سرو این سس استفاده می کرد.همسرش به عنوان بخشی از ناهاری که در گردش های ماهیگیری به مهمانانش می داد، ساخته شده است. یکی از مهمانان، بازیگر زن می ایروین بود و او دستور غذا را با دوستانش Boldts که مالک Waldorf-Astoria بودند به اشتراک گذاشت و آنها نیز آن را به منوی هتل خود اضافه کردند.

می توانید با استفاده از دستور اصلی سوفیا، یک بطری از سس اصلی هزار جزیره را توسط صاحبان سابق مسافرخانه لالوند (که آن را مسافرخانه هزار جزیره می نامیدند) خریداری کنید. یا آن را در رستوران هتل هاربر امتحان کنید.