راهنمای Île de Gorée، سنگال

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:37

Île de Gorée (همچنین به عنوان جزیره Goree شناخته می شود) جزیره کوچکی است که درست در سواحل داکار، پایتخت گسترده سنگال واقع شده است. این کشور تاریخ استعماری پیچیده ای دارد و زمانی یک ایستگاه مهم در مسیرهای تجاری اقیانوس اطلس از آفریقا به اروپا و قاره آمریکا بود. به ویژه، ایل دو گوری به عنوان مهمترین مکان در سنگال برای کسانی که مایلند درباره وحشت تجارت برده بیشتر بدانند، شهرت پیدا کرده است.

تاریخ ایل دو گوره

علی‌رغم نزدیکی به سرزمین اصلی سنگال، ایل دو گوره تا زمان ورود استعمارگران اروپایی به دلیل کمبود آب شیرین خالی از سکنه باقی ماند. در اواسط قرن پانزدهم، مهاجران پرتغالی جزیره را مستعمره کردند. پس از آن، به طور مرتب دست خود را تغییر داد - در زمان های مختلف به هلندی ها، بریتانیایی ها و فرانسوی ها تعلق داشت. از قرن 15 تا 19 گمان می رود که ایل دو گوری یکی از بزرگترین مراکز تجارت برده در قاره آفریقا بوده است.

Île de Gorée Today

وحشت گذشته جزیره محو شده است و خیابان‌های استعماری آرامی را پشت سر گذاشته است که در ردیف خانه‌های تأثیرگذار و نقاشی‌شده با پاستل تاجران برده پیشین قرار گرفته‌اند. معماری تاریخی جزیره و آننقشی که در تقویت درک ما از یکی از شرم آورترین دوره های تاریخ بشریت داشته است، با هم به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.

میراث کسانی که آزادی خود را (و اغلب زندگی خود) را در نتیجه تجارت برده از دست دادند، در فضای غم انگیز جزیره و در یادبودها و موزه های آن زنده است. به این ترتیب، Île de Gorée به یک مقصد مهم برای علاقه‌مندان به تاریخ تجارت برده تبدیل شده است. به ویژه، ساختمانی که به نام Maison des Esclaves یا خانه بردگان شناخته می شود، اکنون مکانی زیارتی برای نوادگان آفریقایی های آواره است که می خواهند در مورد رنج اجداد خود فکر کنند.

Maison des Esclaves

Maison des Esclaves به عنوان یک بنای یادبود و موزه اختصاص داده شده به قربانیان تجارت برده در سال 1962 افتتاح شد. متصدی موزه، Boubacar Joseph Ndiaye، ادعا کرد که خانه اصلی به عنوان محل نگهداری بردگان در آنها استفاده شده است. راهی به قاره آمریکا این آخرین نگاه در آفریقا برای بیش از یک میلیون مرد، زن و کودک محکوم به زندگی برده‌داری بود.

به دلیل ادعاهای ندایه، بسیاری از رهبران جهان از جمله نلسون ماندلا و باراک اوباما از موزه بازدید کردند. با این حال، چندین محقق در مورد نقش خانه در تجارت برده در جزیره بحث می کنند. این خانه در اواخر قرن هجدهم ساخته شد و در آن زمان تجارت برده سنگالی رو به زوال بود. بادام زمینی و عاج عاج در نهایت به عنوان عمده صادرات کشور تبدیل شدند.

صرف نظر از تاریخچه واقعی سایت، این سایت همچنان باقی استنماد یک تراژدی بسیار واقعی انسانی - و نقطه کانونی برای کسانی که مایل به ابراز اندوه خود هستند. بازدیدکنندگان می‌توانند از سلول‌های خانه بازدید کنند و به پورتالی که هنوز به عنوان "درب بدون بازگشت" نامیده می‌شود، نگاه کنند.

سایر جاذبه های ایل دو گوره

Île de Gorée در مقایسه با خیابان های پر سر و صدا داکار در نزدیکی، بهشتی برای آرامش است. هیچ ماشینی در جزیره وجود ندارد. در عوض، کوچه های باریک را بهتر است با پای پیاده کاوش کنید. تاریخ التقاطی جزیره در بسیاری از سبک‌های مختلف معماری استعماری آن مشهود است، در حالی که موزه تاریخی ایفان (واقع در انتهای شمالی جزیره) مروری بر تاریخ منطقه‌ای ارائه می‌دهد که به قرن پنجم بازمی‌گردد.

کلیسای زیبای بازسازی شده سنت چارلز بورومئو در سال 1830 ساخته شد، در حالی که تصور می شود این مسجد یکی از قدیمی ترین در کشور باشد. آینده Île de Gorée با صحنه هنری در حال رشد سنگال نشان داده می شود. می‌توانید آثار هنرمندان محلی را در هر یک از بازارهای رنگارنگ جزیره بخرید، در حالی که منطقه نزدیک اسکله مملو از رستوران‌های معتبر است که به‌خاطر غذاهای دریایی تازه‌شان معروف هستند.

دسترسی به آنجا و محل اقامت

کشتی‌های معمولی از بندر اصلی داکار به مقصد Île de Gorée حرکت می‌کنند، از ساعت 6:15 صبح شروع می‌شوند و در ساعت 10:30 شب پایان می‌یابند (با خدمات بعدی در روزهای جمعه و شنبه). کشتی 20 دقیقه طول می کشد و در صورت تمایل می توانید تور جزیره را از اسکله های داکار رزرو کنید. اگر قصد دارید اقامت طولانی‌تری داشته باشید، مهمان‌خانه‌های مقرون به صرفه متعددی در Île de Gorée وجود دارد. هتل های توصیه شده عبارتند از Villa Castel و Maison AugustinLy. با این حال، نزدیکی جزیره به داکار به این معنی است که بسیاری از بازدیدکنندگان اقامت در پایتخت را انتخاب می‌کنند و به جای آن یک سفر یک روزه به آنجا انجام می‌دهند.

این مقاله به‌روزرسانی شده و بخشی از آن توسط جسیکا مک‌دونالد بازنویسی شده است.