مهاجرت بزرگ حیوانات وحشی و گورخر

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:24

هر سال، دشت های شرق آفریقا صحنه یکی از چشمگیرترین مناظر طبیعی جهان را فراهم می کند. گله های بزرگی از وحشی، گورخر و سایر بز کوهی صدها هزار نفر جمع می شوند تا با هم در سراسر تانزانیا و کنیا در جستجوی چرای خوب، مکان های امن برای زادآوری و زاد و ولد سفر کنند. زمان این مهاجرت بزرگ توسط باران ها تعیین می شود، اما برخی از بهترین مکان ها برای مشاهده آن در عمل عبارتند از ذخیره گاه ملی ماسای مارا و پارک ملی سرنگتی.

تجربه های دست اول

دیدن هجرت بزرگ به صورت شخصی منظره ای حیرت انگیز است، زیرا دشت ها تا جایی که چشم کار می کند به دریای زنده تبدیل می شوند. اگرچه از این رویداد شگفت‌انگیز اغلب به عنوان مهاجرت وایلدبیست یاد می‌شود، در این مورد، بزهای هیرسوت با خروش کردن و ناله کردن گورخر بسیار بیشتر بودند. شمارش آنها غیرممکن است، زیرا مهاجرت تجمعی باورنکردنی از حیات وحش است.

در طول یک سفر، یک شیر زن به فاصله نزدیک یک 4X4 رسید و دریای گورخر با وحشت از هم جدا شد. خوشبختانه تعداد زیاد آنها و حضور چندین ماشین سافاری دیگر شیر زن را غرق کرد و خیلی زود تسلیم شد. صلح برقرار شد و گورخرها هوای معمولی قبلی خود را دوباره به دست گرفتند و برخی از آنها حمایت کردند.سرهای سنگین بر پشت یکدیگر در میان انبوه بدن‌های راه راه، می‌توانید حیوانات وحشی را در حال چرای شادی ببینید.

همراهان نهایی سفر

یک راهنمای محلی سارومبو (متخصصی که از چندین سال تجربه دست اول صحبت می کند) توضیح داد که این دو گونه با هم سفر می کنند نه به این دلیل که لزوماً بهترین جفت هستند، بلکه به این دلیل که هر کدام مجموعه ای از سازگاری ها را دارند که کاملاً مکمل هستند. آن دیگری به عنوان مثال، وایلدبیست ها عمدتاً روی علف های کوتاه می چرند و دهانشان طوری است که به آنها اجازه می دهد شاخه های آبدار را بگیرند. از سوی دیگر، گورخر دارای دندان های جلویی بلندی است که برای بریدن چمن های بلند طراحی شده اند. به این ترتیب، گورخر به عنوان چمن زنی عمل می کند که زمین را برای وحشی آماده می کند، و این دو هرگز برای غذا در رقابت نیستند.

طبق گفته سارومبو، وحشی نیز در کنار گورخر سفر می کند تا از هوش برتر گونه دوم نهایت استفاده را ببرد. گورخر، به نظر می رسد، حافظه بهتری دارد و می تواند مسیرهای مهاجرت سال گذشته را به یاد بیاورد و مکان های خطرناک و مناطق ایمنی را با جزئیات یکسان به خاطر بسپارد. این به ویژه زمانی مفید است که گله ها باید از رودخانه های عظیم مارا و گرومتی عبور کنند. در حالی که وحشی کورکورانه می پرد و به بهترین ها امیدوار است، گورخر در تشخیص کروکودیل ها و در نتیجه فرار از شکار بهتر است.

از سوی دیگر، وحشی ها غرفه گران طبیعی آب هستند. فیزیولوژی آنها از آنها می خواهد که حداقل یک روز در میان بنوشند، و این نیاز مبنایی برای حس بویایی فوق العاده توسعه یافته است که به آنها اجازه می دهد حتی زمانی که ساوانا خشک به نظر می رسد، آب را تشخیص دهند. Serengeti می تواند بسیار خشک باشد، حتی با در نظر گرفتن اینکه چند سال اخیر استباران باریده بود، به راحتی می شد فهمید که چرا این استعداد ممکن است برای دوستان گورخر وحشی ارزشمند باشد.

در نهایت، این دو گونه نیز توسط نیازها و شرایط مشترک گرد هم می آیند. هر دو به تعداد زیاد در دشت‌های وسیع آفریقای شرقی زندگی می‌کنند، جایی که فصول مرطوب و خشک چشمگیر باعث می‌شود گاهی اوقات علف‌های فراوانی وجود داشته باشد و در برخی دیگر کمبود چرای خوب وجود دارد. برای زنده ماندن، گورخر و وحشی باید برای یافتن غذا مهاجرت کنند. سفر با هم مفید است، نه تنها به دلایل ذکر شده در بالا، بلکه به این دلیل که تعداد زیاد آنها بزرگترین دفاع آنها در برابر بسیاری از شکارچیان مهاجرت است.