بنای یادبود ملی صخره های چادر در نیومکزیکو

2024 نویسنده: Cyrus Reynolds | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-02-07 19:30

مقصدهایی وجود دارند که کیفیت خاصی شبیه اوز دارند، جایی که ناگهان احساس ورود به دنیایی دیگر را در شما به وجود می آورد. بنای یادبود ملی صخره های چادر کاشا-کاتووه دقیقاً چنین مکانی است. خوشبختانه، برای رسیدن به این منظره دلربا نیومکزیکو، مجبور نیستید جایی بر فراز رنگین کمان جست و جو کنید. صخره‌های چادری که فقط در ۴۰ مایلی جنوب غربی سانتافه و ۵۵ مایلی شمال شرقی آلبوکرکی قرار دارد، به راحتی از بین ایالتی ۲۵ قابل دسترسی است و علائم زیادی برای راهنمایی شما در طول مسیر وجود دارد.

زمین شناسی و تاریخ صخره های چادر

وقتی به صخره های چادر کاشا-کاتووه رسیدید، فوراً می بینید که چگونه نام خود را گرفته است. درست بالای انواع سرسبز کف دره، با پوندروساها، درختان عرعر و مانزانیتاهایش، لشکرهایی از صخره های مخروطی شکل را در میان صخره های بژ، صورتی و سفید می بینید. نام Kasha-Katuwe، به معنای "صخره های سفید"، از زبان سنتی Keresan ساکنان Cochiti Pueblo که در آن نزدیکی زندگی می کنند، گرفته شده است.

نگهبان‌های آتشفشانی صخره‌های چادری که از سنگ پا، خاکستر و رسوبات توف تشکیل شده‌اند، از ارتفاع چند فوتی تا نزدیک به ۱۰۰ فوتی متغیر هستند. قدم زدن در میان برخی از این غول‌های زمین‌شناسی باعث می‌شود کمی شبیه به آن باشیدمانچکینز از اوز.

بسیاری از این مناره های سر به فلک کشیده ظاهری شبیه یک توپ گلف عظیم دارند که روی یک سه راهی قرار گرفته است. این جلوه بصری جالب با کلاهک های تخته سنگی سخت که به طور نامطمئن به بالای هودوهای باریک تر وصل شده اند، به دست می آید. اگر تایگر وودز به اندازه پل بونیان بود، چادر راکس محدوده رانندگی ایده آلی بود.

کل این سرزمین عجایب در طول چندین سال توسط نیروی فرسایشی باد، همراه با آب کافی برای ذوب کردن جادوگر شریر غرب یک میلیون بار ساخته شد. واقعاً یک مکان جذاب و مکانی است که شایسته یک پیاده روی خوب است.

پیاده روی در سنگ چادر

اگر برای رفتن به مسیر آماده هستید، حتماً دمپایی های یاقوتی را در صندوق عقب بگذارید و کفش های مقاوم تری مانند چکمه های پیاده روی یا کفش های کوهنوردی را انتخاب کنید. از پارکینگ، مسیر بسیار آسان است و به خوبی مشخص شده است. شما اساساً دو گزینه برای پیاده روی خود دارید.

گزینه شماره 1: مسیر دره

اگر به دنبال چالش و برخی دیدگاه های ارزشمند هستید، این مسیر برای شماست. سفر رفت و برگشت 3 مایلی (خارج و برگشت) در مسیر کنیون ابتدا شما را در مسیری شنی از میان ترکیبی از گیاهان همیشه سبز و مناظر بیابانی می برد. صخره‌های متعادلی که در بالای مسیر قرار دارند، منظره‌ای ترسناک اما الهام‌بخش هستند. حدود نیم مایلی که از سفر خود می گذرد، تضاد شگفت انگیز نور و سایه را تجربه خواهید کرد که منحصر به فرد دره های شکاری است. سرگردانی در میان این آرویوی باریک و منحنی، لذتی دیدنی است. در امتداد راهروی پر از صخره، شما این شانس را خواهید داشت که از سیستم ریشه در معرض دید یک قدرتمند شگفت زده شوید.کاج پوندروزا.

هنگامی که از دره باریک بیرون آمدید، برای صعودی آماده شوید که قلب مرد حلبی را از سینه‌اش بیرون می‌آورد…اگر فقط یکی داشت. افزایش ارتفاع 630 فوتی تا بالای مزا ممکن است باعث شود که شما سه بار روی پاشنه‌های خود کلیک کنید و آرزوی رسیدن به خانه را داشته باشید، اما در آنجا بمانید. هنگامی که به اوج مسیر رسیدید، با یک جشن بصری پذیرایی می‌شوید که شامل صخره‌های چادر در زیر و همچنین دره ریو گراند و کوه‌های Sangre de Cristo، Jemez و Sandia می‌شود. هنگامی که نفس خود را حبس کردید و همه عکس‌هایی را که می‌خواهید بگیرید، گرفتید، می‌توانید مسیر را پایین بیاورید و در مسیر بازگشت به پارکینگ از سفر برعکس لذت ببرید.

گزینه شماره 2: مسیر حلقه غار

اگر صعود تند و ارتفاعات سرگیجه‌آور مسیر دره باعث می‌شود شجاعت شما مانند شیر بزدل تزلزل یابد، نترسید. مسیر حلقه غار (1.2 مایل طول) همچنان فرصتی عالی برای کاوش در صخره های چادر برای شما فراهم می کند. از پارکینگ، همان مسیر را به سمت دره شکاف برای نیم مایل اول دنبال می کنید. سپس در تقاطع، به چپ بپیچید و در امتداد زمین نسبتاً هموار به سمت غاری که این مسیر برای آن نامگذاری شده است، می روید. قبل از اینکه به این خانه باستانی برسید، باید به انواع کاکتوس های کولا و گلابی خاردار توجه کنید. چولا یک کاکتوس بلند و به ظاهر «مرد چماق» است که شکوفه‌های صورتی نئونی و میوه‌های زرد رنگ دارد. گلابی خاردار یک کاکتوس کوچکتر در سطح زمین با تعداد زیادی پد و میوه های بنفش است.

یک بار در غار، ممکن است تعجب کنید که چرا این غار اینقدر از سطح زمین بلند است. ظاهراً بومیان آمریکایی اجدادی ترجیح می دادندغارهایی که بالاتر از سطح زمین قرار داشتند، به دلیل خشک ماندن آنها در هنگام طوفان، ورود حیوانات برای آنها دشوارتر بود و در صورت حمله دشمن، دیدی از قلمرو اطراف را فراهم می کردند. اندازه کوچک دهانه غار به این دلیل است که بزرگسالان بومی آمریکایی اجدادی کوتاه‌تر از امروز بودند. اگر از دهانه بالا بروید، لکه‌های دود را روی سقف می‌بینید، که نشانگر این است که غار واقعاً توسط این مردمان اجدادی استفاده می‌شده است. پس از بازدید از غار، حلقه را با پایین آمدن از مسیر به سمت پارکینگ تکمیل کنید.

حیات وحش در بنای یادبود ملی تنت راکس

برخلاف سرزمین اوز، با گروهی از میمون های پرنده در چادر راکز با شما روبرو نخواهید شد. اما ممکن است در طول اکتشاف خود با اشکال دیگر حیات وحش دوستانه‌تر روبرو شوید. بسته به فصل، ممکن است پرندگان مختلفی از جمله شاهین دم قرمز، پرستوهای سبز بنفش یا عقاب طلایی را ببینید. سنجاب‌ها، خرگوش‌ها و سنجاب‌ها نسبتاً رایج هستند و حتی حیوانات بزرگ‌تری مانند گوزن، آهو و بوقلمون وحشی را می‌توان گاهی در این منطقه دید.

ساعت و هزینه

بنای یادبود ملی صخره های چادر کاشا-کاتووه از 1 نوامبر تا 10 مارس از ساعت 8 صبح تا 5 بعد از ظهر باز است. از 11 مارس تا 31 اکتبر، می توانید از ساعت 7 صبح تا 7 بعد از ظهر مراجعه کنید.

اگر پاس گلدن ایگل دارید، برای ورود به منطقه صخره های چادر هزینه ای دریافت نمی کنید. در غیر این صورت هزینه دارد. وب سایت را برای هزینه فعلی بررسی کنید.