آمار مرگ و میر رافتینگ وایت واتر

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:21

مرگ‌های تصادفی ناشی از قایقرانی در آب‌های سفید و سوانح کایاک سواری در هر سال که چنین مرگ‌هایی افزایش می‌یابد، به کانون اخبار تبدیل می‌شود. برای مثال، در سال 2006، سی‌ان‌ان مقاله‌ای نوشت که در آن در 8 ماه اول آن سال، 25 مورد مرگ در قایق‌سواری در 12 ایالت در آب‌های سفید رخ داد که به این معناست که شاید این مرگ‌ها نتیجه مقررات سست بوده است.

پس این ورزش چقدر خطرناک است؟

آمار می تواند گمراه کننده باشد

قبل از هر چیز، باید اذعان کرد که شمارش تلفات قایق‌رانی در اثر حوادث آب‌های سفید متحرک بسیار سخت است. در حالی که سازندگان حرفه ای می توانند و می توانند آمار بسیار دقیقی از تصادفات را حفظ کنند، بسیاری از تصادفات در بخش خصوصی رخ می دهد، جایی که به سختی می توان آمار را بدست آورد.

تغییرات ساده در ورزش می تواند بر آمار نیز تأثیر بگذارد. در اواخر دهه 1990، زمانی که کایاک سواری در آب های سفید محبوبیت زیادی پیدا کرد، جهش بزرگی در ورزش های آبی ایجاد شد. افزایش مرگ و میر مرتبط به این معنی نیست که ورزش ناگهان خطرناک‌تر شده است، بلکه فقط افراد بیشتری در آن شرکت می‌کنند.

در نهایت، ممکن است چند سال به دلایل محیطی و آب و هوایی، تعداد زیادی از مرگ و میرها را شاهد باشیم. زمستانی که شاهد برف سنگین در کوه‌های مرتفع است، می‌تواند منجر به حجم بالای غیرعادی در تغذیه کوهستانی شودجریان‌ها و افزایش تعداد تصادفات مربوطه.

پس چگونه ورزش در آبهای سفید در مقایسه با سایر اشکال تفریحی در مورد مرگ و میرها قابل مقایسه است؟

مرگ بر اساس ورزش

در اینجا برخی از آمارهای پذیرفته شده است که توسط محقق آمریکایی وایت واتر لورا ویتمن در سال 1998 گردآوری شده است.

فعالیت	تلفات در هر 100000 قسمت
غواصی	3.5
صعود	3.2
قایق سواری در آب سفید	2.9
شنای تفریحی	2.6
دوچرخه سواری	1.6
قایق سواری/قایق سواری در آب	0.86
شکار	0.7
اسکی/اسنوبورد	04

نتیجه گیری از این آمار نشان می دهد که رفتینگ در آبهای سفید کمتر از دوچرخه سواری تفریحی خطرناک است و حتی کایاک سواری فقط کمی خطرناکتر از شنای تفریحی است.

مرگ‌های آب سفید در دهه

یکی دیگر از باورهای رایج این است که مرگ و میر ناشی از آب سفید در سال‌های اخیر به شدت افزایش یافته است و باعث شده که برخی خواستار مقررات سخت‌تر شوند. مرگ و میر در آب های سفید در سال 2011 با 77 مورد مرگ و میر گزارش شده به اوج خود رسید. در اینجا آمار بر اساس دهه است.

• 1977 تا 1986: 48 مرگ
• 1987 تا 1996: 219 مرگ
• 1997 تا 2006: 453 مرگ
• 2007 تا 2016: 530 مرگ

در حالی که به نظر می رسد این نشان دهنده روند صعودی باشد، تعداد تخمینی پاروها نشان می دهد که این ورزشدر واقع ایمن تر می شود. تخمین زده می شود که در حال حاضر 700000 پاروگر مشتاق آب سفید در ایالات متحده وجود دارد، در حالی که تنها 15 سال پیش این تعداد تقریباً 400000 نفر بود.

تجهیزات تجاری Whitewater حداکثر ایمنی را ارائه می دهند

بعلاوه، اکثر مرگ و میرهای رفتینگ در آبهای سفید در میان افرادی با قایق های مخصوص به خود رخ داده است. امریکن وایت واتر گزارش می دهد که به طور متوسط، تنها 6 تا 10 مورد مرگ رافتینگ در آب های سفید برای هر 2.5 میلیون روز کاربر در سفرهای رفتینگ هدایت شده وجود دارد. به عبارت دیگر، به ازای هر 250 تا 400 هزار "بازدید" رفتینگ در آب های سفید یک مرگ وجود دارد. علاوه بر این، حدود 30 درصد از این مرگ و میرها ناشی از بیماری های قلبی یا حملات قلبی است.

البته عوامل دیگری مانند طبقه بندی رودخانه، زمان سال و بلوغ خروار وجود دارد. اما واقعیت این است که سالانه افراد بیشتری بر اثر برخورد صاعقه جان خود را از دست می دهند تا در سفرهای رفتینگ تجاری که در آب های سفید تجهیز شده اند. ضرب المثل قدیمی، "به احتمال زیاد مورد اصابت صاعقه قرار می گیرید" در اینجا واقعاً صادق است.

در یک سال معمولی، راهنماهای حرفه‌ای رفتینگ در آب‌های سفید تقریباً همان تعداد مرگ و میر در تصادفات پارک تفریحی را مشاهده می‌کنند - تعداد انگشت شماری نسبتاً کوچک. و برای بسیاری از ما، سفر با قایق در آب های سفید بسیار سرگرم کننده تر از ترن هوایی است.