چگونه «تقاطع حیوانات: افق های جدید» فرسودگی سفر من را درمان کرد

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 18:58

اینکه بگوییم "Animal Crossing: New Horizons" محبوب است، دست کم گرفتن ناخالصی است. رکورد فروش بیشترین واحد در یک ماه روی هر کنسولی را شکست. تنها پس از شش هفته، نینتندو اعلام کرد که بیش از 13.4 میلیون نسخه فروخته شده است. اینفلوئنسرهای اینستاگرام یک شبه ظاهر شدند. بازیکنان حتی بازاری شبیه به آمازون ایجاد کردند که در آن می‌توانید ارزهای درون بازی (یا حتی ارزهای واقعی) را برای دریافت دستور العمل‌های DIY مورد علاقه و روستاییان مورد نظر مبادله کنید (اقدامی که نینتندو می‌گوید شرایط خدمات بازی را نقض می‌کند). یک شرکت ژاپنی سعی کرد جلسه ای درون بازی برگزار کند زیرا کارمندان بسیار شیفته جزیره دیجیتال بودند. من سه نفر را می شناسم که فقط برای بازی کردن یک سوئیچ خریدند. همه اینها را بگویم، حداقل برای یک ماه، شاید دو ماه، تنها کاری که در وقت آزادم انجام دادم بازی Animal Crossing بود.

اکنون، پس از 250 ساعت ثبت نام در Pangea 2، می توانم بگویم که رابطه من با این بازی پیچیده به طرز وحشتناکی شبیه رابطه من با سفر است.

-

به‌عنوان یک ویراستار سفر، به اندازه کافی خوش شانس بوده‌ام که بخش‌هایی از جهان را که هرگز تصور نمی‌کردم کشف کنم. سال گذشته، به خصوص، سال شلوغی از هواپیماها و روزنامه‌ها بود. در ماه نوامبر، پس از سه ماه پیاپی سفرهای طولانی با هواپیما، روزهای شلوغ و شب‌های کار در هتل.تخت، من رسما سوخته بودم.

قول دادم برای چند ماه دیگر سفری نداشته باشم، و واقعاً از زمانم در زمین لذت بردم. سپس، درست زمانی که آماده بودم دوباره به جاده بروم، اخباری مبنی بر شیوع ویروسی که قبلاً دیده نشده بود در شهر ووهان منتشر شد. افکار من در مورد سفر فوری متوقف شد، آه، چقدر ساده لوح بودم آن زمان.

در مدت کوتاهی از شروع زندگی کاری من در خانه و دو روز قبل از شروع دستور سرپناه در نیویورک، بازی راه اندازی شد. نینتندو در یک شانس بسیار خوب، بازی قرنطینه عالی را درست در میانه یک بیماری همه گیر جهانی رها کرد.

از اولین لحظات بازی، تشابهات با سفر آشکار است. دو تانوکی شایان ستایش به نام‌های تیمی و تامی پشت میز آژانس مسافرتی به شما خوشامد می‌گویند و با هم یک جزیره عالی برای فرار خلق می‌کنید. آیا تمام زندگی خود را برای زندگی در یک جزیره متروک پشت سر می گذارید؟ چه کسی دوست ندارد از تعطیلات دائمی جزیره لذت ببرد؟ اورویل و ویلبر، دو خواهر و برادر دودو، فرودگاهی کوچک اما با جزئیات فوق‌العاده دارند که حتی علائمی برای ممنوعیت استفاده از مایعات در هواپیماها دارد - نکته‌ای با برخی پیامدهای تاریک.

"AC:NH" از بسیاری جهات، رویای فرار است. آیا می‌خواهید روی یک صندلی ساحلی با درختان نخل که بالای سرشان تاب می‌خورند استراحت کنید؟ فهمیدی. آیا می خواهید یک پناهگاه کلبه ای ایجاد کنید؟ انجام شده. یا شاید بخواهید یک خیابان خرید خاص ژاپنی را بازسازی کنید. به دنبال آن برو. به دلیل تعداد حیرت‌انگیز مبلمانی که می‌توانید بسازید یا بخرید (واقعاً غیرقابل درک است)، می‌توانید جزیره عبور حیوانات خود را به هر آنچه که دوست دارید تبدیل کنید. منساعت‌ها صرف ساخت یک ونسن ژاپنی شد، اما آن را به نفع یک نمونه بهتر از بین برد. من یک ساحل مهمانی در کنار صخره ایجاد کردم، مانند آنهایی که می توانید در بالی پیدا کنید. یا حداقل من یکی را شروع کردم - تنها چیزی که در حال حاضر دارم یک فلات به شکل عجیب و غریب با یک غرفه دی جی و چند صندلی استراحت روی شن های زیر است.

هفته های اول من در جزیره ام باورنکردنی بود. هر روز یک نقطه عطف بود. من ساعت‌ها به دنبال راه‌هایی برای ساختن Nook Miles (یکی از دو ارز درون بازی)، نقشه‌کشی برای تسخیر بازار ساقه Sow Joan (به جای ETFs به شلغم فکر کنید)، یا جستجوی منابع کافی برای ساخت ارزهای مورد علاقه خود بودم. بازی آنقدر مرا درگیر کرد که مجبور شدم در ساعات اداری از انجام بازی خودداری کنم.

هر دستور غذای DIY که در ساحل یافت می شد جدید بود، سفر به جزیره نوک به معنای ملاقات با همسایگان احتمالی جدید یا جمع آوری منابع کمیاب بود. اگر در مورد بازی با من صحبت کرده بودید، من زمین فروش همه زمین های فروش را به شما می دهم. وقتی برای اولین بار سفر را با هر نوع منظمی شروع کردم، خیلی به من یادآوری کرد که چه احساسی داشتم.

-

در گذشته، آنقدر در مورد سفرهای آینده هیجان زده می شدم که نمی توانستم بخوابم. چمدان من روزها، گاهی حتی یک هفته کامل، قبل از تحویل گرفتن بسته بود. من همیشه حداقل دو ساعت قبل از شروع پرواز به فرودگاه می‌رسم - چه می‌شود اگر امنیت برای همیشه طول بکشد و وقت ندارم یک چوب شور 17 دلاری بخرم؟

در آن زمان، روزهای طولانی و استرس خفیف را در آغوش گرفتم زیرا در سفر بودم. به جاهایی می رفتم که هرگز آن را مقصد تعطیلات نمی دانستم. ناراحتی ها، میگرن ها و ریز تهاجمات ازاصحاب سفر مثل آب از پشتم غلتیدند. اما زمانی که بیشتر یک فرد معمولی بودم، هنگامی که در برنامه پرطرفدار ورود جهانی ثبت نام کردم، ناگهان سفر به یک کار طاقت فرسا تبدیل شد.

حرکت در فرودگاه ها چندان هیجان انگیز نبود. چمدان من اغلب تا یک روز قبل از حرکت نیمه خالی بود، که برای من معادل چمدان در انتظار رسیدن اوبر است. به جای اینکه به سفرم فکر کنم، به پروژه های کاری که باید تمام می کردم فکر می کردم. من هنوز نسبتاً زود به فرودگاه رسیدم، اما فقط به این دلیل که بتوانم قبل از اینکه در معرض Wi-Fi هواپیمای ناقص قرار بگیرم، مقاله‌ای را ویرایش و منتشر کنم.

اشتباه نکنید: از اینکه سفرها بخشی از کار من بود، هیجان زده بودم، اما پس از یک نقطه خاص، قطعاً احساس کار کردم - همان نوع خستگی در Pangea 2 ایجاد شد.

شاید همه جزایر خیره کننده ای بودند که در صفحه کاوش اینستاگرام می دیدم؟ مجموعه‌های ویدئویی با برش کامل از طرح‌های سفارشی؟ یا شاید من زمان زیادی را صرف شکار هر ماهی جدید و کندن فسیل‌ها کرده بودم تا از بلترز، جغد بیزاری که موزه جزیره را اداره می‌کند، خوشحال باشم.

علت هرچه که باشد، به زودی منتظر باز کردن بازی در صبح نبودم. احساس می کردم یکی در لیست بی پایان کارهایی که باید هر روز انجام می دادم. به زودی، تمام روزها را از خواندن یا گلدوزی صرف نظر می کنم. بعد از یک تعطیلات آخر هفته که وظایف جزیره و روستاییانم را نادیده گرفتم، بالاخره بازی را بوت کردم. جدا از علف های هرز و چند روستایی که متقاعد شده بودند که من از دست آنها عصبانی هستم، همه چیز یکسان به نظر می رسید. و سپس، به جای ترس، من ناگهاندوباره احساس هیجان کرد اکنون، من فقط زمانی بازی می‌کنم که دلم می‌خواهد، و اگر روز شلغم را از دست بدهم یا ورود جولی رد، روباه حیله‌گری که آثار هنری با منبع مشکوک می‌فروشد را از دست بدهم، ناراحت نمی‌شوم. من حتی اینستاگرام‌بازانی را که جزایری بسیار زیباتر از جزیره‌های من دارند نادیده می‌گیرم.

از بسیاری جهات، با رویکرد جدید و آهسته‌تر من، زندگی در Pangea 2 حتی بهتر شده است - و فکر می‌کنم اینگونه به سفرهای نهایی‌ام نیز نزدیک خواهم شد.