سانتا ترزا ریودوژانیرو راهنمای سفر برزیل

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:43

سانتا ترزا جایگاه ویژه ای در محبت های ریودوژانیرو دارد. بابانوئل، همانطور که در محلی شناخته می‌شود، منطقه‌ای است بر بالای تپه که در گذشته غرق شده است، یک بایروی هنری که اگرچه خیلی نزدیک به ساحل نیست، دارای نقاط دیدنی بی‌شماری است و جامعه‌ای دوست‌داشتنی و مبارز که همیشه مشتاق دفاع از میراث فرهنگی خود هستند.

تاریخچه سانتا ترزا

در سال 1750، خواهران Jacinta و Francisca Rodrigues Ayres از دولت استعماری ریودوژانیرو اجازه گرفتند تا صومعه ای را در چاکارا در Morro do Desterro یا تپه تبعید راه اندازی کنند. آنها صومعه را به سنت ترزا آویلا اختصاص دادند.

یکی از عواملی که توسعه سانتا ترزا را تقویت کرد، وضعیت حفظ شده آن در طول اپیدمی وبا بود که حدود 200000 نفر را در نیمه دوم قرن نوزدهم در ریودوژانیرو از بین برد.

همچنین همان زمانی بود که اولین خط تراموا با نیروی بخار شروع به کار کرد. در سال 1892، قنات کاریوکا، که به عنوان طاق های لاپا نیز شناخته می شود، به عنوان مسیری برای سیستم تراموا الکتریکی جدید شروع به کار کرد.

در چند دهه آینده، سانتا ترزا شاهد رشد تعداد چاکاراهای دلپذیر و خانه های مجلل خواهد بود، که اغلب به گونه ای قرار می گیرند تا از مناظر ممتاز ریودوژانیرو و خلیج گوانابارا نهایت استفاده را ببرند.

سانتا ترزا و لاپا

تصویر تراموای سانتا ترزا که روی طاق‌های لاپا حرکت می‌کند، مدت‌ها یادآور پیوندهای منطقه و همسایگی لاپا است که در نیمه اول قرن بیستم تشدید شد.

هر دو ناحیه روشنفکران و هنرمندان را جذب کردند. نام‌های بزرگ هنر، موسیقی و شعر برزیل از نوشیدن در کاباره‌های لاپا یا شرکت در مهمانی‌های سانتا ترزا لذت بردند.

امروز، وقتی بین استودیوهای هنری، رستوران‌ها و مکان‌های فرهنگی سانتا ترزا و تفریحات شبانه عالی لاپا رفت و آمد می‌کنید، این پیوندها را کشف خواهید کرد.

سانتا ترزا قبل از اینکه توسط سازمان‌های محلی احیا شود، مرحله انحطاطی را پشت سر گذاشت.

چه چیزهایی را در سانتا ترزا ببینید و انجام دهید

یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های سانتا ترزا، ارتباط فیزیکی دیگری بین سانتا ترزا و لاپا است: پلکانی که توسط سلارون (1947-2013)، هنرمند شیلیایی که در سال 1983 به برزیل نقل مکان کرد، ایجاد شد. این پلکان همچنین جایی بود که جسد این هنرمند در 10 ژانویه 2013 پیدا شد. مرگ سلارون پس از دوره ای رخ داد که به گفته این هنرمند، او از یک همکار سابقش تهدید به مرگ شده بود. با این حال، خودکشی هرگز به طور کامل رد نشده است.

یکی از بهترین نمونه های فداکاری یک هنرمند در برزیل به یک اثر هنری مداوم، پلکان 125 پله ای سلارون دارای موزاییک هایی است که به لطف تکنیک خاصی که توسط سلارون توسعه یافته است، به طور دوره ای تغییر و تجدید می شدند. از پشت Sala Cecília Meirelles، یک مکان فرهنگی لاپا شروع می شود. به صومعه سانتا ترزا، زادگاه منطقه ختم می شود.

برخی از بابانوئلجاذبه های معماری ترزا را فقط می توان از بیرون، در و اطراف لارگوس یا میدان های سانتا ترزا دید. صومعه سانتا ترزا، و خانه کشتی (کازا ناویو، 1938) و قلعه والنتیم (کاستلو د والنتیم، اواخر قرن نوزدهم)، در نزدیکی لارگو دو کورولو، نقاط دیدنی شناخته شده هستند.

Largo dos Guimarães شلوغ‌ترین منطقه سانتا ترزا است که بیشتر رستوران‌ها، بارها و استودیوهای هنری دارد. نزدیکی Largo das Neves، آخرین ایستگاه تراموا، همچنین دارای بارهای معروف و کلیسای Nossa Senhora das Neves است.

در بالای تپه سانتا ترزا برخی از زیباترین مراکز فرهنگی در ریودوژانیرو هستند. Parque das Ruínas (پارک ویرانه ها) از آنچه از خانه Laurinda Santos Lobo باقی مانده بود بیرون آمد. او تا زمان مرگش در سال 1946 در مرکز زندگی فرهنگی سانتا ترزا بود. میزبان نمایشگاه‌ها و نمایش‌ها است.

Centro Cultural Laurinda Santos Lobo (Rua Monte Alegre 306، تلفن: 55-21-2242-9741)، که یک خانه قدیمی سانتا ترزا را اشغال می کند، به این زن برجسته ادای احترام می کند و چندین نمایشگاه را میزبانی می کند..

در همان خیابان، Centro Cultural Casa de Benjamin Constant خانه بزرگترین جمهوری‌خواه برزیل بود. موزه و محوطه آن نمونه کاملی از چاکارای معمولی سانتا ترزا هستند.

Museu da Chácara do Céu یک جاذبه برتر برای کسانی است که از مجموعه‌های هنری خصوصی و موزه‌های خانگی لذت می‌برند - و همچنین دارای مناظر خیره‌کننده است.