پیدا کردن صلح و جامعه از طریق مسابقه قایق اژدها

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 18:52

"کشش، ضربه بزنید!" شعار مسابقه‌های قایق‌های اژدها هنگ‌کنگ هیچ ربطی به اژدها ندارد.

این مانترا را در ذهنم می گویم در حالی که دست و پام از میان آب می گذرد و عقب می کشد. موج‌های قهوه‌ای خاکستری از جایی که چوب آب بندر را می‌چرخاند سرچشمه می‌گیرد. دو هم تیمی مقابلم را تماشا می‌کنم که پاروهایشان را در آب شخم می‌زنند، چون در بیرون از محیط اطرافم، میرا را می‌بینم که به‌طور پیوسته در کنار من پارو می‌زند. هدف همگام سازی با هر سه هم تیمی ام است. اگر هر یک از افراد تیم روی این سه نقطه تمرکز کنند - دو نقطه مقابل آنها و یکی در کنار - تیم به عنوان یک حرکت می کند. قایق به سرعت به سمت خطوط شروع شناور حرکت می کند. در تمام مدت، دست و پا زدن ما با ضربات توخالی درامر تنها در کمان همگام است.

ما به خطوط شروع می رسیم و نیمی از تیم پارو می زنند در حالی که سایرین در جلو پارو می زنند تا 180 درجه بپیچند و ما را به سمت خط پایان بچرخانند و فرود آیند. قبل از به صدا در آمدن هورن هوا، به بالا نگاه می‌کنم و ساحل استنلی را می‌بینم، اما شن‌ها دیده نمی‌شوند، فقط مردم. صدها مسابقه دهنده قایق اژدها و هزاران تماشاگر بندر کوچک را در یک توده متحرک می پوشانند. قایق‌های تفریحی و قایق‌های کوچک در خطی بین خط پایان و انتهای خطوط شروع لنگر می‌اندازند. زمین، باد و آتش، شعله های بلندگوهای ضدآب. بیکینی ومسافران با لباس کوتاه تابلوهای مسابقه خانگی را در یک دست و آبجو را در دست دیگر نگه می دارند.

«پارو می زند!» مربی ما، دیوید، فریاد می زند و 20 پارو تیم ما بر روی آب می چرخد، هوا ثابت و غلیظ از رطوبت تابستان هنگ کنگ. "آماده!" دیوید لوله می‌کند، و ما به جلو خم می‌شویم، یک نفس جمعی می‌کشیم. صدای بوق به صدا در می آید و ما پاروهایمان را در اقیانوس فرو می کنیم. قایق با هر ضربه به سمت جلو حرکت می کند، از آب بلند می شود و سپس به پایین پاشیده می شود. در مسافت 270 متری مسابقه، آب را با پاروهای خود می کشیم و به عقب برمی گردیم. بکش، ضربه بزن! بکش، ضربه بزن! -برای یک دقیقه کامل این تمام چیزی است که ما فکر می کنیم. سپس دیوید فریاد زد "قدرت!" سرعت را دو برابر به مدت 21 ثانیه افزایش می‌دهیم تا اینکه برای آخرین بار از خط پایان، با خوشحالی و عرق به جلو حرکت می‌کنیم، هر بار که به چادر دانشگاه آبی دریایی میشیگان در ساحل می‌رسیم.

می رسی، می کشی، می زنی. شما آن را به خانه برسانید. این زندگی من برای سالها در کنار آب بود.

قبل از نقل مکان به آسیا، هرگز درباره مسابقه قایق اژدها یا جشنواره قایق اژدها نشنیده بودم ("Duan Wu Jie" در ماندارین و "Tuen Ng Jit" در کانتونی). هر سال، در پنجمین روز از پنجمین ماه از تقویم قمری، خانواده‌های چینی دور هم جمع می‌شوند تا زونگزی (بسته‌های برنج چسبنده) بخورند، مراسمی را برای اطمینان از سلامتی انجام دهند و مسابقات قایق‌های اژدها را تماشا کنند یا در آن شرکت کنند. مقررات مسابقه می تواند متفاوت باشد، اما عموماً شامل یک تیم 20 نفره پاروگر، یک راننده در عقب و یک درامر است که همگی سوار بر یک قایق چوبی یا فیبر کربنی هستند.با سر اژدها که به جلو چسبانده شده است. پاروها در یک خط مستقیم از فواصل چند صد متری تا چند کیلومتری پارو می زنند. هرکس زودتر از خط پایان عبور کند برنده است.

در هنگ کنگ، مسابقات در اطراف شهر برگزار می شود، و مسابقات سرعت آماتوری که در ساحل اصلی استانلی برگزار می شود، از محبوب ترین ها در منطقه خودمختار ویژه هنگ کنگ هستند. تیم‌ها تضمین می‌شوند که در دو مسابقه مسابقه دهند (اگر خوب باشند بیشتر)، با جوایزی برای بهترین لباس‌ها و همچنین سرعت. شرکت های مالی، گروه های مدرسه و دیزنی هنگ کنگ همگی دارای تیم هستند. هر کسی می تواند مسابقه دهد تا زمانی که در انجمن قایق اژدها استانلی ثبت نام کند و هزینه های مناسب را پرداخت کند. شما حتی مجبور نیستید یک شرکت یا مدرسه باشید. هر سال گروهی از برزیلی ها مسابقه می دهند. تنها ارتباط آنها این است که همه آنها اهل برزیل هستند.

اگر می خواهید مسابقه دهید، یا تیم خود را ایجاد می کنید یا افراد مناسب را برای سوار شدن به آن می شناسید. مورد من بعد بود. من بعد از فارغ التحصیلی با دو دوست از دانشگاه به شنژن نقل مکان کرده بودم. ما در مدارس مختلف مشغول به تدریس زبان انگلیسی بودیم، و یک روز در اوایل ترم دوم، اشلی به ما گفت که همکارش از او پرسیده بود که آیا می‌خواهد در تیم قایق اژدها فارغ‌التحصیلان دانشگاه میشیگان در هنگ کنگ باشد.

گفتم "به نظر عالی می آید"

"آره، اما من باید تا ژوئن هر هفته برای تمرین از مرز عبور کنم،" اشلی گفت. "پس، من این کار را انجام نمی دهم."

چی؟ این فرصتی است که یک بار در زندگی می‌آید!»

"آره، من نمی خواهم همیشه از مرز عبور کنم." منظور او مرز بین شنژن، چین و هنگ کنگ بود.

بعد از جابجاییبه چین، تصمیم گرفتم که امسال سال یادگیری مهارت های جدید من باشد. اگرچه مهارت‌هایی که در خانه جدیدم وجود نداشت، قبلاً رقص سالسا را شروع کرده بودم و شروع به آموزش نواختن یوکلل کرده بودم. و اکنون، تلاش برای یک ورزش جدید که مرا با سنت‌ها و آداب و رسوم چینی مرتبط می‌کند، کاملاً با دیدگاه من در سال همسو می‌شود.

خب، من می خواهم این کار را انجام دهم. آیا می توانم وارد تیم شوم؟» پرسیدم.

اوه، احتمالا. من وی چت ساندرو را به شما می دهم.»

به ساندرو پیام دادم. تا زمانی که می توانستم ساعت 2 بعدازظهر سر تمرین باشم. یکشنبه ها برای ماه بعد و پرداخت هزینه کمی برای لباس و اجاره تجهیزات، او گفت من می توانم در تیم باشم. هفته بعد از مرز عبور کردم و در حین تمرین خارج از مرکز آموزش ورزش های آبی استانلی با تیم ملاقات کردم.

پاروهایمان را برداشتیم، روی شن‌ها دراز کردیم و سپس سوار قایق شدیم تا در اطراف بندر پارو زدن را تمرین کنیم. ما به تکنیک سکته مغزی، زمان بندی و نحوه محکم کردن بدن خود در برابر قایق برای حداکثر پتانسیل سکته مغزی پرداختیم. موج‌سواری‌ها در بندر و همچنین سایر تیم‌های قایق اژدها که تلاش می‌کردند با طبل‌زنان قایق‌های خود هماهنگ شوند، نقطه‌گذاری کردند.

بعد از تمرین، ساندرو و چند نفر دیگر مرا به شنا دعوت کردند. ما که از پارو زدن عرق کرده بودیم، با لباس تمرین در آب غوطه ور شدیم و در اقیانوس، قله های هنگ کنگ در دوردست قدم زدیم، در حالی که درباره تمرین، سیاست و موسیقی صحبت می کردیم. همه شروع به اشتراک گذاری کردند که چرا تصمیم گرفتند به تیم بپیوندند. سب آلمانی به ورزش های آبی علاقه مند بود. میرا، بومی هنگ کنگر، در جشن گرفتن این تعطیلات بزرگ شده بود و از رقابت با او لذت می بردیکی از فارغ التحصیلان M، در حالی که روث از جزایر قناری راهی برای ورزش و معاشرت می خواست.

با گذشت زمان، متوجه شدم که چرا مردم قایق اژدها به اندازه افسانه های خود جشنواره قایق اژدها متنوع هستند. محبوب ترین نسخه داستان منشأ جشنواره قایق اژدها، کو یوان، شاعر پرکار و مشاور سلطنتی است که در ایالت چو در زمان سلسله ژو زندگی می کرد.

به شرح زیر است: کو یان به امپراتور چو پیشنهاد می کند با ایالت چی اتحادی تشکیل دهد تا از تسخیر شدن توسط دولت قدرتمند کین محافظت کند. با این حال، امپراطور به جای این که از توصیه های او استفاده کند، او را به دلیل بی وفایی تبعید می کند و در واقع به نیروهای کین ملحق می شود. او برخی از شعرهای محبوب چین را در تبعید می‌نویسد، سپس می‌شنود که رهبران چین بر پادشاه سابق او چیره شده‌اند و ایالت چو اکنون تحت کنترل چین است. مضطرب و در اعتراض، خود را به رودخانه میلوو هونان می اندازد و در آنجا غرق می شود. مردم محلی که به طور گسترده ای مورد احترام قرار می گیرند، با قایق به سمت آب می روند و سعی می کنند جسد او را پیدا کنند. در حالی که دست و پا می زنند، طبل را می کوبند و برنج را در آب می اندازند تا ماهی بدن او را نخورد. از این رو مسابقه و zongzi.

داستان دیگری این تعطیلات را به خدای رودخانه، وو زیکسو از فوجیان نسبت می دهد که داستان های خیانت خود را داشت. برخی از مورخان به این موضوع اشاره می‌کنند که ریشه این تعطیلات در جشن‌های جشن انقلاب تابستانی و جشن‌های برداشت محصول پیش از کو یان و وو زیکسو است. صرف نظر از این، بسته به جایی که کسی جشنواره قایق اژدها را جشن می گیرد، داستان و سنت های متفاوتی وجود داردتاکید خواهد شد.

دلایل خودم برای جشن گرفتن فستیوال قایق اژدها در طول سال‌ها با تغییرات عمده زندگی متفاوت شد. به جای خروج از چین در پایان قرارداد یک ساله تدریسم، قرارداد دیگری را امضا کردم. شروع به مطالعه زبان چینی در دانشگاه محلی کردم و به صورت حرفه ای شروع به نوشتن کردم. من برای یافتن یک جامعه بیشتر سرمایه گذاری کردم و بیشتر در کلیسای خود درگیر شدم، اما زمانی که بهار آمد، احساس کردم که خسته شده ام. خیلی وقت ها فقط پنج ساعت در شب می خوابیدم. می‌دانستم که نمی‌توانم هر آخر هفته به تمرین قایق اژدها بروم، به‌ویژه که این بار برای کل فصل به این تیم ملحق می‌شوم، یک تعهد سه ماهه. من نگرانی‌هایم را به دیوید ایمیل کردم، و تصمیم گرفتیم که فقط آخر هفته‌های دیگر تمرین کنم.

بنابراین، قایق اژدها برای من به یک خلوتگاه دو هفته‌ای تبدیل شد. یک مراسم بسیار ضروری برای خروج از چین. از آستان من در شنژن تا رسیدن به بازار استانلی در هنگ کنگ سه ساعت رفت و آمد بود، البته اگر سریع بودم. خیلی وقت ها طولانی تر می شد. گاهی اوقات توقف می کردم و در بین راه در کافه موج سوم در Wanchai، برانچ یا قهوه می خوردم. از بودن در آنجا قدردانی می‌کردم، زیرا می‌دانستم که اینجا فقط یک مسئولیت دارم: پارو زدن در قایق. دوست داشتم که با وجود اینکه شغل و روابطم در سال گذشته تغییر کرده بود، این ثابت ثابت وجود دارد، یک پناهگاه کوچک در استانلی هاربر منتظر من است. همه ما برای رسیدن به یک هدف ساده تلاش می کنیم تا بهترین مسابقه را انجام دهیم.

سال بعد، به مدت هشت ماه از چین خارج شدم و مدتی را در ایالات متحده، اندونزی، کنیا و اوگاندا گذراندم. پس از تغییر شغل دیگر، ناموفقپروژه کتاب، و جدایی، در نهایت دلم برای جامعه دوستان و خلاقانم در شنژن تنگ شد. در ماه مارس برگشتم و چند روز بعد با دیوید در مورد قایق سواری اژدها در ژوئن آن سال تماس گرفتم. هفته بعد، برای آخر هفته در اتوبوسی به هنگ کنگ برگشتم، به سمت استنلی حرکت کردم و آماده بودم تا همه چیز را پارو بزنم. با وجود اینکه مدتی نبودم، الگوی قدیمی عبور از مرز، نوشیدن قهوه، دراز کشیدن روی شن، دست و پا زدن و خواندن آهنگ مبارزه ای میشیگان در پایان تمرین عادی بود. احساس بازگشت به خانه پس از ماه ها کشف و شکست و بهبودی بود.

از آخرین باری که در یک قایق اژدها پارو زدم، چهار سال می‌گذرد، اما مسابقات همچنان ادامه دارد. این مسابقات نه تنها در زندگی من بلکه در هنگ کنگ یک امر ثابت بوده است و از زمان شروع آنها در استنلی در دهه 1960 هرگز لغو یا به تعویق نیفتاده است. با این حال، در 25 ژوئن، تاریخ جشنواره قایق اژدها در سال 2020، بندر استانلی قایق اژدها یا مسابقه‌ای نداشت. هیچ کس زمین، باد و آتش را بازی نخواهد کرد. این بیماری همه گیر کاری را انجام خواهد داد که هیچ طوفانی قادر به انجام آن نبود، با وجود مسابقاتی که همیشه در اوج فصل طوفان رخ می دهد. مسابقه لغو شد.

با این حال، من یک الگوی آشنا می بینم. در سال 2020، دنیا کشیده شد، ما به عقب برگشتیم و خود را برای آنچه قرار بود آماده کنیم، آماده کردیم. ما می دانیم که اوضاع بهتر خواهد شد و راه حل هایی در افق است. آنها کاملاً واضح نیستند، اما ما در حال استفاده از آنها هستیم.

تو می کشی. شما ضربه محکم و ناگهانی. شما تکرار کن. در نهایت، شما به خانه می رسید.