مهمترین پناهگاه تنبلی برزیل

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:37

یک جاذبه برتر در ساحل کاکائویی باهیا

Ilhéus، در ساحل کاکائویی باهیا، خانه یکی از مهمترین مراکز توانبخشی حیوانات در قاره آمریکا است: Centro de Reabilitação Reserva Zoobotânica. در اینجا یک فرصت شگفت انگیز برای نزدیک شدن به این حیوانات مطیع، با چشمان عمیقاً رسا، روال حرکت آهسته و Megatherium در بالای شجره خانوادگی آنها وجود دارد.

بومی قاره آمریکا، تنبل‌ها می‌توانند دو انگشتی باشند، مانند آنهایی که می‌توانید در پناهگاه تنبل Aviarios del Caribe در لیمون، کاستاریکا، یا سه انگشتی (Bradypodidae)، مانند آنهایی که در مرکز Ilhéus.

پناهگاه حیوانات دستگیر شده از شکارچیان غیرقانونی را دریافت می کند که توسط ایباما (موسسه محیط زیست و منابع طبیعی تجدیدپذیر برزیل)، پلیس فدرال، آتش نشانان و جامعه پیدا و اهدا شده اند.

در منطقه ای که اکالیپتوس بخش های عظیمی از زمین را اشغال کرده است، جایی که زمانی جنگل های بارانی اقیانوس اطلس رشد می کرد، تنبل یال بومی (Bradypus torquatus یا preguiça-de-coleira) اکنون یک گونه در حال انقراض است.

چگونه مرکز CEPLAC تنبل ها را نجات می دهد

مرکزی که توسط زیست‌شناس ورا لوسیا اولیویرا اداره می‌شود، تنبل‌های یال‌دار را که قبلاً تا ریودوژانیرو یافت می‌شدند و اکنون به نظر می‌رسد محدود به منطقه ساحلی باهیان بین سالوادور و محدود شده‌اند، بازسازی می‌کند. Canavieiras، و همچنین تنبل های گلو قهوه ای (Bradypus variegatus).

در تمام طول سال به روی بازدیدکنندگان باز است، این پناهگاه (مرکز مرکزی و جنگل) 106 هکتار را اشغال می کند. این بخشی از CEPLAC - کمیسیون اجرایی طرح کشاورزی کاکائو است، که در آن گردشگران همچنین می‌توانند از گشت و گذار در آزمایشگاه فرآوری لذت ببرند. CEPLAC نقش کلیدی در تحقیقات و بهبود فرهنگ کاکائو در منطقه ایفا کرده است، که به تدریج پس از هجوم جاروهای ویرانگر در اواخر دهه 1990 بهبود یافته است.

برخی تنبل ها هرگز از تلاش های اولیه برای بهبودی عبور نمی کنند. آنها در وضعیت بدی می‌رسند، با استخوان‌های شکسته (اغلب به دلیل حمله سگ‌ها)، پس از از دست دادن مادرانشان به دست شکارچیان غیرقانونی، به سختی زنده می‌مانند، یا از اثرات چشمگیر اسارت رنج می‌برند.

تنبل ها از استرس حاد رنج می برند و زمانی که در اسارت نگه داشته می شوند به سرعت می میرند، که باعث ایجاد یک سری اثرات خطرناک در ارگانیسم آنها، به ویژه سیستم عصبی غدد درون ریز آنها می شود. تون عضلانی آنها تغییر می کند و بدنشان به صورت توپ منقبض می شود، اشتهای خود را از دست می دهند و تا هشت روز بدون غذا و بیش از ده روز بدون مدفوع می روند. آنها همچنین هنگام نزدیک شدن دچار حملات پانیک می شوند.

در آن شرایط استرس زا، آنها به لمس با حرکت دادن بازوها و سفت کردن چنگال‌ها، نه برای حمله، بلکه به این دلیل که ماهیچه‌هایشان بسیار منقبض شده‌اند و به دنبال تکیه‌گاهی هستند واکنش نشان می‌دهند. صبر کنید تا استراحت کنید.

مرکز توانبخشی با نگهداری حیواناتی که قبلا در اسارت بوده اند در محیطی نیمه اسیر با تنه درختان، شاخه ها وانگورهایی که می توانند از آن آویزان شوند.

حیوانات غذا را رد می کنند و سعی می کنند فرار کنند، اما برگ های جدید گونه های درختی که معمولاً از آنها تغذیه می کنند به تدریج اشتهای آنها را تحریک می کند. تنبل ها آب نمی نوشند و مایعات خود را از برگ ها و جوانه های تازه و آبدار به دست می آورند.

رژیم غذایی آنها در مرکز توانبخشی شامل برگ ها و جوانه های تارانگا، گاملیرا، امبائوبا، اینگا، و کاکائو و همچنین لاکتوباسیلوس، آب نارگیل و ویتامین ها است.

حتی پس از بازپروری، تنبل ها باید قبل از معرفی مجدد در طبیعت، یک چرخه قرنطینه و سازگاری مجدد را طی کنند. برخی از حیوانات باید مدت طولانی تری در منطقه بهبودی بمانند زیرا بسیار ضعیف و سوء تغذیه بودند.

از سال 1992 تا 2003، این مرکز 154 تنبل یال دار (Bradypus torquatus) و 38 تنبل گلو قهوه ای (Bradypus variegatus) دریافت کرد. از این تعداد، 74 تنبل یال دار و 23 تنبل گلو قهوه ای در رزرواسیون CEPLAC (Reserva Zoobotânica، معروف به Matinha یا "چوب کوچک" و Reserva Biológica Lemos Maia) دوباره معرفی شدند.