برترین رستوران‌های تیجوانا

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 18:52

در دهه‌های 1920 و 30، قبل از اینکه لاس وگاس شهرت شهر گناه خود را تثبیت کند، تیجوانا شهربازی بزرگسالان انتخابی برای A-listers آن دوره (چارلی چاپلین، جین هارلو، و کلارک گیبل) و آمریکایی‌های دارای امکانات بود.. ممنوعیت و قوانین سختگیرانه ای که قمار، فحشا، و اسب دوانی را به شدت منع یا محدود می کند، جویندگان هیجان را به جنوب می کشاند تا در کازینوها، پیست ها، استراحتگاه ها، منطقه چراغ قرمز، و موسسات غذاخوری خوب سرگرم شوند.

سپس تحولات سیاسی، پلیس های فاسد، جنایات کارتل، و تعداد زیادی مطبوعات بد همراه با توسعه وگاس و اصلاحیه 21st، به عصر طلایی گردشگری پایان داد. تا همین اواخر تیجوانا، بزرگترین شهر در باخا کالیفرنیا و شلوغ ترین گذرگاه مرزی در جهان، بازگشته است: صحنه رو به رشد مواد غذایی، انقلاب آبجوی صنایع دستی، و کشور شراب در نزدیکی، بازدیدکنندگان گرسنه و تشنه ای را برای چشیدن طعم برمی گرداند. رستوران های زیر باید اولین ایستگاه های آنها باشد.

ماموریت 19

هیچ شخص تأثیرگذارتر از سرآشپز خاویر Plascencia در جستجوی تیجوانا برای احترام آشپزی وجود ندارد، که خانواده اش برای چهار نسل در این حرفه بوده اند. اغلب با شروع باجا مد اعتبار داردژانر، این گل سرسبد مزرعه و دریا به سفره اوست. در اینجا او عناصری از غذاهای خیابانی، غذاهای سنتی خانوادگی، تکنیک‌های مدرن، مواد اولیه موجود در 125 مایلی رستوران و خدمات ناهارخوری عالی را با هم ترکیب می‌کند. منوهای مختلف طعم از جمله غذاهای کلاسیک M19 (پارفی ماهی تن آبی و کباب خوک شیرده با کرپ ذرت) و غذاهای گیاهی (چایوت آگواشیل و دوکسل تاماله) به این معنی است که چیزی برای خوشحال کردن همه وجود دارد. اگر به دنبال این نیستید که به چنین مراسم باشکوهی متعهد شوید، گزینه‌های à la carte فصلی زیادی وجود دارد.

Oryx Capital

با آجرهای نمایان، آشپزخانه اوپن، یک برنامه کوکتل صنایع دستی قوی، و منویی که غذاهای سنتی و مواد اولیه رایج منطقه را با استفاده از تکنیک‌های پرهیاهو مانند confit، امولسیون، و کم‌آبی، می‌سازد، Oryx Capital همان میخانه‌ای است که انتظار دارید. برای پیدا کردن در یک شهر جهانی اگرچه ممکن است با تظاهر به هوای کلاماتو یا خاکستر هابانرو ناراحت شود، اما بدانید که خوشمزه است، به خصوص بیسکوی ذرت مخملی، اختاپوس با ریشه کرفس و پوست خوک، و مک و پنیر چوریزو. فضا خوشایند است و سرآشپز عینکی روفو ایبارا بی نهایت جذاب و با استعداد است. یک شب در اینجا بدون دسری مانند چورو با بستنی بیکن بوربن یا نوشیدنی در نورتیکو، یک اسپیکر مدرن اواسط قرن که در انتهای راهروی حمام کم نور پنهان شده است، کامل نیست. به عنوان یک سرود دوگانه برای روزهای شکوه ممنوعیت و آینده درخشان تیجوانا، آنها کوکتل های کلاسیک و نسخه های به روز را سرو می کنند. جعبه جواهرات کوچک یک بار به سرعت پر می شود، بنابراین برای اجتناب از آن از قبل رزرو کنیدبالا ماندن و به معنای واقعی کلمه خشک شدن.

Telefónica Gastro Park

خوب، این کمی تقلب است، زیرا از نظر فنی یک رستوران نیست، بلکه چندین کامیون غذا و غرفه (ایستا) عالی در یک مکان متمرکز در فضای باز پر از تابلوهای نئونی شبیه به آب نبات است. نقاشی های دیواری و تخته های موج سواری تغییر کاربری داده شده - که برای نمای نزدیک رسانه های اجتماعی آن آماده است.

نمی‌توانیم مجبور شویم فقط یک فروشنده را متمایز کنیم، اگرچه اگر روی خوکی حفاری می‌کنید، اولین ایستگاه شما باید Humo باشد. آنها سوسیس‌های بیکن و بورک (نصف گوشت گاو، نصف خوک) را به مدت شش ساعت روی یک بشکه می‌کشند و سپس آنها را در یک نان سیاباتا می‌پوشانند.

برای عرق کردن اجتناب ناپذیر گوشت آماده نیستید؟ کاملاً عالی است زیرا غذاهای دریایی تازه از Otto's، رامن، کیک های کوچک، قهوه های فانتزی، آبجوسازی و باغ آبجو، تاکوهای گیاهی، و کاسه های پوک نیز وجود دارد. محل نشستن در فضای باز و چاله های آتش برای حیوانات خانگی و گروهی مناسب است و از مردم استقبال می شود. بعضی شب‌ها موسیقی زنده و استندآپ وجود دارد. شش سال بعد، این راه اندازی آنقدر محبوب شد که آنها دومین مکان تیجوانا را افتتاح کردند و قصد دارند به زودی در مرز سن دیگو افتتاح کنند.

Caesar's

همانطور که افسانه می گوید، در سال 1924، گروهی از دوستان به طور غیرمنتظره ای در پایان تعطیلات آخر هفته شلوغ در رستوران محبوب سزار کاردینی ظاهر شدند. اگرچه کمدهای سرآشپز ایتالیایی-آمریکایی عملاً تمیز شده بود، او آنچه را که باقی مانده بود از جمله رومی، سیر، کروتون، پنیر پارمزان، تخم مرغ آب پز، روغن زیتون، و سس ورسسترشایر را کنار هم ریخت.ایجاد سالاد OG سزار (برادرش چند سال بعد آنچوی ها را اضافه کرد.) هم سالاد و هم رستوران، که اکنون بخشی از امپراتوری Grupo Plascencia است، چندین دهه استقامت کرده اند، و هنوز هم با سرویس کنار میز نمایشی به نمایش می گذارند. مطمئناً توریستی است، اما سرگرم کننده نیز هست. با عکس‌های قدیمی، فضای داخلی چوبی، و غذاهای سبک مانند ماهی قزل آلا و چندین غذای دیگر که از رستوران ویکتور دهه 50 تقویت شده‌اند، نزدیک‌ترین جایی است که می‌توانید به تیجوانای گذشته داشته باشید.

Cine Tonalá Tijuana

یکی دیگر از سرگرمی‌های جذاب تمام روز یا تمام شب، این کالای وارداتی از مکزیکوسیتی ترکیبی از سالن سینمای هنری، صحنه‌های اجرای زنده (بیشتر استندآپ و جاز) و یک بوتیک و لابی بار عظیم در طبقه همکف است. علاوه بر فهرست گسترده‌ای از آبجو، شراب و کوکتل، تراس بالای قفسه آن‌ها غذاهای راحت و دلچسبی مانند گواکاموله و چیپس، پیتزا، همبرگر، سالاد چغندر، مارلین بوریتو، و حتی مرغ سرخ‌شده و وافل سرو می‌کند. این خلاقانه ترین غذا نیست، اما خوش طعم و قابل اعتماد است، و وقتی به آن محیط اضافه کنید، Cine Tonalá Tijuana جایگاه خود را در لیست به دست می آورد. از دو طرف کاملاً باز است و به مهمانان این امکان را می‌دهد تا به درختان نخل و تپه‌های پوشیده از خانه‌ای که اطراف شهر را احاطه کرده‌اند نگاه کنند، گوشه‌هایی از موسیقی کامبیا را بشنوند که از ماشین‌ها بیرون می‌ریزد، نسیم را در یک روز گرم بچشند یا نوشیدنی‌های قوی بنوشند. رنگ آسمان در غروب تغییر می کند.

جورجینا

با پالت عمدتا سفیدش، مجموعه ای از چراغ های آویز کره ای آویزان شده تا یک اینستالیشن هنری را تقلید کند، و طاق های الهام گرفته از گوگی، یکیوارد این فضای روشن معاصر شوید و فکر می کنید به مرکز شهر لس آنجلس منتقل شده اید. نان تست آووکادوی درجه یک با تاهینی و پپیتاس، آب سبز تازه، و وافل چیا وگان با آکای که در منوی برانچ یافت می‌شود مطمئناً به این که «من کجا هستم؟» کمکی نمی‌کند. ایالت فوگ شام از غذاهایی که از طعم‌های کلاسیک و تکنیک‌های اروپایی مانند فوی گراس برولی، کارپاکیو سالمون دودی، شنیسل مرغ، گوشت خوک با خردل و گلابی و سیب کاراملی‌شده و چند تکه گوشت گاو استفاده می‌کنند، تشکیل شده است.

Tacos Aaron

اگر حداقل یک بار در طول سفرتان تاکوهای ارزان قیمت و خوش طعم را نخورید، آیا واقعاً در مکزیک بودید؟ به راحتی از این گذرگاه مصنوعی توریستی در تیجوانا اجتناب کنید، جایی که صدها گاری، دکه، کامیون غذا و رستوران در خیابان ها برای جلب توجه شما رقابت می کنند. این برند سه کامیون قوی بیش از 20 سال است که به طرز ماهرانه ای تورتیلاها را پر می کند. این متخصص در guisados (AKA varios)، یک خورش ادویه دار آهسته از گوشت، سبزیجات یا هر دو است. چیچارون (پوست گوشت خوک سرخ شده) در سالسا توماتیلو که روی آن پیاز قرمز ترشی روی آن قرار داده شده است، چیز خاصی است، اما با مرغ در مول، بیریا، کارنه آسادا یا چوریزو اسپانیایی هم نمی توانید اشتباه کنید. تاکوی صبحانه نیز مناسب است، اگر هوس خوردن در صبح دو دهه برابر است با تعداد زیادی از غذاهای معمولی، بنابراین انتظار داشته باشید که در تمام ساعات روز یک صف داشته باشید.

Estación Central

از طرف دیگر، اگر به مکزیک می رفتید و فقط تاکو می خوردید، در نقش تیجوانا کسل کننده و کوته بینانه بود.مانند بسیاری از زمین های بازی شهری، دیگ ذوبی است که از مکان ها و فرهنگ های دیگر الهام گرفته شده است. این رستوران قدیمی با مضمون سفر - با پوسترهای خطوط هوایی کلاسیک، جزئیات برنزی، کاشی‌های کف طرح‌دار و گیاهان آویزان، هم بازگشتی به روزهای شکوه گردشگری تیجوانا است و هم دروازه‌ای دیداری و خوراکی به سایر سرزمین‌ها. با پیشنهاداتی مانند تخته‌های خوراکی، تخم‌مرغ‌های شیطون‌شده با رویه خاویار، سبزیجات برشته، و سیب‌زمینی سرخ‌کرده ترافل کاملاً ترد، به عنوان اولین توقف برای برنامه‌ها یا آخرین دور آخر شب از نوشیدنی‌ها و نوشیدنی‌ها در آخر شب بهترین است.

Sal de Maple

در این مرحله، برانچ عملاً یک سرگرمی ملی در ایالات متحده است، و مکزیکی‌ها، به‌ویژه آن‌هایی که زندگی می‌کنند و اغلب در مجاورت آمریکایی‌های میموزا کوبنده و بندیکت هستند، با شور و اشتیاق به کلوپ صبحانه می‌پیوندند. تعداد نقاط با کیفیتی که مهم ترین وعده غذایی روز را سرو می کنند همچنان در حال افزایش است. Alma Verde، Malvet، Mantequilla و Georgina فوق الذکر برای نام بردن چند مورد وجود دارد. اما اگر فقط می‌توانید در یکی از آن‌ها توقف کنید، سال د میپل دنج در عجله صبحگاهی به لطف هشت نوع وافل ارائه شده برتری دارد. با چورو یا نوتلا با توت فرنگی، ساده با وگان، یا کمی عجیب و غریب با نسخه پیتزای خوش طعم که حاوی سس گوجه فرنگی و پپرونی است، بروید. بیشتر غذاهای اصلی از همسایه به شمال در منو وجود دارد، اما چند کلاسیک مکزیکی دلچسب مانند چیلاکی‌ها نشان می‌دهند.

پیتزا کاچیو و روتیسری

پیتزا یک زبان جهانی عشق است و این ناپلی مجللتهیه‌کننده پای سبک با خمیرهای نازک و سوخته‌شده‌اش با ما صحبت می‌کند که هم با موارد مورد انتظار (فیور دلاته، پروشوتو، سالامی کالبریایی و سس گوجه‌فرنگی) و هم با ریف غیرمنتظره‌ای روی شماره Spago امضای ولفگانگ پاک تزئین شده است. ماهی آزاد دودی، لبنه، کپر و شوید. در سال 2018 افتتاح شد، فضای ساده اما شیک این رستوران ساده و سیاه و سفید تحت تسلط اجاق آجری معتبر Forni Altobelli است که از ناپل ارسال شده و با کنده‌های بلوط پر شده است. اگر عاشق پیتزا نیستید نگران نباشید، زیرا آن‌ها با سیب‌زمینی‌های نمکی و سرکه‌ای، دیگر طعم‌های برتر مانند بوکاتینی کاربونارا، پارم بادمجان و جوجه‌های جوجه گردان را نیز می‌خورند. همه به خوبی با انبار 100 درصد باجا ترکیب شده‌اند.

Erizo

این یکی دیگر از پروژه های پرشور خاویر Plascencia است، البته بسیار معمولی تر از M19 با کاسه های سفالی و میزهای چوبی فرسوده. Erizo با الهام از ایالت و صحنه پر رونق غذاهای خیابانی آن، غذاهای دریایی را جشن می گیرد که از دیرباز نقش مهمی در غذاهای بومی باجا داشته اند. شیرجه رفتن به سویچ های پر جنب و جوش و خوش ذوق و پسر عموی چاق ترشان، تیرادیتوس. پوزول میگو؛ توستاداس; و تاکو پر از تقریباً هر چیزی که در آن نزدیکی شنا می کند، از جمله اختاپوس، میگو، ماهی تن و مارلین. مواد تشکیل دهنده از جمله ماهی همیشه تازه و فصلی هستند و فهرست آبجو از صحنه در حال رشد کف دستی محلی بهره می برد.