شیب Monongahela: راه آهن فونیکولار در پیتسبورگ

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:22

فونیکولار ترانزیت انتخابی قرن نوزدهم برای رسیدن از پایین یک تپه شیب دار به بالای آن بود. بیشتر مردم نمی دانند که چه هستند، احتمالاً به این دلیل که در حال حاضر کمتر از دوجین مورد هنوز در ایالات متحده فعال هستند. دو تا از آنها، از جمله شیب Monongahela، در پیتسبورگ، پنسیلوانیا واقع شده اند.

این شهر غرب میانه بیش از هر ایالتی از این راه‌آهن‌های شیب‌دار قدیمی برخوردار بود - نه فقط در آن روزگار. در یک نقطه، 17 نفر در یک لحظه دویدند. آن‌ها به قدری عضو جامعه بودند که مورخ دونالد دوهرتی حتی یک کتاب کامل درباره آنها با عنوان «شیب‌های پیتسبورگ» نوشت.

به گفته ایستگاه رادیویی محلی WESA، رکورد تعداد فونیکولارهای پیتسبورگ، همانطور که بیشتر شناخته می شوند، نتیجه مستقیم تاریخ استخراج زغال سنگ آن است. معدنچیان از این قطارهای زیبا برای جابجایی زغال سنگ در دهه 1800 استفاده می کردند.

اکنون، با این حال، بسیاری از آنها رفته اند. بیش از ده‌ها شیب در این منطقه یا تخریب شده یا از بین رفته‌اند، اما دو شیب هنوز باقی مانده‌اند: شیب Duquesne و Monongahela. دومی قدیمی ترین و تندترین شیب در ایالات متحده است.

وسیله ای حیاتی برای حمل و نقل

مالک وشیب Monongahela که توسط اداره بندر شهرستان آلگنی اداره می شود، مدت هاست نقش اساسی در سیستم حمل و نقل عمومی پیتسبورگ ایفا کرده است. هنگامی که شهر به سرعت در اواسط دهه 1800 شروع به گسترش به یک شهر صنعتی پررونق کرد، کارگران به مناطق مرتفع نقل مکان کردند. با نقل مکان به کوه واشنگتن که در آن زمان به عنوان تپه زغال سنگ شناخته می شد، مسیرهای پیاده روی آنها به مکان هایی که در پایین کار می کردند شیب دار و خطرناک شد.

بنابراین، شهر جان جی اندرس و تیم مهندسانش را برای ساختن یک شیب استخدام کرد. از آنجایی که نیروی کار محلی عمدتاً از مهاجران آلمانی تشکیل شده بود، از تله کابین های آلمان الگوبرداری شد.

تبدیل شدن به یک جاذبه گردشگری محبوب

شیب مون، همانطور که محلی ها آن را می نامند، در سال 1974 به فهرست ملی مکان های تاریخی ایالات متحده اضافه شد. همچنین توسط بنیاد تاریخ و مکان های دیدنی پیتسبورگ به عنوان یک سازه تاریخی اعلام شده است. طی سال‌ها، پیست 635 فوتی و خودروی عجیب آن دستخوش بازسازی‌های متعددی شده است.

در حال حاضر، نه تنها به عنوان یک وسیله حمل و نقل کاربردی برای مردم محلی، بلکه یکی از برترین جاذبه های گردشگری شهر نیز عمل می کند. Mon Incline همچنان روزانه بیش از 1500 مسافر را در شیب 35 درجه با سرعت 6 مایل در ساعت به سمت بالا و پایین می برد و برای ویلچر نیز قابل دسترسی است. هفت روز در هفته و 365 روز در سال از خیابان کارسون غربی 73 و خیابان گراند ویو، جایی که ایستگاه‌های آن واقع شده‌اند، کار می‌کند.

ایستگاه پایینی Monongahela Inline به راحتی در نزدیکی پل خیابان اسمیتفیلد قرار دارد و به راحتی از میدان ایستگاه و نور پیتسبورگ قابل دسترسی است.سیستم ریلی.

این سواری 35 دقیقه طول می کشد و مناظر بی نظیری از شهر را از بالا ارائه می دهد.