۱۰ قایق بادبانی و سکوی معمولی

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:56

The Modern Loop

متداول ترین نوع قایق بادبانی کوچک تا متوسط قایق بادبانی است. دکل یک دکل و دو بادبان است. بادبان اصلی یک بادبان بلند و مثلثی است که روی دکل در لبه جلویی آن نصب شده است، با پای بادبان در امتداد بوم، که در عقب از دکل امتداد دارد. بادبان جلویی که به آن بازو یا گاه بادبان سر می‌گویند، بر روی قسمت جلویی بین کمان و سر دکل نصب می‌شود و گوشه عقب آن توسط ورقه بازویی کنترل می‌شود.

دکل برمودا یا مارکونی

این بادبان های مثلثی بلند را دکل برمودا یا گاهی اوقات دکل مارکونی می نامند که به دلیل توسعه بیش از دو قرن پیش در قایق های برمودا نامگذاری شده است. به دلیل فیزیک چگونگی ایجاد نیرو توسط باد که از کنار بادبان می گذرد، بادبان های نازک بلند معمولاً وقتی قایق در حال حرکت به سمت باد است، قدرت بیشتری دارند.

Racing Sloop

در اینجا نمونه دیگری از شیار با دکل برمودا است. این ایل موسترو PUMA Ocean Racing است، یکی از سریع‌ترین قایق‌های بادبانی تک بدنه در جهان، در مسابقات اقیانوسی ولوو در سال‌های 2008/2009. بادبان‌ها بسیار بزرگ‌تر از آنچه در بیشتر قایق‌های بادبانی دیده می‌شود، هستند، اما دکل عمومی یکسان است. در هر دو شیب نشان داده شده تا کنون، بازو به بالای دکل می رسد. گاهی اوقات به این موارد ماست سر sloop می گویند.

Fractional Sloop Rig

در اینجا، به یک قایق کوچک مسابقه ای با دکل شیب دار توجه کنید. این هنوز یک دکل برمودا است، اما بادبان اصلی به نسبت بزرگتر و بازوی آن کوچکتر است، تا جابجایی آسان و حداکثر قدرت داشته باشد. توجه داشته باشید که قسمت بالای بازو تنها کسری از فاصله تا سر دکل بالا می رود. به چنین دکلی، شیب کسری می گویند.

Cat Rig

در حالی که یک قایق شیب دار همیشه دو بادبان دارد، یک قایق گربه دار معمولاً فقط یک بادبان دارد. دکل بسیار جلوتر، تقریباً در کمان قرار گرفته است، که فضایی را برای یک بادبان اصلی با پای بلند ایجاد می کند. بادبان اصلی یک دکل گربه ممکن است دارای یک بوم سنتی باشد یا مانند این قایق، یک بادبان اصلی با پای شل در گوشه عقب به چیزی که به آن بوم استخوان جناغی گفته می شود متصل است.

در مقایسه با برمودا ریگ

یک مزیت اصلی دکل گربه ای سهولت در حمل بادبان است، مانند عدم مواجهه با ورقه های بازویی هنگام چسب زدن. به طور کلی، دکل گربه به اندازه دکل برمودا قدرتمند در نظر گرفته نمی شود و به ندرت در قایق های مدرن استفاده می شود.

قایق مسابقه ای قایق شده

در این عکس، دکل گربه دیگری وجود دارد که روی قایق های کوچک مسابقه ای مانند این لیزر به خوبی کار می کند. با یک قایق کوچک و یک ملوان، یک دکل گربه از مزیت‌هایی برخوردار است که می‌توان آن را ساده کرد و هنگام مسابقه بسیار مانور داد.

Ketch

یک دکل محبوب برای قایق‌های کروز متوسط، کچ است که مانند یک شیار با دکل دوم و کوچک‌تر در پشت است که به آن mizzenmast می‌گویند. بادبان میزن بسیار شبیه بادبان اصلی دوم است. یک کچ تقریباً همان متر مربع مساحت بادبان را به اندازه یک شیب با اندازه معادل حمل می کند.

کار با بادبان را آسان کنید

مزایای اولیه کچ این است که هر یک از بادبان ها معمولاً تا حدودی کوچکتر از یک شیار با اندازه معادل هستند و کار با بادبان را آسان تر می کند. بادبان‌های کوچک‌تر سبک‌تر، آسان‌تر بلند کردن و برش دادن و کوچک‌تر برای انبار کردن هستند. داشتن سه بادبان همچنین امکان ترکیب بادبان های انعطاف پذیرتر را فراهم می کند. برای مثال، با شدت باد که یک شیب ممکن است مجبور شود برای کاهش مساحت بادبان، صخره‌های اصلی را دوبرابر کند، یک کچ ممکن است به خوبی زیر بازو و میزن حرکت کند. عموماً به این قایقرانی تحت «جیب و جیگر» می گویند - جیگر یک اصطلاح قدیمی مربعی است که برای عقب ترین دکل در پرواز بادبان مثلثی شکل است.

در حالی که کچ این مزایا را به رزمناوها ارائه می دهد، ممکن است به دلیل دکل و بادبان اضافه شده گران تر نیز باشند. دکل شیب دار نیز سریعتر در نظر گرفته می شود و بنابراین تقریباً منحصراً در قایق های بادبانی مسابقه ای استفاده می شود.

یول

خمیازه شباهت زیادی به کچ دارد. میزنمست معمولاً کوچکتر است و در عقب تر، پشت میله سکان قرار می گیرد، در حالی که در کچ، میزنمست جلوتر از ستون سکان قرار دارد. جدای از این تفاوت فنی، دکل های یاول و کچ مشابه هستند و مزایا و معایب مشابهی دارند.

Schooner

یک اسکله معمولی دو دکل دارد، و گاهی اوقات بیشتر، اما دکل ها در قایق بیشتر به سمت جلو قرار می گیرند. بر خلاف کچ یا یاول، دکل جلو کوچکتر از دکل عقب است (یا گاهی اوقات به همان اندازه). یک یا چند بازو ممکن است به سمت جلوی جلو حرکت کند.

Schooners سنتی

در حالی که برخی از اسکله های مدرن ممکن است از بادبان های مثلثی و شبیه برمودا بر روی یک یا هر دو دکل استفاده کنند، اسکاج های سنتی مانند آنچه در اینجا نشان داده شده است بادبان های گاف دار دارند. در بالای بادبان یک اسپار کوتاه به نام گاف وجود دارد که به بادبان اجازه می دهد تا در امتداد ضلع چهارم به عقب کشیده شود و از یک بادبان مثلثی با همان ارتفاع بزرگتر شود.

اسکروهای مجهز به گاف هنوز در بسیاری از مناطق دیده می شوند و به دلیل ظاهر تاریخی و خطوط گسترده خود بسیار مورد علاقه هستند، اما دیگر به ندرت برای کروز خصوصی استفاده می شوند. دکل گاف به اندازه دکل برمودا کارآمد نیست و دکل پیچیده‌تر است و به خدمه بیشتری برای حمل بادبان نیاز دارد.

Schooner با بالبان بالا و جيب پرنده

در بالا یکی دیگر از اسکله های گافی نصب شده است که از یک بادبان بالا و چندین بازوی پرنده استفاده می کند. اجرای یک طرح بادبان پیچیده مانند این به خدمه و تخصص زیادی نیاز دارد.

کشتی بلند مربعی

در این تصویر، به یک دکل مربعی سه دکلی بزرگ توجه کنید که پنج طبقه بادبان های مربعی، چندین بادبان سر و یک بادبان میزن دارد. اگرچه این یک کشتی مدرن است، یکی از بسیاری از کشتی‌های مورد استفاده هنوز در سراسر جهان برای آموزش بادبانی و کشتی‌های مسافربری، اما اساساً دکل آن نسبت به قرن‌ها قبل تغییری نکرده است. کلمب، ماژلان، و دیگر کاوشگران اولیه دریا در سکوهای مربعی حرکت می کردند.

تولید برق

بادبان‌های مربعی با کارآمدی قابل‌توجه در جهت باد یا دور از باد، مانند دکل برمودا، که در دوران مدرن غالب شده است، از لبه اصلی خود نیرو تولید نمی‌کنند. بنابراین، ریگرهای مربعی معمولاً در جهت باد حرکت نمی کنند. به دلیل همین محدودیت بود که قرن ها پیش مسیرهای تجارت بادی بزرگ در سراسر جهان توسعه یافتند.