Chicha، نوشیدنی پرویی که باید امتحان کنید

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 18:52

اگرچه تقریباً به اندازه پیسکو ترش-نوشیدنی ملی پرو شناخته نشده است-چیچا یک نوشیدنی نمادین است که هزاران سال است که با این کشور آمریکای جنوبی پیوند پیچیده ای دارد و چیزی است که هر بازدیدکننده ای باید آن را امتحان کند. در واقع، این نوشیدنی جایگاه خود را در سالنامه تاریخ پرو تثبیت کرده است: نوشیدنی که به همان اندازه که بخشی از آیین های مقدس قبل از استعمار بود، به همان اندازه که یک شادابی جشن در میان دوستان بود. این روزها چیچاهای الکلی و غیر الکلی را خواهید یافت که با استفاده از مواد مختلف در سراسر پرو (و همچنین در سایر کشورهای آمریکای لاتین) در غرفه های کنار جاده ها، از زنانی که در گوشه و کنار خیابان ها چیچا می فروشند، و در مکان هایی مانند پیکانتریا و … پیدا خواهید کرد. چیچریا این نوشیدنی باستانی پلی بین گذشته و حال پرو ایجاد می کند و بینشی از فرهنگ بومی آن ارائه می دهد.

چیچا چیست؟

در حالی که ریشه نام آن نامشخص است، کلمه "چیچا" یک اصطلاح کلی اسپانیایی برای نوشیدنی تخمیر شده است، اگرچه قدمت این نوشیدنی به مدتها قبل از ورود اسپانیایی ها به آمریکای جنوبی باز می گردد. چیچا هزاران سال پیش در کوه‌های آند پرو پدید آمد و از آن زمان در سراسر آمریکای جنوبی، جایی کهشما آن را در اشکال و انواع مختلف پیدا خواهید کرد. می‌توان آن را با میوه‌ها، غلات، سیب‌زمینی، حتی کینوآ درست کرد، اما سنتی‌ترین شکل پرویی آن Chica de jora است، یک آبجو ذرت تخمیر شده که از ذرت زرد یا سفید مالت‌زده ساخته می‌شود که معمولاً در کوه‌های آند رشد می‌کند و دارای محتوای الکل کم است. بین یک تا سه درصد.

برای بسیاری، چیچا یک طعم اکتسابی است، با طعمی ترش مشابه طعم کامبوجا. این نوشیدنی است که ظاهرا همیشه وجود داشته است: باستان شناسان ظروف سفالی را پیدا کرده اند که برای نگهداری و حمل و نقل چیچا استفاده می شود که قدمت آن حداقل به 5000 سال قبل از میلاد می رسد. اینکاها آن را مقدس می دانستند، زیرا از ذرت مقدس ساخته می شد، و چیچا نوشیدنی برگزیده در میان اشراف اینکا بود و اینکاها به طور سنتی به عنوان قربانی برای پاچاماما، مادر زمین استفاده می کردند و مقداری برای این الهه کاشت و کاشت می ریختند. برداشت قبل از مصرف خود در نوشیدنی. این عملی است که هنوز هم در بین مردم آند امروزه انجام می شود. چیچا در زبان کچوا، زبان اصلی قوم کچوای آند و امپراتوری اینکا، آسوا شناخته می‌شود.

در طول تاریخ خود، چیچا همچنین یک نوشیدنی جشن بوده است، نوشیدنی که اغلب از یک لیوان به عنوان یک دور هم جمع می‌شود و در طول جشن‌ها - از جمله مجالس مذهبی و به عنوان نوشیدنی خوشامدگویی در عروسی‌های آند - می‌نوشیده است. همچنین برای مبادله کالایی استفاده می شود. زنان نقش طولانی در تولید و توزیع چیچا دارند، به‌ویژه آکالا یا «زنان برگزیده»، دختران جوانی که در طول امپراتوری اینکاها برای انجام وظایف خاص، از جمله دم‌کردن چیچا، جدا می‌شوند. نوشیدنی بودبه طور سنتی بخشی از مراسم بلوغ برای مردان جوان است که با انتقال آنها به بزرگسالی با یک لیوان از این نوشیدنی انتخابی به اوج خود می رسد.

انواع و ترکیبات چیچا در سرتاسر پرو و آمریکای لاتین بزرگ وجود دارد، از جمله chicha de guiñapo (چیچای مبتنی بر آرکیپا که با ذرت سیاه آسیاب شده تهیه می شود). چیچا بلانکا با کینوآ؛ و چیچا دمانی با بادام زمینی. سایر مواد اصلی شامل مانیوک (کاساوا)، کاکتوس، میوه خرما و سیب زمینی است. یکی از محبوب‌ترین انواع چیچا از چیچا مورادو در پرو، نوشیدنی غیرالکلی تخمیری که از ذرت بنفش که در کنار پوست آناناس، میخک و دارچین جوشانده می‌شود و سپس با لیمو یا لیموترش و شکر طعم‌دار می‌شود، تهیه می‌شود. ذرت به خودی خود دارای آنتی اکسیدان های قوی است و به تنظیم سطح کلسترول کمک می کند و همچنین به سلامت قلب و عروق کمک می کند. چیچا مورادو آنقدر محبوب است که حتی در بازارهای محلی نیز موجود است و اغلب همراه با غذا و همچنین به تنهایی می‌نوشند.

یکی دیگر از نسخه های دوست داشتنی چیچا چیچا فروتیلادا است، چیچای کف آلود و پر از توت فرنگی که در سراسر منطقه بزرگ کوسکو یافت می شود، و هم با طراوت و هم به شدت طعم دهنده است (در اصل چیچا د ژورا است که با توت فرنگی درست می شود، پس انتظار کمی از آن را داشته باشید. یک وزوز).

نسخه های چیچا در سرتاسر آمریکای لاتین بسیار متفاوت است. در بوگوتا، پایتخت کلمبیا، آن را خواهید یافت که با ذرت تهیه شده است که همراه با شکر پخته شده و سپس تخمیر شده است. در السالوادور، نوشیدنی تخمیر شده با ذرت، آناناس و پانلا، شکل جامد نیشکر، درست می‌شود. در حالی که در ونزوئلا، chicha سفید و کف آلود بدون الکل استنوشیدنی که با مخلوطی از برنج آب پز، شکر و شیر تهیه می شود و اغلب با دارچین آسیاب شده روی آن می ریزد - بسیار شبیه به یک دسر.

به‌ویژه در آند، چیچا اغلب در قرو یا ظرف چوبی تزئین شده با کنده کاری‌های پیچیده سرو می‌شود، اگرچه این روزها می‌توان قرو را از شیشه نیز درست کرد.

چچا چگونه درست می شود؟

چند راه برای تهیه چیچا وجود دارد: روش مدرن، که در آن ذرت به همان روشی که جو برای آبجو مالت می‌دهند، جوانه می‌زنند، و روش قدیمی که شامل جویدن ذرت یا جویدن ذرت توسط آبجو می‌شود. ماده اصلی هر چه باشد، برای شروع سریع فرآیند تخمیر (بزاق انسان برای ایجاد یک واکنش شیمیایی مخلوط می‌شود و نشاسته ذرت را به قند تبدیل می‌کند)، سپس آنچه را که در اصل ماش است بیرون می‌ریزد و اجازه می‌دهد یک شبه بماند و تبدیل به الکل را آغاز می‌کند. این فرآیند اخیر هنوز در بسیاری از خانه‌های پرو امروزی استفاده می‌شود (یکی دیگر از نوشیدنی‌های فعال شده با بزاق، nihamanchi است که در برزیل، اکوادور و پرو یافت می‌شود)، بنابراین هرگز نمی‌دانید که چه چیزی دریافت می‌کنید. با این حال، اگر شما برای چیچا د موکو یا چیچا با آرد جویده شده بخواهید، طعم چیچا به همان اندازه سنتی که می آید، عملا تضمین می شود. در هر صورت، آبجو در نهایت مخمر را از فرآیند مالت‌سازی استخراج می‌کند، آن را می‌جوشاند و سرد می‌کند و سپس آن را در یک چومبا یا یک دیگ بزرگ سفالی تخمیر می‌کند.

چون تخمیر نشده است، چیچا مورادو همیشه بدون تف درست می شود.

کجا چیچا را امتحان کنیم

چیچادسترسی به پرو آسان است، اما به ویژه در کوسکو بزرگ، دره مقدس و منطقه ماچو پیچو. به خصوص در کوسکو، می توانید انواع مختلفی را پیدا کنید، زیرا این شهر ساکنان را از سراسر کشور جذب می کند. زنان آند با لباس سنتی در نزدیکی بازار سن پدرو در کوسکو، لیوان‌های چیچا را از سطل‌های پلاستیکی بزرگ می‌نوشند و آن را در کنار جاده‌ها و مناطق روستایی دورافتاده می‌فروشند. اما برای تجربه نهایی چیچا، بهترین مکان‌ها برای بازدید چیچریا یا میخانه‌های چیچا هستند، مکان‌های بومی که از مکان‌هایی نشأت گرفته‌اند که مسافران برای صرف غذا و نوشیدنی توقف می‌کنند. امروزه آن‌ها در میان خانه‌های روزمره و روستاهای پراکنده یافت می‌شوند و به راحتی با پرچم قرمزشان (یا اغلب یک کیسه پلاستیکی قرمز) که به یک میله بلند یا چوب جارو که از بالای در بیرون زده است، قابل تشخیص هستند. این مکان‌ها معمولاً بدون مجوز هستند و در گوشه‌ای یا اتاق‌های بدون استفاده دیگری از خانه یک خانواده قرار دارند و توسط خود خانواده‌ها اداره می‌شوند. هزینه یک لیوان نیم لیتری چیچا معمولاً به مراتب کمتر از دلار آمریکا است و پر کردن مجدد آن اغلب رایگان است. نکته حرفه ای: برای chicha frutillada، به دنبال یک پرچم سفید باشید.

جای دیگر برای امتحان چیچا، به خصوص اگر گرسنه هستید، پیکانتریاها هستند: رستوران‌های پر جنب و جوش و ناهار که به طور گسترده در شهرهایی مانند کوسکو و آرکیپا یافت می‌شوند و غذاهای کوچکی به نام پیکانتس سرو می‌کنند (دنیا به معنای گرم یا گرم است). تند در اسپانیایی). به خورش‌ها و بشقاب‌های قابل اشتراک‌گذاری کیک چاکتادو (خوکه هندی) یا روکوتو رلینو (فلفل دلمه‌ای شکم‌شده)، همراه با لیوان‌های چیچا فکر کنید.

برای یک مزه مجلل ترتجربه کنید، هتل Sumaq Machu Picchu را امتحان کنید، یک ملک لوکس بوتیک در Aguas Calientes، شهر دروازه ماچو پیچو و ویرانه های نمادین اینکاها. رستوران و بار هتل مکان مناسبی برای امتحان غذای منطقه است، از جمله ماهی قزل آلای پخته شده با طعم apu و خورش گوساله آهسته پخته شده با طعم جنوبی به عنوان انواع چیچا. چیچا بخشی از تجربه هتل پاچامانکا است که شامل نمایش آشپزی و غذای سنتی است و نقش اصلی را در «چشای آند آپوس» یا ارواح کوهستانی آند را بچشید: چشیدن 30 دقیقه ای هر دو چیچا د جورا. و chicha fruitillada که هر کدام در یک گلدان سفالی لیوانی شکل معروف به کرو سرو می‌شوند و همراه با چیپس سیب‌زمینی فوشیا و بنفش رنگ - یکی دیگر از غذاهای خاص منطقه‌ای. از مهمانان هتل نیز در بدو ورود با لیوان چیچا مورادو پذیرایی می شود. با این حال، مجبور نیستید در Sumaq بمانید تا در طیف وسیعی از تجربیات ماجراجویی، آشپزی و خوردن آن شرکت کنید.

می‌توانید چیچا را در شهرها و شهرهای بزرگ پرو، از جمله لیما و بازار سورکیلو، آرکیپا، و ایکیتوس، در سواحل رودخانه آمازون پیدا کنید. نکته حرفه ای: در آمازون، چیچا بیشتر به عنوان ماساتو شناخته می شود. یک شکل محبوب ماساتو د یوکا است که با ریشه های لوله ای جویده شده و تف شده (اما سپس آب پز و تخمیر شده) درست می شود. این یک تجربه مزه است که شبیه هیچ چیز دیگری نیست.