راهنمای Te Araroa، سفری که طول نیوزلند را در بر می گیرد

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:04

همانند مسیر آپالاچی در ایالات متحده، Camino de Santiago در اسپانیا، یا مسیر بزرگ هیمالیا در نپال، Te Araroa نیوزیلند چیزی بیش از یک پیاده روی است. مسیر 1864 مایلی طول دو جزیره اصلی نیوزیلند را در بر می گیرد که از شمالی ترین نوک کیپ رینگا شروع می شود و در اعماق جنوب در بلوف ختم می شود.

به معنای "مسیر طولانی" در ته رئو مائوری، تکمیل مسیر کامل حدود چهار ماه طول می کشد (به طور متوسط 15 مایل در روز)، اگرچه بسیاری از مردم آن را در بخش های مختلف انجام می دهند. از کنار سواحل وحشی، از میان جنگل‌های باستانی، کوه‌های مرتفع، فلات‌های آتشفشانی، و حتی شهرهای بزرگ و در کنار جاده‌ها می‌گذرد.

Te Araroa برای اولین بار به عنوان یک مسیر منسجم در دسامبر 2011 افتتاح شد. ایده یک مسیر متصل به طول کشور از سال 1975 در حال بررسی بود. اما کمبود بودجه یا توافق بین شوراهای محلی، ادارات حفاظت، و مالکان خصوصی به این معنی بودند که این مسیر تا دهه دوم قرن بیست و یکم به طور رسمی راه اندازی نشد. حدود 60 درصد از Te Araroa از طریق زمین های وزارت حفاظت (DOC) و 40 درصد باقی مانده از طریق زمین های خصوصی یا محلی است.

اگرچه تجربیات فردی متفاوت است، ته آراروآ دشوارترین نامیده شده است.مسیر راهپیمایی طولانی مدت در جهان تجربه و دانش آلپ در مورد نحوه عبور از رودخانه ها ضروری است. اما با کمی جاه طلبی و آمادگی، ته آراروآ می تواند ماجراجویی یک عمر باشد.

مسیر

Te Araroa تقریباً مسافت مساوی را در سراسر جزایر شمالی و جنوبی پوشش می دهد. بخش‌های جزیره شمالی مسیر حدود 990 مایل و مسیرهای جزیره جنوبی 870 مایل است.

Te Araroa از شمالی‌ترین نوک جزیره شمالی، کیپ رینگا شروع می‌شود، و از لبه شرقی نورث لند، از طریق شهر اوکلند، از تپه‌های غلتان Waikato، فلات‌های آتشفشانی مرتفع جزیره شمالی مرکزی عبور می‌کند. از رودخانه Whanganui در یک کایاک، از طریق رشته کوه Tararua و به پایتخت، ولینگتون، پایین بروید. پس از عبور از تنگه کوک که جزایر شمالی و جنوبی را از هم جدا می کند، مسیر از طریق صداهای مارلبورو و در امتداد ستون فقرات کوهستانی جزیره جنوبی، از طریق رشته کوه های ریچموند، پارک ملی دریاچه های نلسون، گذرگاه ملی آرتور، دریاچه های تکاپو و پوکایکی ادامه می یابد. و شهرهای تفریحی کوئینزتاون و واناکا، قبل از پایان در بلوف.

بسیاری از مسیرها از پارک‌های ملی و مسیرهای پیاده‌گردی به خوبی تثبیت می‌شوند، اما سایر بخش‌ها اینطور نیستند. همه آن به خوبی علامت گذاری نشده است و حتی در مکان هایی از زمین های خصوصی عبور می کند. از این رو، مهارت های ناوبری خوب برای انجام این سفر ضروری است.

برخی از کوهنوردان به طور کامل یا بخشی از جزیره شمالی را نادیده می گیرند. کوهنوردانی که به دنبال بیابان واقعی هستندگاهی اوقات از اینکه بخش‌های جزیره شمالی مسیر به پیاده‌روی زیادی در جاده نیاز دارد، به خصوص در شهر بزرگ اوکلند ناامید می‌شوند. در جزیره جنوبی زمین های حفاظت شده عمومی بیشتری نسبت به شمال وجود دارد (10 پارک از 13 پارک ملی نیوزلند در جزیره جنوبی هستند). برخی از بخش‌های شمال نیز به‌ویژه در جنگل‌های Northland به‌طور بدنامی گل‌آلود هستند. اما، کوهنوردانی که سفر کامل را بدون پرش از جزیره شمالی به پایان رسانده‌اند، عموماً هر دو جزیره را دوست دارند، زیرا هر کدام نقاط برتر خود را دارند.

اگر نمی توانید تمام طول Te Araroa را انجام دهید، در اینجا چند بخش کوتاه تر وجود دارد که طعم زیبایی نیوزلند را بدون صرف زمان زیاد به شما می دهد:

• پیست Puhoi یک پیاده روی دو ساعته در شمال اوکلند است.
• گذرگاه آلپاین Tongariro یک پیاده‌گردی روزانه بسیار محبوب در جزیره شمالی مرکزی است که از یک فلات آتشفشانی شدید عبور می‌کند.
• پیست ملکه شارلوت یک پیاده‌روی پنج روزه در میان دره‌های رودخانه‌ای جنگلی و غرق‌شده مارلبورو ساوندز در بالای جزیره جنوبی است.
• پیست چالش برانگیز سه تا چهار روزه موتاتاپو که کوئینزتاون و اروتاون را به هم متصل می کند.

بهترین زمان برای پیاده روی Te Araroa

بیشتر مردم از شمال به جنوب، از شمال به جنوب، در شمال‌لند پیاده‌گردی می‌کنند. این اجازه می دهد تا در اواخر بهار و اوایل تابستان دمای خنک تر در جزیره شمالی ایجاد شود و به این معنی است که کوهنوردان به سردتر و ارتفاع بالاتر جنوبی می رسند.جزیره در اواسط تا اواخر تابستان، زمانی که احتمال بارش برف در کوه‌ها کمتر است و رودخانه‌ها پایین‌تر خواهند بود.

اگرچه شروع در جنوب کمتر رایج است، مسافرانی که مسیر جنوب به شمال را انتخاب می کنند معمولاً بین نوامبر و ژانویه از بلوف شروع می کنند. این ماه‌های گرم‌تر در جزیره جنوبی هستند، و به این معنی است که جزیره شمالی قبل از زمستان بسیار مرطوب می‌رسد. مسیر در هر جهتی که طی شود، مهم است که بدانید بسیاری از زمین‌های روستایی خصوصی، به‌ویژه در جزیره جنوبی، برای فصل بره‌زایی در بهار تا اکتبر بسته خواهند بود.

نکته

• اگرچه هیچ هزینه اجباری برای تکمیل Te Araroa وجود ندارد، Te Araroa Trust درخواست کمک مالی 500 دلاری NZ از راهپیمایی‌ها می‌کند که صرف نگهداری از مسیرها می‌شود.
• تنها بخشی از مسیر که نیاز به مجوز دارد، مسیر ملکه شارلوت در مارلبورو ساوندز است.
• Te Araroa Trust از همه کوهنوردان می خواهد که حتی کوهنوردان روزانه ثبت نام کنند.
• اسکان در طول مسیر بیشتر در کمپ ها و کلبه های DOC است. خرید یک DOC Hut Pass منطقی است. این به شما اجازه نمی دهد که در همه کمپ ها و کلبه های مسیر بدون هزینه اضافی بمانید، اما به کاهش هزینه ها کمک می کند. کمپینگ رایگان در بیشتر مکان ها توصیه یا تشویق نمی شود.
• کوهنوردان باید همه چیز مورد نیاز خود را در مسیر حمل کنند، از جمله غذا و آب بین نقاط خدمات و منابع آب، و وسایل کمپینگ. هنگام آماده شدن برای سفر، خرید وسایل سبکی که حمل آن آسان باشد، مهم است.
• Te Araroa Trust توصیه می کند که کوهنوردان برنامه ریزی کنندانجام کل بودجه مسیر 7،000-10،000 دلار نیوزلند (4، 100-5، 900 دلار) برای سفر چهار ماهه.