جغرافیای سواحل، کوه‌ها و جنگل پرو

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:50

پرویی ها به تنوع جغرافیایی کشورشان افتخار می کنند. اگر بیشتر بچه‌های مدرسه‌ای چیزی را به خاطر بسپارند، مانترای کوستا، سیرا و سلوا است: ساحل، کوهستان و جنگل. این مناطق جغرافیایی از شمال به جنوب در سراسر کشور امتداد دارند و پرو را به سه منطقه با ویژگی‌های طبیعی و فرهنگی متمایز تقسیم می‌کنند.

سواحل پرو

خط ساحلی اقیانوس آرام پرو به طول ۱،۵۰۰ مایل (۲،۴۱۴ کیلومتر) در امتداد لبه غربی کشور امتداد دارد. مناظر بیابانی بر بیشتر این منطقه دشت تسلط دارند، اما اقلیم های کوچک ساحلی تغییرات جالبی را ارائه می دهند.

لیما، پایتخت کشور، در صحرای نیمه گرمسیری در نزدیکی نقطه میانی خط ساحلی پرو واقع شده است. جریان های خنک اقیانوس آرام دما را کمتر از حد انتظار در یک شهر نیمه گرمسیری نگه می دارد. مه ساحلی به نام گاروا اغلب پایتخت پرو را می پوشاند و رطوبت مورد نیاز را فراهم می کند و در عین حال آسمان مه آلود بالای لیما را کدر می کند.

بیابان های ساحلی به سمت جنوب از طریق نازکا و تا مرز شیلی ادامه می یابد. شهر جنوبی آرکیپا بین ساحل و کوهپایه های آند قرار دارد. در اینجا، دره‌های عمیق از میان چشم‌انداز ناهموار می‌گذرند، در حالی که آتشفشان‌های سر به فلک کشیده از دشت‌های پست برمی‌خیزند.

در امتداد ساحل شمالی پرو، بیابان های خشک و مه ساحلیجای خود را به منطقه ای سبزتر از ساوانای استوایی، باتلاق های حرا و جنگل های خشک بدهید. شمال همچنین خانه برخی از محبوب ترین سواحل کشور است که تا حدودی به دلیل دمای بالاتر اقیانوس ها محبوب هستند.

ارتفاعات پرو

رشته کوه آند که مانند پشت خطه‌ای یک جانور غول‌پیکر کشیده شده است، جناح‌های غربی و شرقی کشور را از هم جدا می‌کند. دماها از معتدل تا یخبندان متغیر است و قله‌های پوشیده از برف از دره‌های حاصلخیز بین‌کوهی بلند می‌شوند.

سمت غربی رشته کوه آند، که بیشتر آن در یک منطقه سایه باران قرار دارد، خشک‌تر و کمتر از جناح شرقی است. شرق، در حالی که در ارتفاعات سرد و ناهموار است، به زودی در جنگل ابر و کوهپایه‌های استوایی فرو می‌رود.

یکی دیگر از ویژگی‌های رشته کوه آند، آلتی پلانو یا منطقه دشت‌های مرتفع در جنوب پرو (که تا بولیوی و شمال شیلی و آرژانتین امتداد دارد) است. این منطقه بادخیز محل وسعت علفزار پونا و همچنین آتشفشان‌ها و دریاچه‌های فعال (از جمله دریاچه تیتیکاکا) است.

قبل از سفر به پرو، باید در مورد بیماری ارتفاع مطالعه کنید. همچنین، جدول ارتفاع ما را برای شهرهای پرو و جاذبه های توریستی بررسی کنید.

جنگل پرو

در شرق رشته کوه های آند حوزه آمازون قرار دارد. یک منطقه انتقالی بین دامنه‌های شرقی ارتفاعات آند و دامنه‌های وسیع جنگل کم ارتفاع (سلوا باجا) قرار دارد. اینمنطقه ای که از جنگل ابرهای مرتفع و جنگل های مرتفع تشکیل شده است، به گونه های مختلف به عنوان ceja de selva (ابروی جنگل)، مونتانا یا سلوا آلتا (جنگل مرتفع) شناخته می شود. نمونه‌هایی از سکونتگاه‌های داخل سلوا آلتا عبارتند از تینگو ماریا و تاراپوتو.

در شرق سلوا آلتا جنگل‌های انبوه و نسبتاً مسطح دشت حوضه آمازون قرار دارند. در اینجا رودخانه ها جایگزین جاده ها به عنوان شریان های اصلی حمل و نقل عمومی می شوند. قایق‌ها در شاخه‌های وسیع رودخانه آمازون حرکت می‌کنند تا زمانی که به خود آمازون می‌رسند، از شهر جنگلی ایکیتوس (در شمال شرقی پرو) و تا سواحل برزیل امتداد می‌یابند.

طبق وب‌سایت مطالعات کشوری کتابخانه کنگره ایالات متحده، سلوای پرو حدود ۶۳ درصد از قلمرو ملی را پوشش می‌دهد اما تنها ۱۱ درصد از جمعیت کشور را شامل می‌شود. به استثنای شهرهای بزرگ مانند ایکیتوس، پوکالپا، و پورتو مالدونادو، سکونتگاه‌ها در آمازون پایین معمولا کوچک و منزوی هستند. تقریباً همه سکونتگاه‌های جنگلی در ساحل رودخانه یا کنار دریاچه آکسبو قرار دارند.

صنایع استخراجی مانند چوب بری، معدن و تولید نفت همچنان سلامت منطقه جنگل و ساکنان آن را تهدید می کند. علی‌رغم نگرانی‌های ملی و بین‌المللی، مردم بومی مانند شیپیبو و آشانینکا همچنان در تلاشند تا حقوق قبیله‌ای خود را در سرزمین‌های جنگلی خود حفظ کنند.