5 نگرانی مهم بهداشتی برای سفر به هند پس از باران های موسمی

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:45

سفر به هند در ماه اکتبر پس از پایان فصل اصلی موسمی افزایش می یابد. با این حال، بدون باران موسمی برای خنک کردن چیزها، بسیاری از مکان‌های هند می‌توانند در ماه اکتبر بسیار گرم و خشک باشند - اغلب گرمتر از ماه‌های تابستانی آوریل و می. تغییر چشمگیر آب و هوا پس از موسمی منجر به طیف وسیعی از نگرانی‌های سلامتی می‌شود که بازدیدکنندگان باید از آن آگاه باشند.

در اینجا پنج بیماری برتر پس از موسمی در هند آمده است. مهم است که یاد بگیرید چگونه بین مالاریا، تب دنگی و تب ویروسی و علائم متمایز هر کدام تفاوت قائل شوید. همچنین، برای جلوگیری از مریض شدن، این نکات بهداشتی مربوط به باران های موسمی را دنبال کنید.

تب دنگی

تب دنگی یک عفونت ویروسی است که توسط پشه ها منتقل می شود و باعث تب، بدن درد، درد مفاصل و بثورات پوستی می شود. این پشه توسط پشه ببر (Aedes Aegypti) که نوارهای سیاه و زرد دارد و معمولاً در صبح زود یا سحر نیش می‌زند، منتشر می‌شود. این پشه ها همچنین به عنوان ویروس تب Chikungunya شناخته شده اند. دنگی در هند در طی چند ماه پس از موسمی شایع‌تر است، اما در طول فصل باران‌های موسمی نیز رخ می‌دهد.

اقدامات پیشگیرانه: متأسفانه، هیچ دارویی برای پیشگیری از ویروس در دسترس نیست. از آنجایی که از طریق پشه ها منتقل می شود، لباس محکم بپوشیددافع حشرات حاوی DEET برای جلوگیری از گزش. از استفاده از عطر و افترشیو خودداری کنید و لباس های گشاد رنگ روشن بپوشید. اگرچه تب دنگی معمولاً خود به خود برطرف می‌شود، اما در صورت ابتلا به آن، بسته به شدت بیماری ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشید. مهم است که تا زمان بهبودی تحت نظر پزشک باشید زیرا تب دنگی باعث کاهش تعداد پلاکت‌های بدن می‌شود. تعداد پلاکت کمتر از 20000 خطر عوارض خونریزی را افزایش می دهد.

مالاریا

مالاریا یکی دیگر از بیماری های منتقل شده از طریق پشه است که در طول و پس از باران های موسمی رایج است، زمانی که پشه ها فرصتی برای تولید مثل در آب های راکد داشته اند. این یک عفونت تک یاخته ای است که از طریق نیش پشه ماده آنوفلین، که بیشتر در شب فعال است، منتقل می شود. سویه فالسیپاروم شدیدتر مالاریا پس از باران های موسمی بیشترین شیوع را دارد.

اقدامات پیشگیرانه: داروی ضد مالاریا مانند مفلوکین، آتواکون/پروگوانیل یا داکسی سایکلین مصرف کنید. اگرچه این در همه مناطق هند ضروری نیست، زیرا برخی از مکان‌ها بیشتر از سایرین مستعد شیوع مالاریا هستند. به عنوان مثال، ایالت بیابانی راجستان از نظر مالاریا کم خطر در نظر گرفته می شود. بسیاری از مسافران این داروها را اذیت نمی‌کنند، زیرا می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند، اما در عوض اقداماتی را برای پیشگیری از نیش پشه انجام می‌دهند. با این حال، ایده خوبی است که گزارش های خبری فعلی را برای آخرین اطلاعات در مورد شیوع بیماری بررسی کنید و تصمیم بگیرید که بر اساس آن چه کاری انجام دهید.

تب ویروسی

تب ویروسی در هند در طول تغییرات آب و هوا بسیار رایج است. این استبا خستگی، لرز، بدن درد و تب مشخص می شود. این بیماری معمولاً از طریق هوا از طریق قطرات افراد آلوده یا با لمس ترشحات آلوده منتقل می شود. این بیماری از سه تا هفت روز طول می کشد و تب در سه روز اول به شدیدترین حد خود می رسد. علائم تنفسی بعداً ایجاد می شود و می تواند شامل سرفه و در موارد شدید ذات الریه باشد.

اقدامات پیشگیرانه: متأسفانه تب ویروسی به راحتی پخش می شود و پیشگیری از آن دشوار است. داروهایی برای درمان علائم و کنترل عوارض جانبی در صورت لزوم در دسترس هستند، و بهتر است در صورت ابتلا به تب ویروسی به پزشک مراجعه کنید.

بیماری مرتبط با گرما

کم آبی و گرمازدگی مشکلات بزرگی در طول هوای گرم در هند است، به ویژه برای کودکان. علائم شامل عدم ادرار، بی حالی، خستگی و سردرد است. بثورات پوستی ناشی از تعریق بیش از حد نیز نگران کننده است.

اقدامات پیشگیرانه: مقدار زیادی آب بنوشید (و آب لیموی محبوب هندی -- نیمبو پانی) و نمک های آبرسانی خوراکی مصرف کنید. یا نصف قاشق چایخوری نمک و 3 قاشق چایخوری شکر را به 1 لیتر آب اضافه کنید. از نوشیدن نوشابه های خنک حاوی مواد نگهدارنده خودداری کنید. همچنین توجه داشته باشید که دستگاه های تهویه مطبوع می توانند با خشک کردن سیستم شما باعث کم آبی بدن شوند. حداقل دو بار در روز حمام کنید تا عرق از روی پوست خارج شود و بدن خنک بماند. پودر تالک را روی نواحی راش بمالید.

آلرژی و تب یونجه

بسیاری از درختان در دوره سپتامبر تا اکتبر در هند شروع به گرده افشانی می کنند و باعث ایجاد آلرژی های فصلی می شوند.مردم. علائم شایع شامل التهاب در پوشش داخلی بینی و چشم است. برونشیت آلرژیک که بر ناحیه ریه تأثیر می گذارد و ممکن است مشکلات تنفسی ایجاد کند نیز می تواند یک مشکل باشد.

اقدامات پیشگیرانه: علائم آلرژی را می توان با مصرف داروهای ضد حساسیت و آنتی هیستامین تا حدودی درمان کرد. کسانی که از آسم رنج می برند باید همیشه دستگاه تنفسی خود را همراه داشته باشند.