سوخت‌سوزخانه بسیار عمومی نپال

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:44

برای مسافران شبه قاره هند، ذکر اجساد در حال سوختن معمولاً یک کلمه را به همراه دارد: بنارس. شهر هندوستانی که از لحاظ تاریخی به عنوان یک مرده سوزانده مردمی (و بیشتر در یک ثانیه مرگ) برای هندوها مشهور است، بنارس مدرن به همان اندازه که به دلیل اساطیر گذشته و اسطوره‌های گذشته‌اش، محل داغی برای گردشگران است و وفادارانش. خام بودن زمان حال آن به عنوان مکان دیدنی آن در امتداد رودخانه گنگ است.

Varanasi، با این حال، راحت‌ترین مکان برای بازدید نیست، اگر از دردسرهایی که اغلب همراه با سفر به هند و داخل آن هستند چیزی نگوییم. اگر به سادگی می‌خواهید مراسم مرده‌سوزی هندوها را در معابدی زیبا و کنار رودخانه ببینید، جایگزینی برای بنارس - معبدی راحت‌تر، از هر نظر- پاشوپاتینات است که درست خارج از مرکز پایتخت نپال کاتماندو واقع شده است.

تاریخ، معماری و بحث پاشوپاتیناث

اول، زمان رفع ابهام فرا رسیده است. اگرچه مجموعه پاشوپاتیناث بزرگ است، معبد اصلی و دو طبقه واقعاً جایی است که داستان آن شروع می شود، حداقل وقتی ساختمان هایی را در نظر بگیرید که هنوز وجود دارند. قدمت این سازه به سال 1600 بازمی‌گردد، زمانی که لیچهاوی، پادشاه شوپوسپا، آن را برای جایگزینی موریانه‌های قدیمی‌تر در حال نابودی ساخت. این معبد که تاریخ کلی آن به 2500 سال پیش برمی گردد، به نامخدایی به نام پاشوپاتی، با نام مستعار ارباب پاشوها. دیگر سازه‌های مهم در محوطه عبارتند از معبد Vasukinath، و معبد Surya Narayan و معبد Hanuman.

بزرگترین داستان سیاسی در تاریخ نپال در سال 2001 زمانی رخ داد که خانواده سلطنتی این کشور (توسط یکی از خودشان، نه کمتر) به قتل رسید و اندکی پس از آن با یک دولت مائوئیست جایگزین شد. پس لرزه این مناقشه هشت سال بعد مستقیماً بر پاشوپاتیناث تأثیر گذاشت، زمانی که گفته شد دولت به جای باتا که به طور سنتی این نقش را بر عهده داشت، کشیشان نپالی را نصب کرد. اگرچه فرآیندهای قانونی در نهایت شاهد نصب مجدد باتا بود، اما این حادثه لکه‌ای بر غرور پاشوپاتیناث باقی گذاشت.

تفاوت کلیدی بین پاشوپاتیناث و واراناسی

هم پاشوپاتیناث نپال و هم واراناسی هند، عمل سوزاندن را می بینند، که هندوها آن را انجام می دهند زیرا معتقدند جسد را به پنج "عنصر" خود که در ملاء عام انجام می شود، رها می کند. آنها همچنین هر دو روی توده های آبی و در وسط شهرهای نسبتا بزرگ می نشینند.

تفاوت اصلی بین بنارس و پاشوپاتیناث در این است که در حالی که بنارس مقصدی است که هندوها نه تنها برای سوزاندن بلکه برای مردن به آنجا می روند، پاشوپاتینات صرفاً مکانی برای سوزاندن مرده است. علاوه بر این، گردشگران کمتری از پاشوپاتیناث بازدید می‌کنند، زیرا به خوبی تبلیغ نشده است، اگرچه این ممکن است عجیب به نظر برسد، زیرا بازدید از آن بسیار راحت‌تر از بنارس است.

چگونه از Pashupatinath بازدید کنیم

یکی از جذاب ترین جنبه های Pashupatinath نزدیک بودن آن است.به مرکز شهر کاتماندو. کمتر از سه مایلی از Thamel فاصله دارد، جایی که اگر به عنوان یک توریست از آن بازدید کنید، به احتمال زیاد در آنجا اقامت خواهید داشت. از طرف دیگر، Pashupatinath حتی نزدیک‌تر به فرودگاه بین‌المللی Tribhuvan می‌نشیند، بنابراین گزینه‌ی دیگر برای بازدید این است که این کار را هنگام ورود به کاتماندو، اما قبل از رفتن به هتل انجام دهید. در مقابل، بنارس چند ساعت با قطار از هر شهر بزرگ هند فاصله دارد و دهلی و کلکته از نقاط مبدأ مشترک بازدیدکنندگان آنجا هستند.

باید توجه داشته باشید که بسته به زمان روز، سفر می تواند تا یک ساعت طول بکشد، از جمله موارد دیگر، کاتماندو به خاطر ترافیکش معروف است. Pashupatinath یک سایت میراث جهانی یونسکو است که به دلیل زلزله 2015 در حال بازسازی است و تا اواخر سال 2016 هزینه ورودی نسبتاً تند 1000 روپیه نپال یا حدود 10 دلار دارد.

یک راه خوب برای اینکه سفر را از نظر زمانی و هزینه ای ارزش ویژه ای داشته باشید، ترکیب آن با سفر به استوپای بودانات در نزدیکی است که به نام بودا نیز شناخته می شود. دود بلند شده از بالای پاشوپاتیناث در میان درخشش نارنجی غروب خورشید بسیار خیره کننده به نظر می رسد، بنابراین اجازه دهید تاریکی در آنجا غوطه ور شود، سپس درست پس از تاریکی به سمت بودا بروید، زمانی که استوپا (که در طول زلزله نیز آسیب دیده بود) در رنگین کمانی از رنگ ها روشن شد..