پارک ملی Tarangire: راهنمای کامل

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 18:30

در این مقاله

پارک ملی سرنگتی و منطقه حفاظت شده انگورونگورو بدون شک مشهورترین مقاصد سافاری در تانزانیا هستند. اما اگر کمی بیشتر به سمت جنوب سفر کنید، از مسیر پرتحرک خارج شده و به محیط های دیدنی پارک ملی Tarangire خواهید رفت. این ذخیره‌گاه بازی کمتر شناخته‌شده اغلب از برنامه‌های سفر توریستی به نفع همسایگان معروف‌تر خود کنار گذاشته می‌شود. با این حال، در طول فصل خشک، غلظت حیات وحش در هر کیلومتر مربع از هر پارک دیگری در تانزانیا بیشتر است. نام آن از رودخانه Tarangire گرفته شده است که تنها منبع آب شیرین دائمی منطقه در خشک ترین ماه ها است. این پارک با علفزارهای سرسبز مملو از بائوباب‌های باستانی و تپه‌های موریانه‌های آفتاب‌پز تعریف شده است و محل اصلی مهاجرت بزرگ سالانه است.

کارهایی که باید انجام داد

راه های مختلفی برای جستجوی حیوانات در Tarangire وجود دارد. می توانید از طریق اپراتور تور یا اقامتگاه خود رانندگی کنید یا برای یک سافاری جیپ با راهنما ثبت نام کنید. بسیاری از کمپ‌ها سافاری پیاده‌روی نیز ارائه می‌دهند که به شما امکان می‌دهد با یک راهنمای صحرایی که از مهارت‌های ردیابی استفاده می‌کند تا شما را با حیات وحش پارک از نزدیک آشنا کند، در بوته‌ها قدم بزنید. Tarangire یکی از معدود تانزانیا استپارک‌های ملی امکان رانندگی در شب را در محدوده‌های خود فراهم می‌کنند، و این ماجراجویی‌های شبانه به شما امکان می‌دهد گروهی از موجودات کاملاً متفاوت را نسبت به موجوداتی که در طول روز با آن‌ها روبرو می‌شوید ببینید. تجربه‌های یکبار در زندگی برای کسانی که پول نقد دارند شامل سافاری با بالون طلوع آفتاب و گشت و گذارهای کمپینگ با پرواز است. مورد دوم توسط چندین اقامتگاه مجلل پارک ارائه می شود و شامل خوابیدن زیر ستاره ها در یک کمپ موقت خصوصی است.

حیات وحش

حیات وحش ترنجیره به اندازه زیستگاه های آن متنوع است، که شامل علفزار، جنگل رودخانه ای و تالاب های همیشه سبز است. این خانه چهار نفر از پنج بزرگ (کرگدن ها استثنا هستند) است و یکی از بزرگترین جمعیت های فیل در شمال تانزانیا را دارد. تعداد زیادی از گونه های مختلف بز کوهی توسط چرای فصلی عالی پارک جذب می شوند، از جمله دیک دیک، ایمپالا، الند، غزال گرانت و واترباک. این پارک همچنین به‌خاطر سه ویژگی خاص منطقه‌ای شهرت دارد: اوریکس گوش حاشیه‌ای آسیب‌پذیر، گرنوک برازنده، و مانگوس کوتوله که در بسیاری از تپه‌های موریانه متروکه‌اش ساکن است.

در طول فصل خشک ژوئن تا نوامبر، دشت های Tarangire میزبان هزاران حیوان وحشی، گورخر، و گاومیش کیپ است که همه آنها در مهاجرت سالانه خود به شمال به سمت ماسای مارا کنیا در اینجا جمع می شوند. این شکار فراوان، شکارچیان زیادی را به خود جذب می کند (بسیاری از آنها در تمام طول سال ساکن هستند، اما در طول مهاجرت به راحتی قابل تشخیص هستند). مراقب غرورهای شیر، یوزپلنگ در حال شکار و پلنگ‌هایی باشید که در درختان اقاقیا پیچ‌خورده پارک منتظر شب هستند. کفتار خالدار و وحشی آفریقایی در خطر انقراضسگ‌ها نیز بسیار مورد توجه هستند، در حالی که گربه‌سانان کوچکتر Tarangire شامل کاراکال و سروال می‌شوند.

پرنده

پارک ملی همچنین یکی از بهترین مقاصد پرنده در تانزانیا است. بیش از 550 گونه پرنده در اینجا ثبت شده است که بسیاری از آنها توسط مرداب های سیاله که در تمام طول سال سبز باقی می مانند، جذب شده اند. این مرداب ها بیشتر از هر زیستگاه منفرد دیگری روی زمین، گونه های پرندگانی را در حال تکثیر هستند. بسیاری از پرنده‌ها در جستجوی بومی‌های تانزانیا از جمله بافنده دم روفوس، سار خاکستری و مرغ عشق یقه زرد هستند. غذاهای ویژه دیگر عبارتند از مرغان دریایی کرکس و پرنده شمالی که هر دو در منتهی الیه محدوده خود در ترنجیر قرار دارند و پیپت بوشولد.

رپتورها معمولاً خال‌دار هستند و شامل گونه‌های نمادینی مانند عقاب باتلور و کرکس صورت لپت می‌شوند. یکی از ویژگی‌های برجسته برای بسیاری از بازدیدکنندگانی که برای اولین بار از شرق آفریقا بازدید می‌کنند، شاهین کوتوله است - گونه‌ای کوچک که در مستعمرات پرندگان بافنده زندگی می‌کند و کوچک‌ترین پرنده شکاری در این قاره است. در طول فصل بارانی، زندگی حشرات غنی این پارک، پرندگان مهاجر بی‌شماری را از اروپا و آسیا جذب می‌کند.

کجا کمپ کنیم

اگر قصد یک سفر کمپینگ بدون راننده را دارید، یک کمپینگ عمومی در نزدیکی دروازه اصلی پارک با توالت، دوش، و منطقه آشپزی وجود دارد. شما باید آب آشامیدنی، هیزم، و همه مواد و ظروف خود را به همراه داشته باشید، اما این قطعا ارزان ترین (و مسلماً معتبرترین) گزینه در Tarangire است. درست خارج از پارک، Tarangire Treetops یک گزینه خاص با 20 اتاق است که روی پایه ها در میان یک اسکله ساخته شده است.انبوهی از درختان بائوباب و مارولا. اقامتگاه مرکزی در اطراف یک بائوباب 1000 ساله ساخته شده است و دارای یک رستوران لذیذ بوما است.

جایی برای اقامت در این نزدیکی

در داخل پارک ملی Tarangire گزینه های اقامتی متعددی وجود دارد که از استراحتگاه های لوکس گرفته تا کمپ های مقرون به صرفه تر را شامل می شود.

• Oliver's Camp by Asilia: واقع در مناطق دورافتاده جنوبی پارک، الیور دارای 10 چادر سافاری منحط است که همگی مشرف به استخرهای Minyonyo هستند و مجهز به حمام اختصاصی و انرژی خورشیدی هستند..
• Sanctuary Swala: این هتل ۱۲ غرفه برزنتی دارد که هر کدام دارای یک عرشه خصوصی مشرف به چاله آبیاری کمپ هستند.
• کیچوگو: برای بودجه های محدودتر، کیچوگو، گزینه ای مقرون به صرفه با اتاق های یک نفره، دو نفره، و خانوادگی علاوه بر یک منطقه غذاخوری مشترک.

چگونه به آنجا برسیم

اگر قصد دارید تا پارک ملی تارانگیر رانندگی کنید، جاده های آسفالتی از آروشا (۸۷ مایل/۱۴۰ کیلومتر به سمت شمال شرقی) و منطقه حفاظت شده انگورونگورو (۱۰۰ مایل/۱۶۰ کیلومتر به سمت شمال غربی) وجود دارد. نزدیک‌ترین فرودگاه‌ها فرودگاه آروشا، فرودگاه بین‌المللی کلیمانجارو یا فرودگاه کورو هستند که در بخش جنوبی خود پارک واقع شده‌اند. علاقه مندان به رانندگی خودران می توانند با اتومبیل خود به داخل و اطراف پارک بروند.

دسترسی

اگرچه سافاری های پیاده روی در دسترس هستند، اکثر درایوهای بازی با راحتی وسیله نقلیه انجام می شوند. بازدیدکنندگان دارای معلولیت ممکن است اپراتورهای تور را در پارک بیابند که در تورهای در دسترس تخصص دارند و از وسایل نقلیه سافاری مناسب با ویلچر استفاده می کنند.و از اتاق ها و کمپ های هتل در دسترس استفاده کنید. می‌توانید تورهای قابل دسترس را با آژانس‌ها و اپراتورهایی مانند Disabled Access Holidays، Go2Africa، و 2by2 Holidays پیدا کنید.

نکاتی برای بازدید شما

• Tarangire اغلب توسط سافاری‌بازان در تانزانیا بازدید نمی‌شود، به این معنی که نسبت به سایر پارک‌های ملی این کشور شلوغ‌تر است.
• از راهنمایان خود درباره Omo، یک زرافه سفید کمیاب که برای اولین بار در سال 2015 در پارک مشاهده شد، بپرسید.
• پارک ملی ترنجیره دارای آب و هوای معتدل با دمایی است که بر اساس ارتفاع به جای زمان سال تغییر می کند.
• فصول خشک از ژانویه تا پایان فوریه و از ژوئن تا اکتبر ادامه دارد، در حالی که فصل بارانی به باران های کوتاه (از نوامبر تا دسامبر) و باران های طولانی (از مارس تا می) تقسیم می شود. به طور کلی، فصل خشک بهترین زمان برای سفر در نظر گرفته می شود زیرا همزمان با فرا رسیدن مهاجرت بزرگ است و بهترین تماشای بازی را فراهم می کند.
• فصل بارانی زمان خوبی برای بازدید پرندگان است زیرا مهاجران تابستانی وارد شده‌اند و پرندگان ساکن در حال ورزش کردن پرهای رنگارنگ خود هستند.
• خطر ابتلا به مالاریا در طول فصل بارانی بیشتر است، اگرچه اقدامات پیشگیرانه برای بازدیدکنندگان از Tarangire در تمام طول سال توصیه می شود.
• اگر وقت دارید، بازدید خود از Tarangire را با سفر به پارک ملی دریاچه Manyara مجاور ترکیب کنید. این شهر که فقط 70 کیلومتر دورتر است، به‌خاطر شیرهای درخت‌نورد و گله‌های وسیع فلامینگوها که دریاچه سودا را زینت می‌دهند، معروف است.