Toraja، اندونزی: آنچه قبل از رفتن باید بدانید

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:37

در Toraja، در ارتفاعات کوه‌های جزیره سولاوسی اندونزی، جهان زنده‌ها و مردگان در کنار هم ایستاده‌اند - تقریباً چیزی نمی‌تواند این دو را از هم جدا کند. در نتیجه، قلمرو توراجان مردگان به همان اندازه رنگارنگ (اگر نه به همان اندازه پر جنب و جوش) است به عنوان قلمرو زنده ها.

طبقه غارها مملو از استخوان های انسان و نذری سیگار. تانگکونان (خانه های توراجا) که بر روی ستون های بلند قرار گرفته اند. تمثال‌هایی به نام «تاو تاو» که با چشم‌های بی‌بینا از روزنه‌های یک صخره خیره می‌شوند. و قربانی های منظم گاومیش ها برای آرام کردن ارواح تازه رفتگان - همه اینها از این باور سرچشمه می گیرد که اجداد درگذشته توراجا واقعاً "رفته اند".

چند روزی را در توراجا بگذرانید تا از هوای تازه کوهستانی و مهمان نوازی مردم محلی لذت ببرید - و خواهید دید که آنها چقدر شاد زندگی می کنند، حتی در نگاه همیشه حاضر اجداد مقدسشان. فرهنگ منحصر به فرد توراجا ارزش ده ساعت رانندگی کوهستانی منحنی را دارد که برای رسیدن به آنجا طول می کشد!

توراجا، اندونزی کجاست؟

مدتها پیش، توراجا به طور مؤثری از جریان اصلی اندونزی توسط کوه های سولاوسی جنوبی عایق شده بود. رسیدن به توراجا چند روز طول کشیدراهپیمایی سخت از مناطق کوهستانی برای رسیدن به شهری در حدود 200 مایلی شمال پایتخت ماکاسار.

امروز، یک بزرگراه بتنی این مسافت را کوتاه می کند و تنها به هشت تا ده ساعت سفر با اتوبوس نیاز دارد. (توراجان ها به عنوان مکانیک های عالی شهرت دارند؛ آنها صاحب اکثر اتوبوس هایی هستند که ماکاسار را به سرزمین خود وصل می کنند.)

Makassar، به نوبه خود، تنها یک پرواز کوتاه مدت از جاکارتا و بالی است و به توراجا کمک می کند تا به یک نقطه کلیدی در هر برنامه سفر مهم اندونزی تبدیل شود.

مسافران در Rantepao، پایتخت توراجا شمالی و مرکز فرهنگی آن، پیاده می شوند. شهرنشینی کم شیب رانتپائو با ساختمان های کم ارتفاع متعلق به دهه 1960 و سازه های گاه به گاه به سبک تونگ کونان، به سرعت جای خود را به مزارع برنج و قله های مرتفع سنگ آهک می دهد.

هوای خنک‌تر تنها سرنخ فوری شما از ارتفاع توراجا است. شما باید از نقاط دیدبانی مانند لولای دیدن کنید تا ایده ای کلی از مکان خود در ارتفاعات داشته باشید: صبح ها، نقطه دیدبانی در لولای مانند جزیره ای است که از میان دریایی از ابرها بیرون می آید.

چه چیزی فرهنگ توراجا را از بقیه اندونزی متمایز می کند؟

هنگامی که مردم بوگیس و ماکاسار دشت‌نشین به اسلام گرویدند، توراجا موفق شدند به باورهای سنتی خود - Aluk Todolo یا "راه و روش اجدادی" - که هنوز هم اساس فرهنگ توراجا است، پایبند بمانند..

حتی پس از گرویدن انبوه اکثر توراجان به مسیحیت، پایبندی به عادات قدیمی آلوک تودولو از بین می رود.سخت.

روستاهای سنتی توراجا - مانند Pallawa - سبک زندگی اصلی مردم محلی را حفظ می کند که در خانه های نمادین با سقف منحنی تونگ کونان منطقه تجسم یافته است. هر جامعه دارای یک خانواده یا قبیله است که در ردیف خانه های رو به شمال زندگی می کنند. انبارهای برنج کوچکتر (الانگ) در طرف دیگر خط قرار دارند.

نمادهای وضعیت توراجان

بسیاری از تونگ کونان سنتی دارای ستونی از شاخ های گاومیش آبی هستند که بر اساس اندازه چیده شده اند. این شاخ ها نشانگر وضعیت هستند: بقایای فداکاری های قبلی به احترام برخی از اجداد عزیز.

مردم توراجا - مانند هر جامعه ای در جهان - خود را به جمع آوری نمادهای وضعیت، جمع آوری و خرج کردن ثروت و پرورش فرزندان مشغول می کنند.

توراجان برای تثبیت موقعیت، ثروت و جایگاه خانوادگی خود در جامعه از آداب عبور استفاده می کنند. این در هیچ کجا بیشتر از مراسم تشییع جنازه معروف توراجا آشکار نیست.

مراسم تشییع جنازه توراجا: بیرون رفتن با صدای بلند

سیستم سختگیر Aluk Todolo نحوه زندگی مردم توراجا را بر اساس موقعیت آنها در نردبان های اجتماعی و معنوی خاص تعیین می کند.

• اجتماعی: یک سیستم طبقاتی چهار لایه با حق التدریس در بالاترین نقطه، و خدمتکاران در پایین ترین سطح.
• معنوی: سه سطح مختلف، از زندگی فانی ما تا پویا، زندگی پس از مرگ، تا بهشت برای ارواح و خدایان شریف (deata).

وقتی مرگ برای یک توراجان فرا می رسد، خانواده جسد را در ارباب می گذارند.اتاق خواب و مانند یک بیمار با آن رفتار می کند. توراجان ممکن است در مورد پدر و مادرشان بگوید: «مادر مریض است، جسد او در اتاق کناری خوابیده است و روزی یک بار توسط فرزندان مطیعش غذا سرو می شود. (توراجان ها از مایع مومیایی سنتی با استفاده از آب برگ فوفل و موز برای جلوگیری از پوسیدگی استفاده می کنند.)

در حالی که جسد به آرامی در تونگ کونان مومیایی می شود، خانواده تمام راه های خود را برای ترتیب دادن بزرگترین پول مهمانی می توانند بخرند: تشییع جنازه ای که معمولاً بیش از یک ماه پس از مرگ برگزار می شود.

توراجان بر این باورند که ارواح نمی توانند وارد پویا (زندگی پس از مرگ) شوند، مگر اینکه یک مراسم مکرودوسان مناسب را انجام دهند - شامل قربانی کردن هر تعداد خوک و گاومیش آبی که توانایی مالی دارند.

بوفالوی آبی: نماد وضعیت نامحتمل

گاومیش‌های آبی در توراجا، با وجود تراس‌های بی‌پایان برنج در این منطقه، کاری ندارند. پس چرا در بازار Pasar Bolu Rantepao ، معاملات گله ای بزرگ و پایین با قیمت های بالا وجود دارد؟

هر مراسمی برای قربانی کردن چندین گاومیش یا خوک لازم است - اما قوانین به ویژه برای مراسم تشییع جنازه سختگیرانه هستند. Aluk Todolo بسته به وضعیت شما حداقل تعداد را برای کشتار تعیین می کند. خانواده های طبقه متوسط باید حداقل هشت گاومیش و 50 خوک ارائه دهند. خانواده های نجیب باید بیش از صد گاومیش را ذبح کنند.

خانواده ها حدود 500 میلیون روپیه اندونزی (37000 دلار آمریکا) برای هر گاومیش آبی خرج می کنند که قیمت آن برای رنگ ها یا الگوهای خاص به ارتفاعات نجومی می رسد.

تدونگ سالکو، یا بوفالوهای سفید با سیاهلکه‌ها می‌توانند تا 800 میلیون روپیه (60000 دلار آمریکا) به فروش برسند، در حالی که گران‌ترین گاومیش - بوفالو آلبینو به نام تدونگ بونگا - می‌تواند بیش از یک میلیارد روپیه (75000 دلار آمریکا) قیمت داشته باشد!

هیچ بخشی از گاومیش هدر نمی رود - خانواده در نمایشی آشکار از سخاوت، گوشت را به اعضای جامعه که در مراسم تشییع جنازه شرکت می کنند اهدا می کنند.

آرامش نهایی اشراف در Tampang Allo

برای مردم توراجا آگاه به موقعیت، حتی مرگ هم نمی تواند تمایزات طبقاتی را از بین ببرد.

یک غار گورستان - Tampang Allo، در حومه جنوبی Rantepao - حاوی بقایای خانواده حاکم سابق منطقه Sangalla، Puang Menturino است که در قرن شانزدهم زندگی می کردند.. تابوت قایق‌شکل (erong) بلافاصله به ما می‌گوید که بازماندگان اینجا بخشی از اشراف هستند، زیرا این نوع تابوت متعلق به حاکمان و خویشاوندان آنها بود.

زمان با بقایای پوانگ منتورینو مهربان نبود - ارونگ حکاکی شده پیچیده، بر روی تیرهایی که در بالای کف غار نصب شده اند، در طول قرن ها خراب شده اند، و برخی محتویات خود را به زیر انداخته اند.

مردم محلی صحنه را تا حدودی تمیز کرده اند و جمجمه های باستانی و استخوان های مختلف را روی تاقچه های اطراف غار مرتب کرده اند. پیشنهاد سیگار (به جا مانده از مردم محلی پارسا) هنوز سنگ اطراف جمجمه ها را پر می کند.

آخرین محل استراحت برای همه کلاسها در Lemo

غارهای تدفین این روزها کمبود دارند، اماصورت های صخره های آهکی ده سکه در اطراف توراجا قرار دارد. عرف محلی از دفن در خاک بیزار است. توراجان ترجیح می دهند در صخره دفن شوند، که این روزها به معنای سوراخ کنده شده از صخره توراجا است.

در شهر Lemo، صخره ای محض با دخمه های کنده کاری شده دستی به نام لیانگ پاتان قرار دارد که درهای آنها حدود پنج فوت مربع است و به فضای کوچکی باز می شود. چهار یا پنج بقایای بدون تابوت. L iang patane قرار است تمام خانواده ها را در خود جای دهد، و توسط تاو تائو، یا مجسمه هایی که افرادی را که در پشت آنها دفن شده اند، محافظت می کنند.

برخلاف غارها، لیانگ پاتان برای اکثر توراجان صرف نظر از طبقه‌بندی مجاز است، اما هزینه چنین تدفین‌هایی فقط برای افراد پاشنه‌دار محفوظ است. حکاکی هر سوراخ حدود 20 تا 60 میلیون روپیه اندونزی (حدود 1، 500 تا 4، 500 دلار) هزینه دارد، بدون احتساب هزینه مراسم تشییع جنازه.

Tau-tau: نگهبانان خاموش توراجا

چند پله پایین تر از صخره لمو، مغازه ای برای یک تاو تاو ساز پیدا خواهید کرد که کار دستش از کف مغازه به بیرون خیره می شود.

Tau-tau در نظر گرفته شده است که شبیه کسانی باشد که عزیزان درگذشته اند، و سازندگان آنها مراقبت می کنند تا ویژگی های منحصر به فرد صورت را در محصول نهایی بازتولید کنند. صنعتگران بسته به طبقه اجتماعی متوفی از مواد مختلفی استفاده می کنند: اشراف تاو تاو از چوب جک فروت حکاکی شده اند، در حالی که طبقات پایین تر باید خود را به مجسمه های ساخته شده از بامبو بسنده کنند.

تائو تاو لباس های واقعی می پوشند که هر چند دهه یکبار توسطاعضای خانواده بازمانده تاو تائوهای لیمو تائو تائوهای نسبتاً جدیدی می پوشند، زیرا قبل از اینکه رئیس جمهور اندونزی در سال 2013 به آنجا برود، نخ های قدیمی را کنار گذاشته بودند.

تاو تاو سازان به طور سنتی در گاومیش آبی دستمزد می گیرند، و این گونه ها ارزان نیستند: حدود 24 گاومیش آبی میانگین قیمت است، با تاو تاو بالاتر برای 40 گاومیش آبی یا بیشتر.

تمرین روش های قدیمی در کنار ایمان جدیدتر

با تمام این سنت‌های زیبای پیش از مسیحیت، اکثر توراجان مسیحیت را ادعا می‌کنند. مردم محلی الوک تودولو را در کنار مراسم مقدس تمرین می کنند و تضاد کمی بین این دو مشاهده می کنند.

60 درصد از کل توراجان به کلیسای پروتستان تعلق دارند، 18 درصد معتقد به مذهب کاتولیک هستند، و بقیه بین مسلمانان و تمرین‌کنندگان سرسخت آلوک تودولو تقسیم شده است.

تقریباً در هر پیچ جاده یک کلیسای مسیحی (gereja به زبان محلی) پیدا خواهید کرد، و هر دو پایتخت توراجا - Makale و Rantepao - دارای ساختار عظیم مسیحی هستند که بر روی تپه ای نزدیک ساخته شده است که از هر نقطه ای قابل مشاهده است. شهر.

یک صلیب غول پیکر بر روی Bukit Singki مشرف به Rantepao، قابل مشاهده ترین نشانه ایمان محلی، ایستاده است. و در Buntu Burake تپه بر فراز ماکاله، مجسمه عیسی غول پیکر حتی بلندتر از مسیح نجات دهنده ریودوژانیرو است (ارتفاع ۴۰ متر، در مقابل ۳۸ متری منجی)..

بازدیدکنندگان Buntu Burake چشم انداز زیبای Toraja را می بینند.عیسی بتنی - دست‌های دراز شده، شهر زیر را برکت می‌دهد - بالای شانه‌هایشان مراقب است.

مجسمه‌ساز، صنعت‌گر اهل یوگیاکارتا به نام هاردو واردویو سووارتو، خود مسلمان است - وضعیتی که وضعیت یکی دیگر از مکان‌های دیدنی اندونزی، مسجد استقلال در جاکارتا، پایتخت اندونزی را تغییر می‌دهد، یک ساختار اسلامی عظیم که توسط یک مسیحی طراحی شده است. !

قهوه تراجان

آب و هوای کوهستانی توراجا آن را به محیطی ایده آل برای کشت قهوه عربیکا تبدیل کرده است.

به لطف انزوا در قرن نوزدهم، مزارع قهوه توراجا از اپیدمی زنگ برگ قهوه که اندونزی را در دهه 1870 فرا گرفت، در امان ماندند. در نتیجه، قهوه تراجان آنقدر ارزشمند بود که در دهه 1890 "جنگ قهوه" برای به دست گرفتن کنترل صنعت قهوه محلی آغاز شد.

امروز، مبارزه آخرین چیزی است که در دستور کار عاشقان قهوه است. شما می توانید یک فنجان جو گرم را در هر کافی شاپ، رستوران و وارانگ (غرفه خیابانی) در توراجا خریداری کنید. برای خرید لوبیا و آسیاب، خریداران مقرون به صرفه می توانند به بازار مالانگو مراجعه کنند تا روبوستای ارزان قیمت لیتری (حدود 10000 روپیه اندونزی در هر لیتر یا 0.75 دلار) بخرند.

خریداران با بودجه بیشتر و سلیقه‌های متفاوت‌تر می‌توانند به Coffee Kaa Roastery مراجعه کنند، یک داروخانه تخصصی با دانه‌های عربیکا و دانه‌های عربیکا که بر اساس نوع و منشأ برچسب‌گذاری شده است. لوبیا در Kaa حدود 20000 روپیه اندونزی در هر کیلوگرم یا حدود 1.50 دلار آمریکا قیمت دارد.

به ۱۱ از ۱۱ زیر ادامه دهید. >

کجا در توراجا بمانیم و کجا برویم

هیئت گردشگری اندونزی توراجا را به عنوان مقصد فرهنگی بعدی پس از بالی معرفی می کند، و خوش بینی آنها کاملاً موجه است.

• پیاده روی و دوچرخه سواری: از دهکده های اطراف Rantepao و Makale با پای پیاده یا دوچرخه دیدن کنید - ارتفاعات و پستی های دیدنی ارتفاعات Toraja عمدتاً شامل مزارع برنج و جنگل است که گهگاه قطع می شود. توسط قله های سنگ آهک و روستاهای متمایز تونگ کونان. (در مورد دیگر مسیرهای برتر کوهنوردی جنوب شرقی آسیا بخوانید.)
• قایق‌سواری در آب‌های سفید: اگر توراجا کمی احساس آرامش می‌کند، پس برای افزایش آدرنالین در رودخانه‌های توراجا قایقرانی کنید: اپراتورها سفرهای منظم قایق‌های آب سفید را در پایین سعدان راه‌اندازی می‌کنند. رودخانه‌های Mai'ting و Rongkong، با سطوح دشواری از کلاس I تا کلاس V.
• ماجراجویی آشپزی: توراجان‌های برنج‌کاری با غذاهای منحصربه‌فردی مانند پاپیونگ، یا گوشت ادویه‌ای و چاشنی‌شده درون لوله بامبو، جای خود را در غذاهای سنتی اندونزی می‌گذارند. پاپیونگ که با برنج خورده می شود - و ترجیحا با دست خورده می شود - مقدمه ای عالی برای غذاهای توراجان است که در بسیاری از رستوران های اطراف ماکاله و رانتپائو یافت می شود.

اقامت در توراجا به مسافرانی با هر بودجه ای پاسخ می دهد. هتل توراجا هریتیج یکی از اولین هتل های چهار ستاره منطقه است و هنوز هم یکی از بزرگترین هتل های منطقه است. ساختمان‌های غول‌پیکر به سبک تونگ‌کونان اطراف استخر را احاطه کرده‌اندحتی قبل از اینکه به گشت و گذار در منطقه بپردازید، فرهنگ توراجا را بچشید!