15 بهترین کارها برای انجام در میانمار

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:23

میانمار در صدر فهرست سطل مسافران نیست، اما این باعث می شود که آن را به مکان هیجان انگیزتری برای بازدید تبدیل کند. سفری در مرز نهایی آسیای جنوب شرقی یکی از معتبرترین تجربیات منطقه را نشان می‌دهد: دشت معبد باگان، مکان‌های غواصی دست نخورده Mergui، و شگفت‌انگیز طلایی Shwedagon، همه (هنوز) با وجود توریسم بیش از حد، علیرغم ارزش عالی دلار شما، مزاحم نشده‌اند..

قبل از اینکه مسیری را در میانمار بگذرانید، فهرست ما را از برجستگی های این کشور بخوانید: با این فهرست نکات سفر میانمار، بایدها و نبایدها در میانمار، و یک برنامه سفر پیشنهادی برای ایجاد یک سفر منحصر به فرد ترکیب کنید. سفر مهربانانه میانمار.

2000 معبد در Bagan را کاوش کنید

یک قدرت بزرگ در جنوب شرقی آسیا از قرن یازدهم تا سیزدهم، امپراتوری بت پرست در دشت معبد خشک باگان زندگی می کند.

2،000 معبد عجیب و غریب باگان از نظر اندازه و عظمت، در منطقه ای به وسعت 40 مایل مربع گسترده شده است. یک دوچرخه، «دوچرخه الکترونیکی» یا ماشین و راننده کرایه کنید تا شما را به برخی از بهترین‌ها، از جمله بتکده بزرگ شوزیگون (الهام‌بخش شوداگون در جنوب شرقی) و معبد کلیسای جامع آندا ببرند.

دسترسی به آنجا: از طریق فرودگاه Nyaung-U (IATA: NYU، ICAO: VYBG) به داخل پرواز کنید یا با اتوبوس بروید. بلیط ورودی 20 دلار آمریکا قبل از ورود شارژ می شود. مقامات قبلاً به بازدیدکنندگان اجازه می‌دادند از معابد بالا بروند، اما از آن زمان به چند معبد با منظره محدود شد.

در کنار دریاچه در دریاچه اینل نفس بکشید

این دریاچه عظیم از شمال به جنوب ۱۳ مایل (۲۲ کیلومتر) و از شرق به غرب ۶ مایل (۱۰ کیلومتر) است. در سراسر حاشیه این پهنه پرآب، شهرهایی را خواهید دید که جمعیت قومی اینتا دارند. Intha که مدت‌ها با زندگی در لبه آب سازگار شده است، سوار قایق می‌شود تا از مکانی به مکان دیگر برود، مزارع شناور را پرورش می‌دهد، و هنگام ماهیگیری در دریاچه، قایق‌های پارویی را با یک پا انجام می‌دهد.

در نزدیکی روستاهای Intha بمانید تا از منظره منحصر به فرد کنار دریاچه لذت ببرید و بیشتر از رنگ های محلی دیدن کنید - از بازدید از بازارهایی که از روستایی به روستای دیگر می چرخند. برای بررسی مغازه‌هایی که نقره، چاقو و سیگارهای محلی تولید می‌کنند. برای جستجوی آرامش معنوی در بتکده های Hpaung Daw Oo و Shwe Indein.

دسترسی به آنجا: اتوبوس ها از ماندالای و یانگون به شهر Nyaungshwe می رسند. از Nyaungshwe، می توانید با یک قایق تندرو به هر یک از شهرهای اطراف دریاچه Inle بروید. در Nyaungshwe هزینه ورودی دریاچه Inle 10 دلار آمریکا دریافت می شود.

به مسیرهای پیاده روی از Kalaw بروید

ایستگاه سابق تپه بریتانیایی کالاو به پایتخت واقعی پیاده روی میانمار تبدیل شده است. با ارتفاع 4000 پابالاتر از سطح دریا، Kalaw آب و هوای معتدل و دسترسی به مسیرهای سراشیبی ملایمی را ارائه می‌کند که در ایالت شان گذر می‌کنند - محبوب‌ترین آنها پیاده‌روی دو تا چهار روزه به دریاچه اینله است.

مسیر شما را از میان زمین های کشاورزی پر از دهکده ها و معابد می برد. گروه‌های قومی Pa-O، Palaung، Danu و Taung Yo به کوهنوردان عادت کرده‌اند و در حین قدم زدن با خوشحالی دست تکان می‌دهند. شب‌ها در یک معبد بودایی می‌مانید، با وعده‌های غذایی خانواده‌های محلی.

پیاده روی از کالاو در تمام طول سال انجام می شود، اما فصل خنک و خشک از اکتبر تا آوریل بهترین زمان برای سفر است. راهنماها را می توان در Kalaw استخدام کرد.

دسترسی به آنجا: اتوبوس ها مرتباً از شهرهای بزرگ مانند باگان و یانگون به Kalaw می رسند. از طریق هوا، به فرودگاه ههو (IATA: HEH، ICAO: VYHH) پرواز کنید، که همچنین دروازه اصلی هوایی به Pindaya و دریاچه Inle است. تاکسی‌ها از فرودگاه ههو یک ساعت طول می‌کشند تا به کالاو برسید.

نوشیدن نودل موهینگای معروف میانمار

حتی از آنجایی که برترین مقاصد توریستی میانمار به آرامی غربی‌تر شده‌اند، غذاهای میانمار توانسته به اصول اولیه پایبند باشد. موینگا، غذای نودلی که صبحانه مورد علاقه مردم است، مصرف کنید.

ارزان، پرکننده، اما به طرز شگفت آوری پیچیده است. آبگوشت بر پایه گربه ماهی با علف لیمو، گشنیز، زردچوبه و مجموعه‌ای از ادویه‌های دیگر مخصوص محلی که در آن غذا می‌خورید چاشنی می‌شود. سپس آبگوشت داغ روی رشته‌های برنج ریخته می‌شود و با برش‌های تخم مرغ آب‌پز و سرخ‌کرده‌های ترد تزئین می‌شود.

می توانید موینگا را تقریباً در همه جا پیدا کنید، آن را در هر زمانی بخوریدروز، و آن را خدمت کارگران فروتن و بزرگزادگان به طور یکسان. (آنگ سان سوچی، مشاور ایالتی و زندانی سیاسی سابق، با خوردن موینگا در طول سال‌های حبس خانگی خود آرامش پیدا کرد.)

سایه ای از امپراتوری را در شهرهای باستانی پیو ببینید

که به تازگی در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است، شهرهای باستانی پیو، همه آن چیزی هستند که از تمدن قدرتمندی که از ۲۰۰ قبل از میلاد تا ۹۰۰ پس از میلاد بر حوضه های سیلابی رودخانه ایراوادی حاکم بوده است، باقی مانده است.

سه شهر پیو که توسط یونسکو فهرست شده اند - هالین، بیکتانو و سری کسترا - هنوز بقایای ارگ های کاخ، دیوارهای عظیم و استوپاهای بودایی را حفظ کرده اند. هر یک از این شهرهای باستانی پیو دارای موزه‌هایی هستند که به بازدیدکنندگان اجازه می‌دهند بافت پشت سازه‌ها را ببینند، با مصنوعاتی مانند سکه‌های نقره، سفال‌ها و تخته‌های سنگی که با نوشته‌های پیو پوشانده شده‌اند.

دسترسی به آنجا: شهرهای پیو فاصله زیادی دارند و باید از شهرهای مختلف به آنها دسترسی داشت. Sri Ksetra ساده ترین راه است: با اتوبوس هشت ساعته از یانگون به پیای بروید، شهری که در 5 مایلی غرب خرابه ها قرار دارد. می‌توانید یک تور از Pyay برای کاوش رزرو کنید.

آرامش بر روی شن های سفید در ساحل Ngapali

ساحل نگاپالی ضد پوکت است: ساحلی آرام از ماسه سفید در ساحل غربی میانمار رو به خلیج بنگال. هیچ ساحل شلوغ، هتل‌های پرترافیک یا محله‌های شلوغ چراغ قرمز این منطقه را خراب نمی‌کند. این ساحل فقط یک مقصد ساحلی آرام است که در آنماهیگیران همچنان به کسب و کار خود ادامه می‌دهند و فضا را با موج ثابتی از گردشگران به اشتراک می‌گذارند.

قیمت های اقامت و غذا در اینجا نیز نسبت به بقیه منطقه مطلوب است. از خرچنگ بخارپز، خرچنگ، و کاری راخین لذت ببرید، و آنها را با آبجوهای محلی بشویید، بدون اینکه پولی از بین برود.

دسترسی به آنجا: در ماه‌های اوج از اکتبر تا فوریه، از فرودگاه‌های یانگون یا ههو به فرودگاه Thandwe نزدیک پرواز کنید. یک سرویس اتوبوس مستقیم نگاپالی را به یانگون متصل می‌کند، اما در هر صورت 16 ساعت سواری طولانی است.

تعجب می کنم که چگونه بتکده Kyaiktiyo تعادل خود را حفظ می کند

مردم محلی معتقدند که یک تار موی بودا به بتکده کیایکتیو کمک می کند تا روی لبه صخره تعادل برقرار کند. آنها می گویند که بیش از 2000 سال است که به همین منوال باقی مانده است - و احتمالاً 2000 سال دیگر باقی خواهد ماند.

صخره گرانیتی درخشش درخشان خود را از نسل بوداییان برمه ای دریافت می کند که ورق های طلا را به عنوان نشانه ای از فداکاری به سطح آن می چسبانند. زائران کیایکتیو یک پیاده روی چهار ساعته از روستای کینپون در سطح زمین انجام می دهند و آرام و آرام 10 مایلی سربالایی به سمت صخره را طی می کنند.

بتکده یک زیارت مورد علاقه مردم محلی است، اما در طول فصل جشنواره آن در ماه مارس، همه چیز به یازده می رسد. 90000 شمع صخره را در شب روشن می کنند و به آن درخششی اخروی می بخشند.

دسترسی به آنجا: اتوبوس ها و قطارها از یانگون به طور منظم سفری ۵ تا ۶ ساعته به Kinpun دارند. اگر چهار ساعت پیاده روی در کوه کار شما نیست، وانت بارهادر Kinpun می تواند شما را در چند دقیقه به آنجا برساند.

دعا برای پیروزی در معبد شوداگون

هیچ فضای مقدسی در میانمار به اندازه بتکده شوداگون دارای تاریخ، فرهنگ و ثروت واقعی نیست. این استوپای عظیم طلایی بر روی مجموعه‌ای به مساحت 46 هکتار در تپه‌ای در غرب دریاچه کاندوگی در یانگون قرار دارد.

هنگامی که یکی از چهار پلکان را به سمت استوپا بالا می‌روید، می‌توانید توقف کنید تا بخت خود را بگویید، سپس برای اقبال خوب به زیارتگاه‌های مناسب بخرید. مردم محلی در جهت عقربه های ساعت در اطراف استوپا قدم می زنند و در هر یک از زیارتگاه های مختلف شایستگی کسب می کنند یا برای موفقیت در میدان پیروزی که پادشاهان برای پیروزی بر دشمنان خود دعا می کردند، دعا می کنند.

دسترسی به آنجا: با تاکسی به شوداگون بروید. از آمدن در ظهر خودداری کنید، زیرا پاهای برهنه شما قدر راه رفتن روی سنگفرش های داغ را نخواهد داشت.

بازدید از آخرین پایتخت سلطنتی در Mandalay

ماندلای خانه آخرین پادشاهان حاکم برمه است و همچنان پژواک موقعیت سلطنتی خود را حفظ کرده است. خیابان‌های فرعی آن هنوز با صدای هنرهای سنتی اجرا می‌شود، از سنگ‌تراش‌های مرمر گرفته تا نقره‌سازی و ساخت ورق‌های طلا.

معابد مقدس مانند بتکده ماهامونی (محل قدیمی ترین تصویر بودای میانمار) و بتکده Kuthodaw (خانه "بزرگترین کتاب جهان"، نسخه ای از قانون پالی بودایی).

متأسفانه، جنگ جهانی دوم کاخ سلطنتی در قلب ماندالی را ویران کرد. یک برج دیده بانی، ضرابخانه سلطنتی و صومعه شونانداو همه چیزهایی هستند که از آن باقی مانده استاصلی، اما بقیه کاخ - بازسازی شده در دهه 90 با استفاده از مواد مدرن - هنوز هم (به طور ناقص) می تواند نگاهی اجمالی به زندگی پادشاهان برمه داشته باشد.

دسترسی به آنجا: ماندالی به لطف فرودگاه بین المللی ماندالی (IATA: MDL، ICAO: VYMD) یک دروازه اصلی هوایی به میانمار است.

برخورد نزدیک با طبیعت در Pyin Oo Lwin

در روزهای قبل از تهویه مطبوع، خدمات ملکی بریتانیا در برمه تابستان‌های طوفانی را در شهری می‌گذراند که آنها را می‌میو می‌نامیدند، که اکنون پیین اوو لوین نامیده می‌شود. ارتفاع آن (3500 فوت بالاتر از سطح دریا) به این معنی بود که بازدیدکنندگان می توانستند از آب و هوای مطبوع و باغ های گلدار لذت ببرند.

خیابان‌های پوشیده از درخت پیین او لوین در مقایسه با بهترین باغ گیاه‌شناسی میانمار کم رنگ است: باغ‌های ملی Kandawgyi، یک پارک ۱۷۷ هکتاری در قلب شهر، ترکیبی از زمین‌های پارک و جنگل‌های بکر..

بیش از 700 گونه درخت، 300 گونه ارکیده، 70 گونه بامبو و 20 گونه گل رز در تمام طول سال در باغ ها شکوفا می شوند. (باغ رز یکی از برجسته ترین نقاط است؛ می توانید بذرهایی را در باغ بخرید تا در خانه بکارید.)

دسترسی به آنجا: یک قطار ماندالی را به پیین او لوین متصل می کند، چهار ساعت طول می کشد تا به آنجا برسید.

قبل از اینکه دیگران انجام دهند مجمع الجزایر Mergui را کاوش کنید

در حالی که مقاصد جزیره ای در دریای آندامان مانند کو فی فی با گردشگران زیادی دست و پنجه نرم می کنند، مجمع الجزایر Mergui در سواحل غربی میانمار اکنون در حال ایجاد شدن است.توسط غواصان و آجیل های ساحلی کشف شد.

در میان جزایر منزوی کایاک می روید که افراد قبیله موکن فقط گاهی از آنها دیدن می کنند. تجهیزات غواصی را به تن می‌کنید و مناظر دست‌نخورده زیر آب را با مجموعه‌ای از شاخه‌های برهنه، مدارس ماهی تن و تروالی‌ها، و کوسه‌های بزرگی که از اعماق پرتاب می‌کنند، کاوش می‌کنید.

با توجه به وسعت 13،900 مایل مربعی جزایر Mergui، برای کاوش عمیق مجمع الجزایر به حدود یک یا دو هفته زمان نیاز دارید (جناسی در نظر گرفته شده).

دسترسی به آنجا: یک قایق زنده از پوکت، خائو لک و رانونگ در تایلند رزرو کنید. از طرف دیگر، می‌توانید از یانگون به Kawthaung (نقطه پرش میانمار به مجمع‌الجزایر Mergui) پرواز کرده و از آنجا به راه بیفتید. حتی لایو بردهای تایلند باید در Kawthaung توقف کنند تا مدارک مهاجرت خود را تعمیر کنند و هزینه ویزا بپردازند.

تماشای پرواز بالن های حیوانات در جشنواره نور Tazaungdaing

پایان Kahtein در ماه کامل هشتمین ماه از تقویم قمری برمه می افتد (در سال 2019، این در 5-11 نوامبر رخ می دهد). مردم محلی تاونگگی این زمان را برای شروع یک جشنواره بزرگ اختصاص می دهند: جشنواره نور تازاونگداینگ، زمانی که مردم محلی پس از تاریکی هوا آتش بازی و بالن های ساخته شده از کاغذ پاپیه ماشه را راه اندازی می کنند.

روشی برای جنون وجود دارد. جشنواره Tazaungdaing به طور سنتی نشانه بازگشت بودا به زمین از دیدار مادرش در یک هواپیمای معنوی دیگر است. آتش بازی و بالن در نظر گرفته شده استبرای راهنمایی خانه روشنگر. محلی‌های تاونگگی به بادکنک‌های بازگشت به خانه، هوس خاصی اضافه می‌کنند، آن‌ها را به حیوانات کاغذی غول‌پیکر تبدیل می‌کنند، و آسمان را به یک باغ‌خانه تبدیل می‌کنند.

دسترسی به آنجا: اتوبوس ها مرتباً از شهرهای بزرگ مانند باگان و یانگون به تاونگگی می رسند. از طریق هوا، به فرودگاه ههو (IATA: HEH، ICAO: VYHH) پرواز کنید، که همچنین دروازه اصلی هوایی به Pindaya و دریاچه Inle است. تاکسی‌ها از فرودگاه ههو ۴۰ دقیقه طول می‌کشند تا به تاونگگی برسید.

ملاقات و احوالپرسی با 13 قبیله در Kyaingtong

نویسنده انگلیسی سامرست موام با الهام از یکی از آشنایان خود که از کنگ تونگ صحبت می کرد همانطور که یک عاشق ممکن است از عروسش صحبت کند از کیائینگ تونگ (در زمان خود کنگ تونگ) بازدید کرد. کیائینگتونگ امروزی تقریباً همان چیزی است که موام آن را پیدا کرد: خلوتگاهی آرام که اتفاقاً محل ملاقات فرهنگی 13 قبیله ایالت شان است که هر کدام فرهنگ ها و لباس های متفاوتی دارند.

فرهنگ‌های متمایز تشکیل‌دهنده کیائینگتونگ در مکان‌های دیدنی خاصی جمع می‌شوند که زمانی که موام در قرن بیستم به آنجا راه یافت، قدیمی بودند: بازار مرکزی، جایی که تاجران قبیله تپه کالاها و اخبار را مبادله می‌کنند. بتکده ماها میات مونی، مرکز معنوی شهر؛ و دریاچه زیبای ناونگ تون.

در دومی، می توانید در یک غرفه غذا در کنار دریاچه بنشینید و بعد از شب از غذاهای محلی لذت ببرید.

دسترسی به آنجا: پرواز از Yangon یا Mandalay از طریق فرودگاه Kengtung (یاتا: KET، ایکائو: VYKG).

بازدید از غار مقدس (و هزاران بودا) در پیندایا

بیشتر پیندایا در ایالت شان زمین کشاورزی است، تا آنجا که چشم می تواند ببیند: تپه های غلتکی که سبزیجات، آفتابگردان و چای می رویند. جاذبه اصلی آن در بالای صخره ای مشرف به شهر قرار دارد. غار شو او مین بیش از 7000 مجسمه بودا را در خود پنهان می کند که قدمت برخی از آنها به قرن یازدهم پس از میلاد برمی گردد و توسط زائران بودایی در غار باقی مانده است.

سایر جاذبه‌های محلی به مسافرانی که تشنه فرهنگ محلی هستند می‌آیند - از مرکز فرهنگی شان بازدید کنید که کاغذ توت محلی را به پنکه و چتر تبدیل می‌کند. بازار میوما، فروشگاهی یک‌جا برای کالاهای محلی و غذای ارزان. و مرکز زنبورداری Plan Bee که عسل، شمع‌های موم زنبور عسل و مومیایی می‌فروشد.

ارتفاع 3800 فوتی آن از سطح دریا، پیندایا را به ایستگاهی خنک و راحت نسبت به مناطق پست میانمار تبدیل کرده است. جای تعجب نیست که پیندایا همچنان یک ایستگاه محبوب برای کوهنوردان از کالاو است که به سمت دریاچه اینل می روند.

دسترسی به آنجا: پرواز به فرودگاه ههو (یاتا: HEH، ایکائو: VYHH) و سوار تاکسی به پیندایا.

در پایین رودخانه ایراوادی یک کشتی کروز بگیرید

بدون رودخانه ایراوادی هیچ برمه ای وجود نخواهد داشت. این آبراه قدرتمند از زمان شهرهای پیو در 200 سال قبل از میلاد امپراتوری ها را تغذیه کرده است. امروزه، از تجارت و مسافرت، از حمل و نقل چوب درخت ساج گرفته تا حمل و نقل گردشگران، حمایت می کند.

خطوط کشتی تفریحی رودخانه میانمار اکنون برنامه های سفر ایراوادی را از چند روز تا چند هفته ارائه می دهند. سفرهای دریایی کوتاه‌تر بین ماندالی و باگان در چهار روز. کشتی‌های دریایی طولانی‌تر باگان و یانگون را به یکدیگر متصل می‌کنند، با توقف در پیای (خانه سری کسترا، به «پیو» مراجعه کنید.شهرها» در بالای شماره 5). حتی سفرهای طولانی تر به شهرهای مرزی مانند بامو (حدود 30 مایلی جنوب مرز با چین) و هومالین (12 مایلی شرق مرز هند) می روند.

کجا برویم: سفرهای دریایی از شهرهای بزرگ کنار رودخانه مانند Bagan، Mandalay و Yangon حرکت می‌کنند که همگی توسط فرودگاه‌های مربوطه قابل دسترسی هستند. فصول سفرهای دریایی اغلب با فصل باران‌های موسمی منطبق است تا سطح رودخانه‌ها بالا باشد - بیشتر سفرهای دریایی ایراوادی از سپتامبر تا آوریل انجام می‌شود، در حالی که مسیرهای انحرافی در رودخانه چیندوین (به سمت هومالین) بین ژوئیه و سپتامبر رخ می‌دهد.

ارائه دهندگان قابل اعتماد کروز در میانمار عبارتند از Pandaw، Paukan Cruises، Avalon Waterways، و Strand Cruise.