برترین دسرهای فیلیپین

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:15

فیلیپینی ها شیرین ترین شیرینی ها را در آسیای جنوب شرقی دارند. این فقط یک حدس نیست، بلکه توسط تحقیقات نیز تأیید شده است: در مقایسه میزان شیرینی ترجیحی بین کشورها (اندازه گیری شده در بریکس)، فیلیپینی ها به دنبال 14 بریکس (یا 14 گرم شکر در هر 100 گرم محلول) هستند که باعث دیابت می شود. به 9 بریکس ژاپن، 11 بریکس ایالات متحده و 12 بریکس مکزیک.

شاید به همین دلیل است که فیلیپینی ها هیچ وعده غذایی محلی را بدون دسر کامل نمی دانند - و گاهی اوقات، آن را اول می خورند!

دسرهای فیلیپینی از چیزهایی استفاده می کنند که طبیعت به وفور به فیلیپین اعطا کرده است، بنابراین انتظار داشته باشید که نیشکر، برنج و نارگیل مکررا ظاهر شوند.

Halo-Halo

فیلیپینی ها تنها زمانی که آمریکایی ها یخچال را در اوایل دهه 1900 معرفی کردند، شروع به استفاده از یخ در دسرها کردند، اما به سرعت به سراغ این ماده رفتند تا هوای گرم فیلیپین را شکست دهند.

کارآفرینان ژاپنی قبل از جنگ جهانی دوم میتسومام (یک دسر سنتی مبتنی بر لوبیا ژاپنی) را با استفاده از لوبیا مونگو محلی و یخ تراشیده شده می فروختند. مونگو کان هیلو به‌دست‌آمده را می‌توانید از سوربتریاهای ژاپنی (بستنی‌فروشی‌ها) با مقداری شیر تبخیر شده و افزودنی‌های شیرین انتخابی خود سفارش دهید.

این دسر به هاله ای تبدیل شد که امروزه می شناسیم: الفترکیبی غنی از یخ تراشیده شده، شیر تبخیر شده، میوه های موجود در شربت (موز و جک فروت)، اوبه هالایا (در مورد این دسر در زیر)، لوبیا ماش، نخل شیرین جویدنی، و گهگاهی بستنی.

این نام به معنای واقعی کلمه در فیلیپینی به "مخلوط کردن" ترجمه می شود: قرار است قبل از ریختن، همه مواد را با هم مخلوط کنید و به شکل یک آشغال خامه ای و سوپ درآورید!

Ube Halaya

ریشه بنفش نشاسته ای که ما آن را "ube" (تلفظ oo-bay) می نامیم، اخیراً به یک غذای مرسوم در غرب تبدیل شده است، اما فیلیپینی ها مدت هاست که برای رنگ ارغوانی روشن و لذیذی بی نظیرش ارزش قائل بوده اند. به خوبی به کیک، پای، آب نبات و بستنی ترجمه می شود.

فیلیپینی ها به دسر به شکل اصلی آن سوگند یاد می کنند - یک توده له شده و شیرین شده به نام اوبه هالایا. ریشه اوبه پوست کنده، له می شود و با شیر تغلیظ شده یا شیر نارگیل شیرین شده مخلوط می شود، سپس روی حرارت غلیظ می شود. شما می توانید این را به تنهایی بخورید یا از آن به عنوان یک ماده در دسرهای دیگر مانند هاله هالو استفاده کنید.

جمعی از راهبه‌ها در شهر کوهستانی باگویو، چیزی را می‌سازند که مسلماً بهترین اوبه هالایا در کشور است. صف‌های طولانی صبح تشکیل می‌شود تا عرضه روزانه محدودی را به دست آورید.

کاکانین

"Kakanin" طیف گسترده ای از دسرهای شیرین شده بر پایه برنج را پوشش می دهد که معمولاً در اشکال مختلف آن در بازارهای صبحگاهی در سراسر فیلیپین یافت می شود.

سومان یا برنج کامل چسبناکی وجود دارد که در شیر نارگیل پخته شده، در برگ خرما پیچیده شده و تا زمانی که پخته شود بخارپز شود. پوتو، کیک آرد برنج بخارپز شده که می تواندبا غذاهای خوش طعم مانند باچوی و دینوگوان خورش خون خوک همراه شود. و کوتسینتا، یک کیک برنجی که با لیمو ترش خورده شده تا پودینگی با رنگ قهوه ای مایل به زرد ایجاد شود.

برخی از انواع کاکانین برای فصل کریسمس مانند پوتو بامبونگ، کیک برنجی ارغوانی که در خارج از کلیساهای فیلیپینی در طول مراسم عشای ربانی ظهور معروف به misa de gallo فروخته می شود، ساخته می شود.

Hopia

بسیاری از مواد غذایی آسیای جنوب شرقی ریشه در جامعه مهاجران چینی فوجیان دارد که اعضای آن به شدت در جوامع شهری در سراسر منطقه ادغام شده اند. فوجیانی‌ها لومپیا و هوپیا را آوردند، که دومی نیز نوعی شیرینی پر از ماش یا خمیر خربزه زمستانی است. (یوگیاکارتا در اندونزی دسر مشابهی به نام باکپیا دارد.)

Hopia در آستانه تبدیل شدن به کلیشه بود، زمانی که Gerry Chua، یک کارآفرین چینی فیلیپینی، با معرفی یک نسخه پر از ube، زندگی جدیدی به شیرینی‌پزی اضافه کرد. برداشت جدید یک موفقیت فوری (و بادوام) بود.

برای جشن گرفتن موفقیت خود، فروشگاه Chua's Eng Bee Tin از رنگ ارغوانی به طور آزاد در مواد بازاریابی خود استفاده می کند - حتی در ماشین های آتش نشانی محلی (با حمایت مالی)!

موز موز

در هر گوشه خیابان شهر، گاری‌های غذای خیابانی را می‌بینید که خوراکی‌های سرخ‌شده را روی یک گلوله ماهی و گلوله ماهی مرکب (خمیر ماهی به شکل کروی)، کنتکوی (تخم بلدرچین با خمیر پوشیده شده) و ماهی چسبناک می‌فروشند. شیرینی موز.

این نام یک پورمانتو از موز (در این مورد، چنار صبا فیلیپینی) و کباب است.(سیخ خوک کبابی سنتی فیلیپینی). صبا را روی یک چوب بامبو به سیخ می‌کشند، با شکر دانه‌ریز می‌پوشانند، سپس داخل روغن داغ داغ می‌ریزند.

سرخ کردنی عمیق فوراً شکر را کاراملی می کند و داخل موز را می پزد. نتیجه یک دسر چسبناک و ترد است که از غذاهای خیابانی فیلیپینی کلاسیک است.

انسامدا

بسیاری از محصولات مورد علاقه پانادریا (نان‌پزی) نشان‌دهنده اقتباس‌های آسیایی از شیرینی‌های سنتی اسپانیایی است، که احتمالاً توسط راهبان دلتنگی که مشتاق طعم اسپانیا هستند، معرفی شده‌اند، اما برای استفاده از مواد محلی موجود ساخته شده‌اند.

ensaymada فیلیپینی از ensaïmada Mallorquina، شیرینی سنتی جزایر بالئاریک اسپانیا، سرچشمه می‌گیرد. در جایی که نسخه اصلی از خمیر دم کرده با گوشت خوک استفاده می کند، ensaymada فیلیپینی از بریوش غنی از کره استفاده می کند.

با کمی کره، شکر سفید گرانول و پنیر (و گاهی اوقات تخم مرغ اردک نمکی)، انسایمادا معمولاً با شکلات داغ سرو می شود. بسیاری از مارک های مدرن ensaymada روی تاپینگ زیاده روی می کنند - به سختی می توانید نان را برای پنیر رنده شده و شکری که روی آن انباشته شده است ببینید!

Brazo de Mercedes

دسر اسپانیایی برازو د گیتانو در فیلیپین به برازو د مرسدس محلی تبدیل شد، ورقه مرنگی که با کاسترد ضخیم پهن شده، به شکل رول پیچیده شده و با یک لایه شکر شیرینی پزی پاشیده شده است.

طرفداران Brazo de mercedes عاشق بافت های رقابتی مرنگ کرکی و کاسترد چسبناک هستند و این دسر را تقریباً ثابت می کند.تقاضا برای مهمانی ها و جشن های فیلیپین.

به دلیل کمبود گندم، برازو د مرسدس نیز برای دوستداران دسر که به دنبال گزینه ای بدون گلوتن هستند مورد علاقه است.

Leche Flan

کرم کارامل در غرب چه چیزی است، لچه فلان برای فیلیپین: یک کاستارد ابریشمی که به آرامی در یک لانرا سنتی (قالب لچه فلان) پخته می شود، سپس درست قبل از سرو در کارامل آغشته می شود.

عشق فیلیپینی به کاستارد و سایر دسرهای مربوط به زرده تخم مرغ ممکن است از ضرورت ناشی شده باشد. زمانی که اسپانیایی ها در حال ساختن کلیسا بودند، از سفیده تخم مرغ (بسیاری از آنها) برای ساختن هاون استفاده می کردند. آشپزهای فیلیپینی به جای ریختن زرده های باقی مانده در رودخانه، تصمیم گرفتند آنها را به طیف وسیعی از دسرهای تخم مرغی تبدیل کنند که لچه فلان یکی از محبوب ترین آنهاست.

Leche flan یک دسر مورد علاقه در رستوران های فیلیپینی است. همچنین یک عنصر کلاسیک در هاله هاله است.

Sans Rival

بسیاری از دسرهای نمادین فیلیپینی در واقع از استان غذاخوری پامپانگا می‌آیند، جایی که مقدار زیادی لبنیات (از گاومیش‌های آبی) و برنج به بومیان "کاپامپانگان" این امکان را می‌دهد تا آزمایش کنند و از نتایج سود ببرند.

Take sans rival، مشتقی از دسر دسر فرانسوی که بومی برای استفاده از مواد محلی مانند بادام هندی است. رقیب Sans متشکل از مرنگ بادام هندی، باترکریم و بادام هندی خرد شده است که به صورت یک خوراکی خوشمزه و جویدنی در آن ریخته شده است.

در حالی که می‌توانید بدون رقیب در سرتاسر پامپانگا (و فیلیپین) بیابید، نمی‌توانید از منبع اصلی استفاده کنید. اوکامپو-غذاهای لانسانگ در شهر سانتا ریتا از دهه 1920 تا کنون رقیبی برای سانتاها ایجاد کرده است.

تاهو

فروخته شده توسط فروشندگان سرگردان خیابانی که کالاهای خود را روی میله حمل می کنند، تاهو خوشمزه ترین غذای شیرین خیابانی فیلیپین است: پودینگ مبتنی بر توفو با مرواریدهای جویدنی ساگو و شربت شکر قهوه ای.

پر از پروتئین، کربوهیدرات و شکر، تاهو یک تقویت کننده فوری انرژی برای کارگران خسته و یک استراحت خوشمزه برای بچه ها است، همگی با کمتر از 10 پزو فیلیپین در هر فنجان.

فروشگاه‌های بازار اکنون نسخه‌های درجه یک تاهو را با طعم‌های مختلف از اوبه گرفته تا شکلات و خربزه ارائه می‌کنند. در شمال کوهستانی لوزون، فروشندگان تاهو در شهر باگویو به جای آن دسر را با شربت توت فرنگی می نوشند (به دلیل مازاد توت فرنگی های کاشته شده در منطقه).