پنج مرگ رایج در صخره نوردی

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 20:02

کوهنوردی خطرناک است. هیچ راه دیگری برای گفتن وجود ندارد جز اینکه کوهنوردی خطرناک است و هر بار که به کوهنوردی می روید ممکن است کشته شوید. خبر خوب این است که بیشتر تصادفات و تلفات کوهنوردی قابل پیشگیری هستند و بیشتر آنها را می توان مستقیماً به خطای انسانی نسبت داد. جهل و بی تجربگی باعث تصادفات و مرگ در کوهنوردی می شود.

اگر نمی دانید، پس فرض نکنید که می دانید. از یک مربی باتجربه بیاموزید، همه سیستم های کوهنوردی خود را دوباره بررسی کنید و نسبت به خطرات احتمالی هوشیار باشید و همیشه از ایمنی شخصی خود در کوهنوردی آگاه باشید. ایمنی شما مسئولیت شماست.

اگر یک کوهنورد با تجربه هستید، پس در مورد کوهنوردی و خطرات آن نگرش معمولی نداشته باشید. حواس پرتی و آن نگرش اسب سواری باعث بسیاری از تصادفات کوهنوردی می شود. بسیاری از کوهنوردان باتجربه گلوله را گاز می گیرند زیرا فکر می کنند که می دانند و به سادگی از حرکات کوهنوردی و استفاده از مهارت های مهم کوهنوردی مانند بستن، لنگر انداختن، راپل زدن و عقب انداختن استفاده می کنند و متوجه نیستند که تکرار جایگزینی برای هوشیاری نیست.

مرگ در انتظار بی احتیاطان است. آگاه باشید، ایمن صعود کنید و در پایان روز به خانه بروید.

Leader Falls

صعود از سرب خطرناک است زیرا حفاظت از جمله پیچ، بادامک، ثابتپیتون ها و مهره ها می توانند بیرون بیایند. می توانید وارونه یا به پهلو بیفتید. لنگرهای بند ممکن است از کار بیفتند و یافتن مسیر اغلب مشکل ساز است. تلفات به این دلیل اتفاق می‌افتد که کوهنوردان مسیرهای سخت را بدون حفاظت کافی انجام می‌دهند یا به این دلیل که حفاظت در هنگام سقوط شکست خورده است.

دلایل سقوط کوهنوردان بسیار است، اما برخی از آنها حرکات سخت، پمپاژ شدن و شکستن پایه ها هستند. بیشتر صدمات ناشی از افتادن با سر یا زمین خوردن به پهلو است که باعث آسیب کشنده اندام های داخلی یا شکستگی گردن می شود.

به خاطر داشته باشید که حرکت کوهنوردی و قرار دادن محافظت ایمن دو مهارت کاملاً متفاوت هستند که به یکدیگر وابسته هستند و همچنین شما را زنده نگه می دارند. هر دو برای یک کوهنورد ایمن بودن لازم است. فقط به این دلیل که ممکن است از 5.11 صعود کنید، به این معنی نیست که باید مسیرهای 5.11 را هدایت کنید که به مهارت های محافظتی نیاز دارند. محدودیت های خود را بشناسید و محدودیت های خود را کاهش دهید.

توجه داشته باشید که هر قطعه دنده، مهم نیست که چقدر ضد بمب به نظر می رسد، می تواند از کار بیفتد و از هر چیزی مشکوک پشتیبانی می کند، از تعداد زیادی تسمه برای کاهش کشش طناب استفاده کنید، و کورکورانه به پیتون ها و پیچ های ثابت اعتماد نکنید. همچنین، قبل از صعود یک کتاب راهنما بخوانید و یاد بگیرید که چگونه مسیر را پیدا کنید، به خصوص در زمین های سست و آسان.

سنگ و راک فال

سنگ سست همه جا روی صخره ها وجود دارد - بلوک های بزرگ، تکه های نازک ناپایدار، تخته سنگ های روی تاقچه ها، سنگ های پوسیده و دستگیره های شل - و بسیاری از آنها آماده سقوط هستند، حتی زمانی که ما با دقت بالا می رویم. تعداد قابل توجهی از جراحات و مرگ و میر ناشی از سنگ‌نوردی در اثر سقوط از بالا رخ می‌دهد. تقریباهر مرگ و میر سنگی سست ناشی از سقوط خود به خود سنگ از بالا نیست، بلکه زمانی که یک کوهنورد به طور تصادفی سنگی را به زمین می زند یا اگر توسط طناب یا قربانی برانگیخته شود، ایجاد می شود.

چون سنگ شل همه جا هست، باید همیشه هوشیار باشید. به خصوص در تاقچه ها و خندق ها مراقب باشید. مراقب محل قرار دادن وسایل باشید. به نحوه عبور طناب از زمین های سست توجه کنید. مکان‌های دنده را در سنگ‌های پوسیده تماشا کنید، زیرا اگر از کار بیفتند، سنگ‌های سست همه را در زیر پاشش می‌کند. هنگام بالا کشیدن بسته یا کیسه حمل مراقب باشید. هنگام کشیدن طناب های راپل به پهلو بایستید. و از بالا رفتن از پایین تر از مهمانی ها خودداری کنید.

در آخر، همیشه از کلاه ایمنی برای محافظت از سر خود استفاده کنید.

صعود بدون طناب

صعود بدون طناب یا انفرادی آزاد می تواند بسیار سرگرم کننده باشد، اما بسیار خطرناک است، نه، بسیار کشنده است. عواقب سقوط در هنگام انفرادی کوهنوردی تقریباً همیشه مرگ است.

همه این حوادث به سادگی با رعایت پروتکل ایمنی مناسب و استفاده از طناب و وسایل ایمنی قابل پیشگیری هستند. به یاد داشته باشید که اگر بدون طناب و وسایل از سطح زمین بالاتر از 30 فوت بالا بروید، در منطقه مرگ هستید و سقوط معمولاً غیرقابل زنده ماندن است.

گاهی اوقات در حال بالا رفتن بدون طناب در برخی موقعیت‌ها مانند زمین‌های آسان طبقه سوم در نزدیکی صخره یا فرود از قله یا اگر در کوه‌ها روی یک صخره عمدتاً آسان با بخش‌های سخت کوتاه گهگاهی در حال تقلا می‌شوید.

اگر این اتفاق بیفتد، معمولاً یکایده خوبی است که طناب را از بسته خود بیرون بیاورید و ببندید تا ایمن باشید. به راحتی می توان تشخیص داد که بدون طناب از قسمت سخت، با خیال راحت از روی تخته سنگ بلند می شوید یا بالا می روید، به خصوص که طناب شما با خیال راحت در بسته قرار می گیرد، اما عواقب سقوط مرگ است. اگر احساس می‌کنید که باید در بند و بند بنشینید، پس از شهود خود پیروی کنید و طناب را بیرون بکشید و ایمن باشید.

Rappelling

راپلینگ یکی از خطرناک‌ترین فعالیت‌های سنگنوردی است زیرا کوهنورد منحصراً به تجهیزات و لنگرهای خود برای سر خوردن ایمن از طناب متکی است. پیامد اکثر تصادفات راپل مرگ است زیرا اکثر کوهنوردان پس از جدا شدن از طناب یا در صورت از کار افتادن لنگرها به سقوط طولانی مدت نیاز دارند.

معمولاً علت تصادفات مرگبار راپل خطای انسانی است و بیشتر این مرگ‌ها با احتیاط و بررسی مجدد همه چیز قابل پیشگیری است. آمار نشان می دهد که کوهنوردان باتجربه باید به جای اتخاذ یک نگرش معمولی، هنگام راپل زدن توجه کنند.

علل تصادفات راپل تقریباً همیشه شامل خرابی لنگرها یا جدا شدن از طناب راپل است. قبل از ارتکاب به راپل با گیره نگه داشتن لنگرها، تمام جنبه های لنگر راپل و ریگینگ را بررسی کنید. بررسی اینکه یک گره مناسب طناب ها را به هم متصل می کند. این که طناب از طریق مواد لنگر فلزی مانند یک اتصال سریع یا کارابین قفل و نه تسمه است. که بیش از یک لنگر راپل وجود دارد. و اینکه تسمه ها و طناب های روی لنگرها حالت خوبی دارند،یکسان شده و زائد.

هنگام راپل در قلمرو ناشناخته یا در شرایط غیرقابل پیش‌بینی مانند طوفان، از یک گره ایمنی پشتیبان مانند گره خودکار بلوک یا گره Prusik استفاده کنید تا شما را به طناب‌ها متصل نگه دارد، گره‌های بازدارنده را در انتهای طناب ببندید، و دو برابر کنید. بررسی کنید که هر دو طناب در دستگاه راپل شما محکم شده باشند. همیشه این سوال را بپرسید که "چه می شود اگر …؟" و همیشه از خودتان حمایت کنید.

آب و هوا و هیپوترمی

آب و هوا و سایر خطرات زیست محیطی باعث مرگ بسیاری از کوهنوردان می شود. صاعقه به کوهنوردان در بالای صخره ها برخورد می کند. باران شدید طولانی مدت منجر به هیپوترمی، قضاوت بد، بیواک های ناخوشایند اجباری و گاهی اوقات مرگ می شود. بهتر است در مورد آب و هوا، به خصوص در کوهستان، خیلی عادی نباشید. طوفان های جدی تقریباً در هر زمان ممکن است رخ دهند، حتی در یک روز خوش خیم پرنده آبی. رعد و برق شدید همراه با رعد و برق، بادهای شدید، تگرگ، باران شدید، و حتی برف ذرت یا گلاب می باشد که منجر به رواناب های یخ زده، از جمله آبشار از صخره ها می شود که می تواند کوهنوردان را خیس کند.

هیپوترمی، کاهش شدید دمای بدن، در اثر باران و لباس‌های خیس باعث قضاوت‌های نادرست، افتادن قفسه‌های دنده، اشتباهات احمقانه، گیرکردن طناب‌ها، جدا شدن از لنگرها می‌شود و در نهایت می‌تواند منجر به یک «مهم نیست چه چیزی» مرگبار شود. اتفاق می افتد» نگرش با بررسی پیش بینی آب و هوا آماده باشید. عقب نشینی قبل از وقوع طوفان؛ و همراه داشتن لباس و عایق مناسب برای مقابله با آب و هوای نامناسب. ضرب المثل قدیمی را به خاطر بیاورید: هیچ بدی وجود نداردآب و هوا، فقط لباس های بد."