سلام در آسیا: روش های مختلف برای سلام کردن در آسیا

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:37

یادگیری زبان محلی در سفر اغلب اختیاری است، اما دانستن حداقل احوالپرسی اولیه در آسیا و نحوه سلام کردن به هر کجا که می روید تجربه شما را افزایش می دهد و درها را به روی شما باز می کند. زبان محلی ابزاری برای ارتباط بهتر با یک مکان و مردم آن در اختیار شما قرار می دهد.

احوالپرسی به مردم به زبان خودشان نشان دهنده احترام و علاقه به فرهنگ محلی است و همچنین نشان می دهد که شما تلاش آنها را برای یادگیری زبان انگلیسی، زبانی دشوار از بسیاری جهات، تصدیق می کنید.

هر فرهنگ در آسیا آداب و رسوم و روش های خاص خود را برای سلام کردن دارد. به عنوان مثال، مردم تایلند برای یکدیگر تکیه می‌کنند (یک تعظیم خفیف، با کف دست‌ها مانند نماز خواندن) در حالی که ژاپنی‌ها تعظیم می‌کنند. با افزودن پیچیدگی، بسیاری از زبان‌ها برای نشان دادن احترام، از افتخارات (با استفاده از عنوان افتخار) استفاده می‌کنند. اما ناامید نشوید: وقتی همه چیز شکست می خورد، یک "سلام" دوستانه با لبخند در هر گوشه ای از جهان کار می کند.

ژاپن

ساده ترین راه برای گفتن سلام در ژاپن با سلام کردن استاندارد konnichiwa است (تلفظ می شود "kone-nee-chee-wah"). در ژاپن دست دادن همیشه یک گزینه نیست، اگرچه میزبانان شما احتمالاً سعی خواهند کرد احساس راحتی بیشتری داشته باشید و دست خود را به سمت شما دراز کنند.

یادگیری نحوه تعظیم درست آنقدرها هم که به نظر می رسد دشوار نیست. حداقل قبل از گذراندن وقت در ژاپن اصول اولیه را درک کنید - تعظیم بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ است، و ممکن است اغلب این کار را انجام دهید. پس ندادن تعظیم کسی بی ادبانه تلقی می شود.

اگرچه به ظاهر ساده است، اما رکوع از یک پروتکل سفت و سخت مبتنی بر سن و موقعیت اجتماعی پیروی می کند - هر چه تعظیم عمیق تر باشد، احترام بیشتری نشان داده می شود و مناسبت جدی تر است. شرکت‌ها حتی کارمندان خود را به کلاس‌ها می‌فرستند تا تعظیم صحیح را یاد بگیرند.

آداب تجاری ژاپنی و آداب غذاخوری ژاپنی مملو از تشریفات و نکات ظریفی است که بسیاری از مدیران غربی را از قبل از ضیافت ها پر از ترس کرده است. اما اگر مشکل بزرگی در راه نباشد، دوستان ژاپنی جدید شما به ندرت سر و صداهای فرهنگی شما را به راه می اندازند.

Konnichiwa عمدتاً در طول روز و بعد از ظهر استفاده می شود. Konbanwa (تلفظ "kone-bahn-wah") به عنوان یک تبریک اساسی در عصر استفاده می شود.

چین

ساده ترین راه برای سلام کردن در چین با نی هائو (تلفظ "نی هاو") است. Ni دارای صدایی است که بالا می رود (تن دوم)، در حالی که hao صدایی دارد که پایین می آید و سپس بلند می شود (تن سوم). شما یک ni hao مشتاق را خواهید شنید که بین سخنرانان ماندارین در سراسر جهان ارائه می شود. اضافه کردن ma (تلفظ "mah") بدون لحن در انتها، احوالپرسی را بیشتر به یک "چطور هستید؟" دوستانه تبدیل می کند. به جای فقط سلام.

چینی یک زبان آهنگی است، بنابراین زیر و بمی هجاها معانی آنها را کنترل می کند. در مثال ni hao، این چنین استعبارتی که معمولاً استفاده می شود، در متن درک خواهید شد.

روشی برای نشان دادن احترام بیشتر به بزرگان و مافوق این است که به جای آن از nin hao (تلفظ "neen haow") استفاده کنید.

اشتباه رایجی که گردشگران در سراسر آسیا مرتکب می شوند را مرتکب نشوید: افزایش صدای خود و تکرار همان چیز راه خوبی برای کمک به چینی ها برای درک بهتر شما نیست. اگر با صدای بلندتر با شما ماندارین صحبت کنند بهتر می فهمید؟ برای تقویت بیشتر ارتباط در طول سفر، قبل از رفتن، عبارات مفیدی را به زبان ماندارین یاد بگیرید.

به استثنای مراسم خاکسپاری و عذرخواهی، تعظیم در سرزمین اصلی چین کمتر رایج است. بسیاری از چینی ها دست دادن را ترجیح می دهند، اگرچه ممکن است این مصافحه محکمی نباشد که در غرب انتظار می رود.

هند

سلام و گفتگوی استاندارد در هند Namaste است (به جای "nah-mah-stay" تلفظ می شود "nuh-muh-stay"). تأکید بیشتر بر «نوح» است تا «ماندن». Namaste که اغلب در غرب شنیده می شود، جشن گرفته می شود و اشتباه تلفظ می شود، یک عبارت سانسکریت است که تقریباً به معنای "من به شما تعظیم می کنم." این نمادی از پایین آوردن نفس خود در برابر دیگران است. Namaste با حرکاتی شبیه به دعا همراه با کف دست ها در کنار هم شبیه به وای در تایلند است، اما کمی پایین تر روی سینه نگه داشته می شود.

تکان سر بدنام و گیج کننده هندی به عنوان روشی بی صدا برای سلام کردن در هند نیز استفاده می شود. گاهی اوقات توسط یک پیشخدمت پرمشغله با یک تکان ساده سر به جای یک تکان رسمی تایید می شوید. Namaste.

هنگ کنگ

تاریخ هنگ کنگ به عنوان مستعمره بریتانیا تا سال 1997 به این معنی است که در سراسر جهان به طور گسترده انگلیسی صحبت می شود. این برای مسافران راحت است زیرا یادگیری زبان کانتونی اغلب دشوارتر از ماندارین در نظر گرفته می شود!

احوالپرسی اولیه در هنگ کنگ و مناطق کانتونی زبان در چین کمی متفاوت از ni hao معمولی است که در نقاط دیگر سرزمین اصلی شنیده می شود. Neihu (تلفظ "nay-ho") در هنگ کنگ برای سلام کردن استفاده می شود. تلفظ hou چیزی بین «هو» و «چگونه» است. اما به طور واقع بینانه، گفتن یک سلام ساده (همانطور که در انگلیسی اما با کمی "haaa-lo" بیشتر است) برای موقعیت های غیررسمی بسیار رایج است!

کره

Anyong haseyo (تلفظ "ahn-yo ha-say-yoh") ابتدایی ترین راه برای سلام کردن در کره است. احوالپرسی به زبان کره ای بر اساس ساعت روز نیست. درعوض، روش‌های سلام کردن از قوانین افتخارآمیز احترام به افراد مسن‌تر یا دارای موقعیت اجتماعی بالاتر از خودتان (معلمان، مقامات دولتی و غیره) پیروی می‌کنند.

برخلاف چینی، کره ای یک زبان آهنگی نیست، بنابراین یادگیری نحوه سلام کردن فقط یک موضوع حفظ است.

تایلند

دانستن نحوه سلام کردن با تلفظ خوب در تایلند بسیار مفید است. تقریباً همیشه لبخند و رفتار دوستانه ای خواهید داشت که نشان می دهد شما یک فرنگ (غیر تایلندی) علاقه مند به فرهنگ تایلندی هستید و نه فقط.آنجا چون آبجو ارزان تر از کشور شماست.

زبان تایلندی آهنگی است، اما سلام شما به دلیل زمینه قابل درک است، به خصوص اگر یک وای محترمانه اضافه کنید (کف دست ها را در جلوی صورت با یک تعظیم خفیف نگه دارید). ژست وای تایلندی برای اهداف مختلفی فراتر از گفتن سلام استفاده می شود. شما آن را برای خداحافظی، سپاسگزاری، احترام، عذرخواهی عمیق، و در موارد دیگری که نیاز به ابراز صمیمیت وجود دارد، خواهید دید.

در تایلند، مردان می گویند sawasdee khrap (تلفظ "sah-wah-dee krap"). خراپ پایانی لحن افزایشی تند دارد. هر چه شور و شوق بیشتری به خراپ وارد شود، معنای بیشتری دارد.

زنان می گویند sawasdee kha (تلفظ "sah-wah-dee kah"). پایان kha لحن ریزشی کشیده ای دارد. هر چه خائا… كشيده تر باشد، معنايش بيشتر است.

اندونزی

باهاسا اندونزی، زبان رسمی اندونزی، از بسیاری جهات شبیه به زبان مالایی است - تبریک بر اساس زمان روز ارائه می شود. البته، مانند بسیاری از مکان‌ها، یک "haaalo" دوستانه برای سلام کردن در اندونزی به خوبی کار می‌کند.

خوشبختانه باهاسا تونال نیست. تلفظ نسبتاً قابل پیش بینی است.

صبح بخیر: Selamat pagi (تلفظ "suh-lah-mat pah-gee")

روز بخیر: Selamat siang (تلفظ "suh-lah-mat see-ahng")

بعد از ظهر بخیر: زخم سلمات (تلفظ "سوح له مت سور")

عصر بخیر: سلمت ملام (تلفظ "سوح له مت"ماه-لام")

زمان هایی از روز که مردم احوالپرسی را عوض می کنند به راحتی قابل درک است. و آنها گاهی اوقات بین بسیاری از جزایر مجمع الجزایر متفاوت هستند.

مالزی

همانند زبان اندونزیایی، زبان مالزیایی فاقد لحن است و احوالپرسی نیز بر اساس زمان روز است. مانند قبل، سلمت "سوح له مت" تلفظ می شود.

صبح بخیر: Selamat pagi (تلفظ "pahg-ee")

بعد از ظهر بخیر: سلمت تنگه هاری (تلفظ "تین-گاه هار ای")

عصر بخیر: Selamat Petang (تلفظ "puh-tong")

شب بخیر: سلمت ملام (تلفظ "ماه لام")

علی رغم شباهت های بین زبان ها، برخی از احوالپرسی های اولیه در مالایی کمی متفاوت هستند. اگرچه روش سلام کردن در برخی اوقات روز بر اساس منطقه متفاوت است، اما احتمالاً در مالزی، سنگاپور، برونئی، تیمور شرقی و اندونزی درک خواهید شد.

ویتنام

ویتنامی یک زبان لحنی است که دارای افتخارات فراوان (عناوین احترام) است، اما سلام ساده شما به دلیل زمینه قابل درک است.

ساده ترین راه برای احوالپرسی با مردم در ویتنام با xin chao (تلفظ "زین چو") است.

برمه/میانمار

برمه ای زبان پیچیده ای است، با این حال، می توانید یک راه سریع برای سلام کردن بیاموزید. زبان بسیار لحنی است، اما مردم متوجه خواهند شدسلام اولیه شما به زبان برمه ای بدون لحن به دلیل متن.

Hello در برمه مانند "ming-gah-lah-bahr" به نظر می رسد، اما تلفظ آن بر اساس منطقه کمی متفاوت است.