تور پیاده روی در ساحل میامی فلوریدا

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:38

از دهه 1920، ساحل میامی مترادف با زرق و برق، زرق و برق و خورشید بی وقفه بوده است. مرکز ساحل واقعاً در انتهای جنوبی جزیره مانع است، به همین دلیل است که ساحل جنوبی واقعاً همان چیزی است که مردم وقتی به ساحل میامی مراجعه می کنند، معنی می کنند. ساحل جنوبی با طول 17 بلوک و عرض 12 بلوک مکانی عالی برای پیاده روی است.

این مقاله یک تور پیاده روی مکتوب از ساحل جنوبی را ارائه می دهد. اگر یک تور صوتی را ترجیح می دهید که بتوانید آن را در آی پاد، پخش کننده MP3 خود بارگیری کنید یا روی سی دی رایت کنید، می توانید Audible.com Miami Beach Audissey: An Audio Walking Tour through the Capital of Sexy را دانلود کنید.

با بوتیک‌ها، رستوران‌ها، بارها، کلوپ‌ها، موزه‌ها و البته سواحل شنی، هرگز حوصله‌تان سر نخواهد رفت. تور زیر یک تور پیاده روی عالی برای یک بعد از ظهر است یا می توان آن را در یک یا دو روز تقسیم کرد.

2:38

اکنون تماشا کنید: ۷ بهترین سواحل میامی که باید از آن دیدن کنید

مقدمه

تور خود را از پارک لوموس، در اوشن درایو و خیابان هفتم آغاز خواهیم کرد. (این یک مکان عالی برای شروع است زیرا یک گاراژ پارکینگ در Seventh، بین واشنگتن و کالینز وجود دارد). این پارک از خیابان پنجم تا پانزدهم امتداد دارد و ساحلی زیبا با شن و ماسه را در آغوش گرفته است. این پارک دارای یک مسیر پر پیچ و خم است که برای قدم زدن عالی است.

وقتی در پارک هستید،چند قدمی به سمت شرق، روی یک تپه شنی به سمت شرق قدم بزنید و در ساحل هستید. به سمت غرب خود نگاه کنید و خواهید دید که معماری خیره کننده آرت دکو ساحل میامی به آن مشهور است. اگر به یک نوشیدنی سرد نیاز دارید -- یا یک شام خوشمزه با غذاهای دریایی -- از Ocean Drive عبور کنید و یک رستوران در پیاده رو انتخاب کنید.

منظره Ocean Drive از پارک Lummus منظره ای بسیار زیبا در شب است، زمانی که هتل های Art Deco تابلوهای نئون عتیقه خود را روشن می کنند. نگران قدم زدن در پارک در ساعات اولیه غروب نباشید - پارک به شدت توسط پلیس کنترل می شود. یکی دیگر از امتیازات شبانه: معمولاً گروه هایی از افراد متمایل به موسیقی وجود دارند که در حال نواختن بونگو و آواز خواندن هستند.

این پارک همچنین میزبان جشنواره شراب و غذای SoBe در فوریه است.

تاریخچه هنر دکو

در امتداد پارک در Ocean Drive در سه بلوک شمال، به سمت خیابان دهم قدم بزنید. در سمت چپ شما مرکز استقبال از هنر دکو قرار دارد. اینجا خانه لیگ حفظ طراحی میامی است، گروهی که در سال 1976 برای حفظ و بازسازی ساختمان‌های تاریخی و آرت دکو ساحل تشکیل شد.

در آن روزها، ساحل یک تکه ناهموار را تجربه کرد. این یک زمین بازی محبوب برای ثروتمندان در دهه 1920 (از این رو معماری آرت دکو) بود و در دهه 50 یک پاتوق مافیا بود. با این حال، تا سال 1979، این مکه برای افراد مسن و فقیر بود و بسیاری از هتل‌های زمانی شیک تبدیل به خانه سالمندان شده بودند. ساکنان قدیمی ساحل به یاد دارند زمانی که هشت ساله‌ها روی صندلی‌های گهواره‌ای یک منظره رایج در Ocean Drive بودند.

لیگ حفاظت از ساحل نگران بود که بسیاری ازهتل های تاریخی توسط توسعه دهندگان ویران می شدند. بنابراین، آنها معماران، بازرگانان، سیاستمداران و ساکنان را گرد هم آوردند تا به احیای این منطقه کمک کنند و در سال 1980 زمانی که هنرمند اندی وارهول از گروه درخواست کرد که یک تور با راهنما در منطقه داشته باشند، سرفصل اخبار را به خود اختصاص دادند. در سال 1984، زمانی که برنامه تلویزیونی موفق «Miami Vice» از بسیاری از ساختمان‌های این محله به عنوان پس‌زمینه استفاده کرد، کل دنیا با ساحل میامی آشنا شد.

مرکز استقبال از هنر دکو دارای کتاب، بروشور و حتی تورهای ساحل جنوبی است اگر اطلاعات بیشتری در مورد تاریخچه این منطقه می خواهید. در ژانویه، این مرکز کانونی برای آخر هفته هنر دکو است، جشنواره ای که به معماری منحصر به فرد اختصاص دارد. همچنین یک فروشگاه هدیه گسترده در مرکز وجود دارد که در 1001 Ocean Drive واقع شده است.

عمارت ورساچه

از مرکز استقبال از هنر دکو، از Ocean Drive عبور کنید و یک بلوک به سمت شمال پیاده روی کنید، تا 1116 Ocean. در یک عمارت بزرگ و سفید توقف کنید، جایی که گردشگران زیادی از دروازه آهنی پرآذین و پرچین‌های بلند عکس می‌گیرند.

این بدنام ترین اقامتگاه Ocean Drive است. در سال 1992، هنگامی که محافظان آرت دکو برای تمیز کردن یک منطقه ساحلی سخت کار می کردند، جیانی ورساچه طراح مد ایتالیایی از ساحل جنوبی بازدید کرد، خانه را دید و عاشق آن شد. او با عشق خانه را به شکوه اولیه خود بازگرداند و افراد مشهور بین المللی را به مهمانی در آنجا آورد. (مدونا و التون جان را در نظر بگیرید). اما مهمانی ورساچه در ژوئیه سال 1997 با اصابت گلوله قاتل سریالی اندرو کونان به وی در پله‌های عمارت پایان یافت.خودکشی در یک قایق خانگی در ساحل میامی.

این خانه در سال 2000 توسط یک غول مخابراتی خریداری شد و از آن زمان به یک عمارت خصوصی و فقط برای اعضا تبدیل شده است. شاید به همین دلیل است که برخی از گردشگران در نزدیکی دروازه جلویی معطل می‌شوند، به این امید که نگاهی اجمالی به یک یا دو ستاره بیاندازند، اما برخی دیگر دوست دارند از مکان وحشتناکی که ورساچه در آن شلیک شده است عکس بگیرند.

میراث عمارت مدتها قبل از ورساچه بخشی از افسانه ساحل جنوبی بود. این در سال 1930 توسط معمار و بشردوست آلدن فریمن ساخته شد که آن را به عنوان ادای احترام به قدیمی ترین خانه در نیمکره غربی، که در سانتو دومینگو است، طراحی کرد. سازه ای به سبک اسپانیایی، معروف به Casa Casuarina، دارای یک حیاط داخلی است.

البته، فقط تعداد کمی از خوش شانس ها می توانند داخل آن را ببینند (حکایت می کند که استخر 10000 موزاییک ورساچه دست نخورده است)، اما هنوز هم می توان عمارت را از پیاده رو تحسین کرد.

موزه ولفسونیان

از عمارت ورساچه، در دو بلوک خیابان یازدهم به سمت غرب بروید، سپس در خیابان واشنگتن به سمت چپ بروید. یک بلوک پیاده روی کنید و در گوشه ای از واشنگتن و خیابان دهم، موزه ولفسونیان را خواهید دید.

The Wolfsonian در سال 1986 برای مستندسازی، حفظ و نشان دادن مجموعه میچل ولفسون جونیور، که دارای مجموعه ای چشمگیر از مبلمان، نقاشی، کتاب، هنر صنعتی و آثار قدیمی بود، تأسیس شد. ولفسون مجموعه و موزه خود را در سال 1997 به دانشگاه بین المللی فلوریدا اهدا کرد.

مجموعه موزه بیشتر از اشیایی از آمریکای شمالی وتاریخ اروپا از 1885 تا 1945، با تاکید بر تاریخ طراحی. در این مجموعه مواردی از جنبش هنر و صنایع دستی بریتانیا، تبلیغات سیاسی و هنر نو ایتالیا گنجانده شده است. نمایشگاه‌های اخیر شامل «هنر پوستر سیاسی» و «هنر و طراحی در عصر مدرن» است.

برای ساعت ها و اطلاعات پذیرش، راهنمای بازدیدکنندگان موزه هنر ولفسونیان را بخوانید.

Espanola Way

در امتداد خیابان واشنگتن به سمت شمال قدم بزنید و مردم را تماشا کنید. این یکی از رنگارنگ‌ترین گذرگاه‌های ساحل جنوبی است که گردشگران آفتاب‌سوخته با مردم محلی مختلف در هم می‌آیند. اگر انرژی شما در حال افزایش است، در هر یک از بازارهای کوچک کوبا توقف کنید و یک کافه کان لچه یا کورتادیتو بگیرید - یک شات کوچک اسپرسوی قدرتمند و به راه رفتن ادامه دهید. وقتی به راه اسپانولا (درست بعد از خیابان چهاردهم) رسیدید، از واشنگتن عبور کنید و وارد یک خیابان چهار بلوکی و فقط برای عابر پیاده شوید.

پس از احاطه شدن توسط ساختمان های آرت دکو، احساس می کنید که به دهکده ای کوچک در اسپانیا منتقل شده اید. معماری اینجا کاملاً مدیترانه ای است، تا کاشی های پشت بشکه ای و گچ کاری صورتی. حتما به ساختمان بزرگ هلویی رنگ در گوشه واشنگتن و اسپانولا خیره شوید. این هتل Clay نامیده می شود، و بخشی از خوابگاه جوانان، بخشی هتل، با یک رستوران مکزیکی در طبقه همکف است. در ابتدا در سال 1925 به عنوان پناهگاه هنرمندان و بوهمی ها ساخته شد. ممکن است این ساختمان را از تلویزیون تشخیص دهید. این سایت اولین و آخرین قسمت Miami Vice بود.

قدم زدندر پایین Espanola Way، با گالری‌های هنری، بوتیک‌های لباس و سایر فروشگاه‌های منحصربه‌فرد روبرو خواهید شد. حداقل دو استودیو یوگا در بین رستوران ها قرار دارند. در آخر هفته‌ها، بازار کشاورزان و بازار خرید در فضای باز به حس خارجی می‌افزایند.

مکان عالی برای پایان دادن به تور پیاده روی خود در انتهای خیابان، در رستوران اسپانیایی Tapas y Tintos، در 448 Espanola Way است. این تاپاس بار کوچک غذاهای اسپانیایی واقعی را ارائه می دهد (صاحب آن اهل اسپانیا است)، از جمله بشقاب های کوچک ماهی خوشمزه، زیتون، و تورتیلاهای اسپانیایی. راه خود را به یکی از میزهای پیاده رو بیرونی بار که در زیر طاق نماهای گچبری قرار دارد بروید و یک لیوان (یا یک پارچ) سنگریا سفارش دهید. به احتمال زیاد، نوعی جاز لاتین از داخل خواهد آمد. در فضای ساحل جنوبی غوطه ور شوید و لذت ببرید.